«Αν υπάρχει ένας συνεχής υπαινιγμός ότι για να εξασκήσεις ένα επάγγελμα, πρέπει να “μπλέξεις” σε γρανάζια, αν νιώθεις ότι πάλι για όλα φταίει το “σύστημα”, τότε με πιο κουράγιο και γιατί να πράξεις διαφορετικά;» ανέφερε ο Θανάσης Οικονόμου στην ολομέλεια της Βουλής για το άνοιγμα των επαγγελμάτων.

Πίσω από τις κλισέ ρητορείες, εκείνοι που στο βωμό του πολιτικού κέρδους ή του προσωπικού συμφέροντος, εξακολουθούν να βάζουν την κοινωνική ανάγκη σε δεύτερη μοίρα, στην ουσία, λένε στους πολίτες να πληρώσουν πάλι αυτοί. «Γιατί ο πολίτης πληρώνει σε πολλά επίπεδα. Πληρώνει σε χρήμα όταν περιορίζεται ο ανταγωνισμός, σε θέσεις εργασίας όταν ενώ έχει κατάρτιση δεν επιτρέπεται να ασκήσει τη δουλειά του, μόνο και μόνο για να (δείτε το βίντεο) ...
 προστατευτεί η επαγγελματική προίκα», ανέφερε . Σημείωσε ότι αν δεν προχωρούσαμε στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, κάτι που πολλές κυβερνήσεις στο παρελθόν είχαν εξαγγείλει αλλά καμία δεν το τόλμησε για λόγους πολιτικού κόστους, τότε «θα συντηρούσαμε μία βαθιά καχυποψία, που δεν είναι καθόλου παράλογη, ότι ανάμεσα στους “ευνοημένους” και στο κράτος έχουν δημιουργηθεί συσχετισμοί που εκτρέφουν φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Όπως είναι ξεκάθαρο, ότι κανείς δεν έχει τίποτε σε βάρος των επαγγελματιών».

Τα μισά βήματα, ανέφερε ο κ. Οικονόμου, θα σήμαιναν απλώς μια κατά λάθος νεοφιλελεύθερη αυτορρύθμιση της αγοράς, που μόνο σε αύξηση της κοινωνικής αδικίας οδηγεί. Και σε μία εμπέδωση της άποψης ότι «για άλλα ταχθήκαμε και άλλα κάνουμε». Για αυτό και σήμερα δεν μιλάμε για μια κατάργηση των παρεμβάσεων στην λειτουργία της αγοράς. Μιλάμε για μια νέα στάση του κράτους, που θα οργανώνει την παρέμβαση και την εποπτεία με τρόπο που να παράγονται με ποιότητα και να διανέμονται με δικαιοσύνη τα οφέλη του ανταγωνισμού.

Καταλήγοντας, τόνισε, ότι οι πολίτες είναι αρκετά τρομαγμένοι από τις καθημερινές δυσκολίες, από τις τεράστιες αλλαγές στην αγορά εργασίας, από όσα πιστεύουν πλέον για το πολιτικό σύστημα και τον τρόπο που διαχειρίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια την κατάσταση. «Οφείλουμε, λοιπόν, να κάνουμε ότι μπορούμε για να σταματήσει η ολιγοπώληση των αγορών, που αποτελεί ένα μείζον διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, αλλά και έναν από τους κυριότερους λόγους της στρεβλής και σε πολλά επίπεδα διαφθαρμένης λειτουργίας του όλου συστήματος».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας
Υπάρχουν κάποιοι που για άλλη μία φορά προχωρούν με γνώμονα το μικροκομματικό συμφέρον. Είναι εκείνοι που στο βωμό του πολιτικού κέρδους ή της προσωπικής τους επιβίωσης, εξακολουθούν να βάζουν το δημόσιο συμφέρον σε δεύτερη μοίρα. Υπάρχουν κάποιοι που για άλλη μία φορά βγαίνουν στο ξέφωτο, ζητώντας την εξαίρεσή τους αδιαφορώντας για το κοινωνικό συμφέρον. Και υπάρχει και η ισχυρή πλειοψηφία, που απαιτεί την κοινή λογική.

Γιατί με όρους λογικής και με όρους δημοσίου συμφέροντος δεν είναι καθόλου δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί πρέπει να προχωρήσουμε στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για την λειτουργία της αγοράς για να καταλάβει κανείς ποιους ευνοούσαν οι παρεμβάσεις και τα ειδικά προνόμια που απολάμβαναν συγκεκριμένες ομάδες.  Όχι πάντως τους πολίτες. Ούτε την ανάγκη για μια νέα αναπτυξιακή δυναμική και μια νέα λειτουργία του κράτους. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Όπως είναι ξεκάθαρο, ότι κανείς δεν έχει τίποτε σε βάρος των επαγγελματιών.

Ανησυχούν οι διάφοροι κλάδοι για την αλλαγή του περιβάλλοντος στην αγορά. Κατανοητό..Κατανοητό επίσης το να σπεύδουν να τους «συντρέξουν» με μισόλογα και εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος. Άλλωστε, η γραμμή που χωρίζει τον επαγγελματικό εκπρόσωπο με τον πολιτικό δεν είναι πάντα, ως όφειλε, ευδιάκριτη.

Όμως μέχρι εκεί.
Υπάρχει όριο ανάμεσα στην εύλογη αναστάτωση για τις προδιαγραφές με τις οποίες θα συντελεστεί μια μεγάλη αλλαγή και την απολύτως αντικοινωνική στάση. Γιατί πραγματικά δεν έχω καταλάβει πως ορίζεται η κοινωνική ανάγκη. Και πολύ περισσότερο δεν έχει καταλάβει ο πολίτης που ταλαιπωρείται με την πίεση που ασκούν αυτές οι ομάδες που ενώ διεκδικούν το προσωπικό τους όφελος και τη διατήρηση των πελατειακών τους σχέσεων με την εκάστοτε εξουσία,
βάζουν μπροστά την καραμέλα του συμφέροντος της κοινωνίας και της ποιότητας των υπηρεσιών.  Όταν είναι σαφές ότι πίσω από αυτή την «κλισέ» ρητορεία, στην ουσία, λένε στους πολίτες να πληρώσουν πάλι αυτοί.

Γιατί
• Πληρώνει ο πολίτης σε χρήμα όταν περιορίζεται ο ανταγωνισμός και η δυναμική ανάπτυξη συγκεκριμένων επαγγελματικών κλάδων. Την ώρα που οι ανοχές και οι αντοχές όλων δοκιμάζονται, κάποιοι λένε στους πολίτες ότι θα είναι… για το καλό τους αν δεν δημιουργηθούν συνθήκες για ευνοϊκότερη σχέση τιμής και προσφερόμενης ποιότητας υπηρεσιών.
• Πληρώνει ο πολίτης σε θέσεις εργασίας όταν έχει επενδύσει χρόνια στην απόκτηση κάποιων δεξιοτήτων ή επιστημονικής κατάρτισης και δεν του επιτρέπεται σε μια περίοδο που μεγαλώνει το φάσμα της ανεργίας να ασκήσει τη δουλειά που ξέρει να κάνει. Μόνο και μόνο για να προστατευτούν όσοι είναι ήδη στο επάγγελμα, που σε αρκετές περιπτώσεις έχει μετατραπεί σε «κληρονομική προίκα».

Ο πολίτης πληρώνει σε πολλά επίπεδα. Υλικά και άυλα.
• Πληρώνει σε έλλειμμα εμπιστοσύνης , όταν νιώθει ότι συγκεκριμένες ομάδες έχουν προνομιακή μεταχείριση εις βάρος του.
Και δεν είναι μόνο ότι υποθηκεύεται η ποιότητα της ζωής του, υπάρχει και κάτι άλλο, πιο επικίνδυνο.
Συντηρείται μια βαθιά καχυποψία, που δεν είναι καθόλου παράλογη, ότι ανάμεσα στους «ευνοημένους» και όσους χειρίζονται τις διαδικασίες από την πλευρά του κράτους έχουν δημιουργηθεί συσχετισμοί που εκτρέφουν φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής.

• Πληρώνει σε έλλειμμα αισιοδοξίας, που χωρίς αυτή δεν μπορεί να κινηθεί η μηχανή της πραγματικής οικονομίας.
Αν υπάρχει ένας συνεχής υπαινιγμός ότι για να εξασκήσεις ένα επάγγελμα, για να τα καταφέρεις πρέπει να «μπλέξεις» σε γρανάζια, αν νιώθεις ότι πάλι για όλα φταίει το «σύστημα», τότε με πιο κουράγιο και γιατί να σκεφτείς ή να πράξεις διαφορετικά; Γιατί να αναζητήσεις την καινοτομία, να ψάξεις την ευκαιρία που κρύβει αυτό το εκτενές ξαναμοίρασμα της τράπουλας αν δεν μπορείς καν να δοκιμάσεις; Θα ήθελα κάποιες ειλικρινείς απαντήσεις..

Με ή χωρίς ειδικούς περιορισμούς που τίθενται μόνο όταν το επιβάλλει η προστασία του δημοσίου συμφέροντος και όχι η εξυπηρέτηση μέσα από το κανάλι των πελατειακών σχέσεων,
τα πράγματα είναι προφανή:
Στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων δεν υπάρχει κανένα πραγματικό δίλλημα.
Αν έχει νόημα να συζητήσουμε κάτι σήμερα
είναι η διασφάλιση ότι αυτή η πορεία θα συνεχιστεί απρόσκοπτα, σηματοδοτώντας όχι μόνο μια πιο υγιή λειτουργία της αγοράς αλλά και μια πιο υγιή λειτουργία του κράτους.

Όχι, λοιπόν, στα μισά βήματα.
Τα μισά βήματα θα σήμαιναν απλώς μια «κατά λάθος» νεοφιλελεύθερη αυτορρύθμιση της αγοράς, που μόνο σε αύξηση της κοινωνικής αδικίας οδηγεί. Και σε μία εμπέδωση της άποψης ότι για άλλα ταχθήκαμε και άλλα κάνουμε.
Ποτέ δεν υπήρξαμε σε αυτή την πλευρά.
Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε ποτέ σε αυτή την πλευρά.
Για αυτό και σήμερα δεν μιλάμε για μια κατάργηση των παρεμβάσεων στην λειτουργία της αγοράς. Αυτό το ξέρουν καλά όσοι προσπαθούν να αντλήσουν επιχειρήματα από μια τέτοια ανάγνωση του νομοσχεδίου. Το ξέρουν και εκείνοι που ποντάρουν στην αναστάτωση και στη σύγχυση για προσωπικό όφελος.

Μιλάμε για μια νέα στάση του κράτους, που θα οργανώνει την παρέμβαση και την εποπτεία με τρόπο που να παράγονται με ποιότητα και να διανέμονται με δικαιοσύνη τα οφέλη του ανταγωνισμού.

Έτσι ώστε να αποτρέπεται η ολιγοπώληση των αγορών, που αποτελεί ένα από τα κυριότερα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας,
αλλά και έναν από τους κυριότερους λόγους της στρεβλής και σε πολλά επίπεδα διαφθαρμένης λειτουργίας του όλου συστήματος. Το να συζητάμε ακόμη, αφού έχουμε δεχθεί το χαστούκι των πραγματικών δεδομένων της χώρας, το αν θα συνεχίσουμε ή όχι να σκεφτόμαστε με όρους συντεχνίας, είναι απολύτως τρομακτικό. Οι πολίτες είναι αρκετά τρομαγμένοι από τις καθημερινές δυσκολίες και από τις τεράστιες αλλαγές στην αγορά εργασίας.

Είναι αρκετά τρομαγμένοι από όσα πιστεύουν πλέον για το πολιτικό σύστημα και τον τρόπο που διαχειρίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια την κατάσταση. Αυτή η Βουλή έχει να παλέψει με όλα αυτά. Ας μην γίνουμε και εμείς παράγοντας περισσότερου φόβου επιμένοντας σε διαφορές… εκεί δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.  Στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η πλευρά της λογικής και του δημοσίου συμφέροντος είναι ξεκάθαρο ποια είναι. Οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι και εμείς.