Όταν αποχαιρέτησες το Σούλι...
Μα για κείνη την πίκρα τη δική σου,
όταν κατέβαινες τα βράχια
τα ποτισμένα με το αίμα του πατέρα σου,
όταν εστάθης κι έστρεψες
για λίγο τη ματιά σου κι αναστέναξες:
«βουνά μου ...θα σας ξαναδώ»;
όχι! για κείνη την πίκρα την ανείπωτη
ποτέ δεν θα υπάρξουν λόγια
να πούνε το πως ένοιωσες
όταν αποχαιρέτησες το Σούλι.
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας