Οι Γιαπωνέζοι, σαν μια πολιτισμένη και κυρίως σαν μια ομοιογενής κοινωνία (με τα ίδια ήθη και έθιμα), δεν κλέβουν και δεν αρπάζουν τα αγαθά του διπλανού τους, όποτε τους βρίσκει συμφορά.

Του Jared Taylor, ειδικός του AR News
Τα μέσα ενημέρωσης διαπιστώνουν, ότι μέχρι στιγμής δεν σημειώθηκαν ούτε έχουν αναφερθεί περιπτώσεις λεηλασίας και άτακτων συμπεριφορών, σαν επακόλουθα του σεισμού και του τσουνάμι στην Ιαπωνία.Οι κάτοικοι ζαλισμένοι (απ’ τη συμφορά) έχουν επιστρέψει στα κατεστραμμένα σπίτια για να διασώσουν ό,τι μπορούν, αλλά κανείς δεν ανησυχεί για τους κλέφτες.

Χιλιάδες άστεγοι, περιμένουν πειθαρχημένα, ήσυχα και ευγενικά, μέχρι να φτάσει η επείγουσα επισιτιστική βοήθεια και το νερό. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη μετά τον σεισμό στην Αϊτή τον περασμένο Ιανουάριο, ή τον τυφώνα Κατρίνα το 2005, η διαφορά δεν μπορούσε να είναι πιο...
 έντονη. Σε αμφότερες τις (άλλες) περιπτώσεις, υπήρξε μια σχεδόν άμεση μετάβαση στην αγριότητα, με αστυνομικούς που συμμετείχαν και αυτοί στις λεηλασίες.

Στη Νέα Ορλεάνη, τα κέντρα οργάνωσης της εκκένωσης, έγιναν κέντρα εφιαλτικής βίας και ανομίας, και η Εθνική Φρουρά έπρεπε να είναι οπλισμένη για να συνοδεύει τις αποστολές ανακούφισης. Στην Αϊτή, οι σκηνές στις πόλεις για τα θύματα του σεισμού, έγιναν σκηνές για μαζικούς βιασμούς. Αποσπάσματα από μια άλλη σημερινή είδηση, αναφέρονται σε δύο Αμερικανούς “εμπειρογνώμονες” σχετικά με το γιατί οι Ιάπωνες εκδηλώνουν μια τόσο καλή συμπεριφορά. Ο Gregory Pflugfelder του Πανεπιστημίου Κολούμπια λέει, ότι είναι επειδή, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, οι Ιάπωνες δεν είναι ατομικιστές και νοιάζονται για την ομάδα.

 Η Merry White του Πανεπιστημίου της Βοστόνης λέει, ότι οι Αμερικανοί επιδίδονται στο πλιάτσικο και στις ταραχές, εξαιτίας της απογοήτευσης για “άγρια εκμετάλλευση” και κατηγορούν όλους τους άλλους για την ανυπαρξία κοινωνικής συνοχής. Λάθος. Είναι ανίκανοι όλοι αυτοί, που ως συνήθως, αποφεύγουν να εξετάσουν τον συγκεκριμένο λαό, και δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να δουν, ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Ιαπωνίας είναι, ότι δεν έχουν ξένες μειονότητες. Είναι αδύνατο-και εννοώ αδύνατο- να φανταστεί κανείς οποιονδήποτε μαύρου πληθυσμό σε όλον τον κόσμο, να συμπεριφέρεται σαν τους Ιάπωνες. Δεν μιλάμε μόνο για μαύρους.

Τι γίνεται αν μια καταστροφή χτυπήσει στο Μεξικό ή στην Ινδονησία ή στην Ινδία ή στην Αίγυπτο ή στην Κολομβία;;; Σίγουρα θα υπάρξουν εκτεταμένες λεηλασίες. Εγγενείς υπηρεσίες (που προορίζονται για παροχή) αρωγής, θα αποκομίζουν τεράστια κέρδη, αφού θα πωλούν τις (αφίξεις) δωρεάν βοηθειών, αντί να κρατούν μακριά κάθε ληστή. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι που θα στέλνουν βοήθεια, θα βλέπουν τα φορτηγά με τα τρόφιμα ακινητοποιημένα. Η ανθρώπινη φαυλότητα θα καθιστούσε τη συμφορά μια απέραντη κόλαση για τους επιζώντες. Η καθηγήτρια Merry White λέει, ότι το πραγματικό ερώτημα είναι, γιατί λαφυραγωγούν οι Αμερικανοί, και γιατί δεν το κάνουν οι Ιάπωνες. Λάθος και πάλι. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι λαφυραγωγούν (λεηλατούν), εάν οι δυνάμεις της τάξης απουσιάζουν (ή συμμετέχουν στις λεηλασίες), και αυτό δεν έχει να κάνει με τον «ατομικισμός» ή «άγρια εκμετάλλευση και τα κενά της εξουσίας”. Αυτή είναι η φύση τους.

Οι «ειδικοί» τοποθετούνται επίσης λανθασμένα, με το να μιλάνε για “Αμερικανούς” σαν να υπάρχει μόνο ένα είδος ανθρώπων. Όλοι γνωρίζουμε ότι, αν τα φώτα σβήνουν, θα υπάρξει πρόβλημα στο Ντιτρόιτ, αλλά όχι στο Πόρτλαντ, και ο καθένας ξέρει γιατί: Το Ντιτρόιτ κατοικείται από μαύρους και το Portland από λευκούς. Θα πρέπει πάντα να υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα στο Λος Άντζελες, όπου μετά την ετυμηγορία για την υπόθεση ξυλοδαρμού του Rodney King, στασίασαν πολλοί ισπανόφωνοι και μαύροι. Θα μπορούσε ένας καθολικά λευκός πληθυσμός να συμπεριφερθεί ακριβώς όπως οι Ιάπωνες;;; Μπορεί να υπάρξει ένα κομμάτι που θα ασχοληθεί με τη λεηλασία και τη κερδοσκοπία, αλλά περιορισμένο. Οι περισσότεροι λευκοί θα βοηθήσουν τους γείτονές τους, θα περιμένουν στην ουρά, θα περιμένουν τη σειρά τους. Και θα μπορούσαν πιθανότατα, να αντιμετωπίσουν σκληρά αυτούς που θα συμμετείχαν στις λεηλασίες.

Πριν δεχθούν τα εκατομμύρια των μη λευκών λαθρομεταναστών, οι Βορειοευρωπαίοι θα είχαν ενεργήσει όπως και το μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ιαπωνίας. Οι Σουηδοί, οι Σκωτσέζοι, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί, οι Δανοί, όπου κι αν βρίσκονται κατ’ ανάγκην μετανάστες, μπορούν να συγκριθούν και θα αποδειχθεί, ότι (στις δύσκολες στιγμές) διαθέτουν το θάρρος, την υπομονή, και την αξιοπρέπεια. Αλλά και πάλι, αυτοί οι λαοί είναι εξαιρέσεις. Αποτελούν τις εξαιρέσεις για λόγους που σε μεγάλο βαθμό έχουν να κάνουν με τον τρόπο διάπλασής τους, με το πως διαδέχεται η μια γενιά την άλλη αλλά και με τη πολιτιστική ταυτότητα κάθε λαού. Οι Λευκοί και οι βόρειοι Ασιάτες έχουν υψηλό μέσο δείκτη ευφυΐας, αλλά και κάτι, που θα μπορούσε να ονομάζεται “μέση προσωπικότητα”, η οποία είναι λιγότερο ψυχοπαθητική, είναι πιο πειθαρχημένη και διαθέτει πιο κοινωνικό πνεύμα. Αυτό το βλέπουμε σε κάθε πτυχή των κοινωνιών που θέλουν να χτίσουν, και δεν είναι μόνο το πώς θα αντιδράσουν στην τραγωδία.

Αυτές οι κοινωνίες έχουν μικρή εγκληματικότητα, χαμηλή παρανομία, λίγα σκουπίδια, ή γκράφιτι. Έχουν υψηλά επίπεδα της δημόσιας τάξης, της εμπιστοσύνης, και τις ευγένειας. Λίγοι μόνο πληθυσμοί είναι ικανοί να φτιάξουν αυτές τις κοινωνίες, και είναι κατά πολύ ανώτερες από όλους τις άλλες. Αυτό, φυσικά συμβαίνει, και έχει αποδειχθεί, ότι όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν τις κοινωνίες τους επειδή θέλουν να μεταναστεύσουν, όταν φτάνουν σε έναν επαρκή αριθμό, επιδίδονται στη καταστροφή αυτού, το οποίο ήρθαν να βρουν!!!!

Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετική στην Ιαπωνία, αν η χώρα αυτή είχε δεχθεί μεγάλο αριθμό, ας πούμε, Μαλαισιανών ή Πακιστανών. Μέχρι στιγμής, η Ιαπωνία έχει περιορίσει σοφά τη λαθρομετανάστευση από τον (λεγόμενο) τρίτο κόσμο, και μπορεί να αντιμετωπίσει μια καταστροφή με την πεποίθηση ότι όλοι οι Ιάπωνες είναι ενωμένοι τόσο στον πόνο, όσο και στον αγώνα για την ανοικοδόμηση.
Η Ιαπωνία είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει καταστροφές από ότι η Αμερική ή η Ευρώπη, επειδή η Ιαπωνία είχε τη σοφία να παραμείνει Ιαπωνική.

Πηγή: amren.com
 Μετάφραση: Μπαρμπανίκος Αρβανίτης