Όταν οι Ισραηλινοί κομάντος "ανέβαιναν" στο Ελληνικό πλοίο, οι αρμόδιοι είχαν τα κινητά τους κλειστά!
Στις 04.10 άρχισε η ισραηλινή πειρατεία στο Στόλο της Ελευθερίας. Στις 5.15 καταλήφθηκε το ελληνικό πλοίο. Επί μία ώρα οι Έλληνες ακτιβιστές προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με την ελληνική Κυβέρνηση, να ενημερώσουν, να ζητήσουν βοήθεια, αλλά οι αρμόδιοι (που θα έπρεπε κανονικά άγρυπνοι να μεριμνούν για το καλό του λαού και της πατρίδας), είχαν τα κινητά τους τηλέφωνα κλειστά!
Προσέγγισαν τα 6 σκάφη του Στόλου της Ελευθερίας από παντού, από τον αέρα και τη θάλασσα. Η επέμβασή τους (πειρατεία) άρχισε αμέσως με το γνωστό θεαματικό τρόπο, αυτόν που βλέπουμε στις ταινίες. Καπνογόνα, φωτοβολίδες, φωνές και φυσικά τους...
άνδρες των επίλεκτων δυνάμεων του Ισραήλ να κάνουν ρεσάλτο από ελικόπτερα πάνω στα πλοία που μετέφεραν την ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα. Η κατά τα άλλα… απλή επιχείρηση οδήγησε σε ένα φιάσκο πρώτου μεγέθους, με τους Ισραηλινούς κομάντος να δολοφονούν άοπλους ακτιβιστές.
Ύστερα ακολούθησαν βασανιστήρια των ομήρων! Ξύλο, ηλεκτροσόκ, πλαστικές σφαίρες και μετά στις φυλακές, όπου οδηγήθηκαν οι απαχθέντες, νέες ταλαιπωρίες και μεθοδευμένος ψυχολογικός πόλεμος.
«Τέτοια πράγματα ειδικά στις ημέρες μας σε ανθρώπους οι οποίοι μετέφεραν ανθρωπιστικό υλικό, δεν επιτρέπεται να γίνονται», λέει ο Επίκουρος Καθηγητής του ΕΜΠ και ειδικός συντονιστής της προσπάθειας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», Γιάννης Μαΐστρος.
Είναι διαφορετικό να ακούς διηγήσεις και εντελώς άλλο πράγμα να μιλάς με ανθρώπους οι οποίοι τα βίωσαν, ήταν οι πρωταγωνιστές. Ο θαυμασμός για το κουράγιο τους, αυτονόητος. Το να ορθώσεις το ανάστημά σου στο στρατοκρατικό καθεστώς του Ισραήλ, το να αντιμετωπίσεις τους άριστα εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους στρατιώτες του και τελικά το να πετύχεις μία πραγματική νίκη, δεν είναι μικρό πράγμα.
Μιλήσαμε πρώτα με τον Άρη Παπαδωκοστόπουλο. Ήταν εκεί στο στολίσκο της ελευθερίας, όταν τους χτύπησαν οι Ισραηλινοί. Ο Άρης θυμάται:
«Τα πλοία κινούνταν σε παράλληλη πορεία με το τουρκικό «Μαρμαράς» μπροστά (ελληνοποιημένα), 3 φορτηγά πίσω, η «Σφενδόνη» στα πλάγια και πιο πίσω μικρά σκαφάκια δεξιά και αριστερά.
»Στις 04.10 ακριβώς μας χτύπησαν. Ο στόχος τους δεν ήταν τυχαίος. Από αέρα και θάλασσα επιτέθηκαν κατευθείαν στο πλοίο με τα τηλεοπτικά συνεργεία και τους δημοσιογράφους».
Αυτό αποδεικνύει και την πρόθεσή τους. Δεν ήθελαν μάρτυρες, δεν ήθελαν να υπάρχει εικόνα στους πολίτες της γης. Να μην υπάρξει πληροφόρηση.
Ξεκινούν οι πυροβολισμοί, στο τουρκικό σκάφος δίνεται μάχη. Από τη μία πλευρά ξύλα και μαδέρια… από την άλλη μαχαίρια επιβίωσης, αυτόματα, υποπολυβόλα και ειδικές δυνάμεις.
«Στις 05.15 επιχείρησαν και στο δικό μας πλοίο. Ήμασταν, αν όχι το τελευταίο, από τα τελευταία που χτύπησαν. Το μόνο που είχαμε κάνει είναι να απλώσουμε συρματόπλεγμα στο καράβι γύρω γύρω. Δεν κάναμε πολλά. Μας ακινητοποίησαν, μας συνέλαβαν και μας οδήγησαν στο κατάστρωμα».
Εκεί ξεκινά μία ευρεία γκάμα «περιποιήσεων».
«Μας έκαναν ηλεκτροσόκ, μας χτυπούσαν με πλαστικές σφαίρες, μας κλωτσούσαν παντού… στο σβέρκο, στην πλάτη, στα πόδια, στο κεφάλι… Αλλάξαμε πορεία και πήγαμε στο λιμάνι του Αντόντ, κοντά στο Τελ Αβίβ. Είχαν έρθει κλούβες και μας πήγαν σε φυλακές. Μας πίεζαν να υπογράψουμε ένα χαρτί, το οποίο έλεγε πως είχαμε εισέλθει παράνομα στο Ισραήλ. Αποφασίστηκε κάποιοι να υπογράψουμε, ώστε να φύγουμε και να ενημερωθεί ο κόσμος».
Φυσικά η νύχτα δεν ήταν εύκολη. Η κράτηση έγινε σε άθλιες συνθήκες, όπως καταγγέλλεται, δεν τους άφηναν να κοιμηθούν, ξυπνώντας τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή κάνοντας φασαρία επίτηδες. Ακριβώς ό,τι έκαναν οι βασανιστές της χούντας, των Ναζί και ό,τι εφαρμόζουν τα πλέον αντιδημοκρατικά και φασιστικά καθεστώτα στη γη.
Ανάμεσα στους άσχημα χτυπημένους και δύο ξεχωριστές προσωπικότητες. Ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Βαγγέλης Πισσίας, τον οποίον στην κυριολεξία τσάκισαν και ο Γιάννης Καρυπίδης, άνθρωπος της τέχνης, συνεργάτης του Θόδωρου Αγγελόπουλου και δημιουργός του ντοκιμαντέρ για τη Γάζα και το επιτυχημένο σπάσιμο του αποκλεισμού το 2008. «Τον ήξεραν. Και αυτόν και τον Βαγγέλη τους ήθελαν», δηλώνει ο Άρης. Ο Καθηγητής του Πολυτεχνείου Αθηνών, Γ. Μαΐστρος, μας έδωσε ακόμα μια συγκλονιστική μαρτυρία! Οι στρατιωτικοί Ισραηλινοί γιατροί πυροβολούσαν και αυτοί:
«Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο διεθνώς. Για πρώτη φορά έχουμε μία τέτοιας έκτασης παρανομία, την πλήρη καταπάτηση του διεθνούς δικαίου, την πειρατεία σε διεθνή ύδατα από στρατιώτες μιας κυβέρνησης. Για πρώτη φορά συλλαμβάνονται, μεταφέρονται και φυλακίζονται άνθρωποι, οι οποίοι μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια, σε αδιευκρίνιστες συνθήκες κράτησης, κάτω από εξίσου αδιευκρίνιστο και «θολό» καθεστώς. Έριξαν με δολοφονικά πυρά, ακόμα και οι γιατροί χωρίς διακριτικά έριξαν»!
Η περιγραφή του Καθηγητή Μαΐστρου δε σοκάρει, απλώς δεν την χωρά ο ανθρώπινος νους! Οι γιατροί σώζουν ζωές, οι γιατροί θεραπεύουν, δεν πυροβολούν, δε βασανίζουν! Τον ρωτάμε εάν ισχύουν οι πληροφορίες για ξυλοδαρμούς, για βασανιστήρια…
«Πλαστικές σφαίρες στα πόδια. Συσκευές ηλεκτροσόκ, μέχρι και ενέσεις έγιναν! Δεν επέτρεπαν σε ανθρώπους οι οποίοι χρειάζονταν φάρμακα να τα πάρουν. Όλα αυτά μέσα σε διεθνή ύδατα. Ποτέ δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο σε αυτό το μέγεθος».
Αναζητούσαν την Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά είχαν τα τηλέφωνά τους κλειστά!
Μία κυβέρνηση, οποιωνδήποτε αποχρώσεων, έχει μία «ιερά» υποχρέωση. Την προάσπιση των συμφερόντων του λαού της. Κατ’ επέκταση, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Η πειρατεία των Ισραηλινών σε πλοίο με ελληνική σημαία αποτελεί κατάφορη παραβίαση των βασικών και θεμελιωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου. Πού ακριβώς ήταν η Κυβέρνησή μας εκείνες τις δύσκολες ώρες;
«Η Κυβέρνηση είναι ξεκάθαρο πως ολιγώρησε. Τους ψάχναμε πριν την επέμβαση να δούμε τι θα κάνουμε και τα τηλέφωνα ήταν κλειστά. Όλα. Ζητήθηκε η συνδρομή τους και πάλι ήταν κλειστά, δε λάβαμε ποτέ απάντηση», λέει ο Καθηγητής.
Ο Άρης Παπαδοκωστόπουλος είναι ακόμα πιο αιχμηρός.
«Μας καθυστερούσαν από την αρχή. Από το φόρτωμα ακόμα, στην προετοιμασία, μας καθυστερούσαν επίτηδες. Όλο εμπόδια μας έβαζαν, γελοία μερικές φορές. Φάνηκε μόνο ο εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών στην επιστροφή μας. Κανείς άλλος»!
Αλήθεια, απλή απορία, αν, λέμε αν, είχε σκοτωθεί κάποιος Έλληνας, κύριοι της Κυβέρνησης, θα ζητούσατε ευθύνες από την Κυβέρνηση του Ισραήλ; Θα εξαπολύατε μύδρους εις βάρος τους ή απλώς θα δημοσιοποιούσατε για πολλοστή φορά τη λύπη σας; «Δεν ανέλαβε ούτε μία στιγμή τις ευθύνες της», λέει ο κ. Μαΐστρος.
Και εδώ, τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα. Τις πραγματικές σας ευθύνες, ειδικά αυτές που αναλογούν σε ένα… σοσιαλιστικό κόμμα, τις έχετε αντιληφθεί; Την ιδέα της προάσπισης μέχρις εσχάτων της εθνικής μας ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, την έχετε καταλάβει; Διότι το πλοίο στα διεθνή χωρικά ύδατα ήταν ελληνικό έδαφος κύριοι της Κυβέρνησης…
Από τον ΣΤΕΛΙΟ ΜΠΑΜΙΑΤΖΗ
Free Blog Press
