Καπιταλισμός και ψάρεμα...

Είναι απόγευμα και ο μπάρμπας από το ωραίο νησάκι του Αιγαίου έχει πάει για ψάρεμα στην αμμουδιά. Αφού ρίχνει την πετονιά ξαπλώνει προς τα πίσω στηριζόμενος στους αγκώνες του και αρχίζει να αγναντεύει περιμένοντας κάποιο τσίμπημα.
Σε λίγο εμφανίζεται ένας επιχειρηματίας στην αμμουδιά που είχε πάει βόλτα για να αποβάλει λίγο από το στρες που του δημιουργούσαν οι δουλειές του. Βλέποντας τον ψαρά να ψαρεύει τόσο νωχελικά, τον πλησιάζει και του λέει:
– Δεν κάνεις καλά, με αυτό τον τρόπο δεν θα πιάσεις ψάρια. Πρέπει να βρέξεις κώλο αν θέλεις...
να πιάσεις ψάρια
– Για ποιο λόγο; τον ρωτάει ο ψαράς.
– Θα τα πουλάς και θα βγάζεις κέρδος.
– Για ποιο λόγο;
– Μετά από λίγο καιρό με τα κέρδη θα πάρεις δίχτυα ώστε να πιάνεις περισσότερα ψάρια
– Για ποιο λόγο; λέει και πάλι ο ψαράς.
Λίγο ενοχλημένος, ο επιχειρηματίας αποκρίνεται :
– Πιάνοντας περισσότερα ψάρια θα μπορέσεις να πάρεις μία βάρκα και να βγάλεις περισσότερα χρήματα
– Για ποιο λόγο; ξαναλέει ο ψαράς.
Έχει αρχίσει να του την δίνει του επιχειρηματία η μονότονη απάντηση του ψαρά αλλά υπομονετικά του εξηγεί:
– Με τα χρήματα θα αγοράσεις ένα μεγαλύτερο πλοίο και θα προσλάβεις ανθρώπους να σε βοηθούν!
– Για ποιο λόγο; ρωτάει και πάλι ο ψαράς.
Ο επιχειρηματίας είναι πλέον κατακόκκινος, γεμάτος θυμό!
- Μα δεν καταλαβαίνεις; Σε λίγα χρόνια θα έχεις έναν ολόκληρο στόλο από ψαράδικα, με πολλούς υπαλλήλους, που θα ψαρεύουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, για λογαριασμό σου.
– Για ποιο λόγο; - ‘Ετσι, θα μπορέσεις να εισάγεις την εταιρεία σου στο χρηματιστήριο. Θα θησαυρίσεις και μετά, χωρίς να σκας, το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να κάθεσαι στην αμμουδιά και να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα!!
– Γιατί, τώρα τι κάνω;
Από το Κόκκινο νήμα.
Οι οικογένειες των θυμάτων της αιματηρής καταστολής των διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας, τον Ιούνιο του 1989 στην πλατεία Τιενανμέν, κάλεσαν και πάλι την κοκκινη φασιστικη Κίνα να βάλει τέλος στη σιωπή που περιβάλλει τα γεγονότα αυτά με αφορμή την 21η επέτειο της σφαγής, την Πέμπτη.
Σε ανοικτή επιστολή, 128 μέλη της οργάνωσης των Μητέρων της Τιενανμέν, στην οποία συμμετέχουν οικείοι των θυμάτων, κατήγγειλαν τη σιωπή των δικτατορικων κινεζικών Αρχών αναφορικά με την απόφαση του καθεστώτος να καλέσει το στρατό για να θέσει ένα αιματηρό τέλος στο κίνημα τη νύκτα της 3ης προς την 4η Ιουνίου 1989.
«Οι κινεζικές κομμουνιστικές αρχές θα έπρεπε να είχαν ακούσει τις φωνές μας, όμως εξακολουθεί να μην υπάρχει απάντηση» αναφέρεται στο κείμενο, το οποίο καταγράφει τα επανειλημμένα αιτήματα της οργάνωσης για διάλογο και διεξαγωγή έρευνας.
Η οργάνωση διερωτάται μήπως οι Αρχές «περιμένουν να πεθάνουμε για να εξαφανιστεί το πρόβλημα με φυσικό τρόπο» αναφέρεται στην επιστολή που διανεμήθηκε από τη μη κυβερνητική οργάνωση Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Κίνα, η οποία έχει την έδρα της στη Νέα Υόρκη.
Εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες διαδηλωτές, φοιτητές και πολίτες που τους συμπαραστέκονταν, σκοτώθηκαν τη νύκτα της 3ης προς την 4η Ιουνίου 1989, όταν τα ειρηνικα....κινεζικά άρματα μάχης βγήκαν στους δρόμους του Πεκίνου.
Με διαταγή του Ντενγκ Σιαοπίνγκ, ο στρατός επενέβη για να καταστείλει τις ειρηνικές διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας, οι οποίες είχαν ήδη διαρκέσει επτά εβδομάδες. Η Κίνα έχει αποσιωπήσει το θέμα μέχρι σήμερα.