Γράφει ο Κώστας.
Πριν δυο μέρες, εκδόθηκε το πρώτο ψήφισμα των "Αγανακτισμένων", το οποίο αναφέρει τα εξής:
"Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς. Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο Σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε... για τις ζωές μας και το μέλλον μας... Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την...
 επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα. Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας. Αμεση δημοκρατία τώρα! Ισότητα - δικαιοσύνη – αξιοπρέπεια!
Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!”

 Φίλοι και αδέρφια μας Αγανακτισμένοι, είμαστε όλοι μαζί σας, Αγανακτισμένοι, Αηδιασμένοι, Χαμένοι στο Χάος και νοιώθουμε να χάνετε η Πατρίδα μας κάτω από τα πόδια μας.

Η προσφορά σας θα την γράψει η ιστορία και βρίσκεστε πολύ κοντά στο να χαράξετε μια νέα εποχή, για την νέα γενιά και τα παιδιά όλου του κόσμου. Θέλει όμως ιδιαίτερη προσοχή να μην εκτροχιαστεί η προσπάθεια σας, ή από λάθος ή και από προβοκάτσια από αυτούς τους ίδιους που τόσα δεινά μας έφεραν στα τελευταία 60 και βάλε χρόνια ή μήπως θα έπρεπε να πω στα τελευταία 200 χρόνια;;; Υπάρχουν όμως και κάποια προβλήματα στο πως παρουσιάζονται τα αιτήματά σας (που είναι και αιτήματά μας και αιτήματα των κοντά 20 εκατομμυρίων Ελλήνων σε όλη την Γη).

 Ας υποθέσουμε ότι οι 300 της βουλής ή από φόβο ή ντροπή ή ότι άλλο λόγο, αποφασίζουν να βγουν στα παράθηρα της βουλής και ν ανακοινώσουν ότι: Ναι αδέρφια μας, κάναμε λάθη και πρέπει να πληρώσουμε και θα σας ακούσουμε. Σήμερα κιόλας παραιτούμαστε όλοι, ελάτε να φτιάξετε μια κυβέρνηση όπως την θέλετε, με άμεση Δημοκρατία ή ότι άλλο θέλετε. Τι θα κάνατε τότε; Υπάρχει κανένα πρόγραμμα;

 Η είναι μόνο η αγανάκτηση που σας οδηγεί;  Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ένα κράτος, χωρίς κυβέρνηση. Είναι σαν μια πολύ μεγάλη οικογένεια με ένα καρπερό ανδρόγυνο που κάνανε καμιά 30 παιδιά και μια μέρα, όταν τα παιδιά ήταν ακόμη μικρά και κανείς τους δεν είχε δουλειά τους λένε. Μάγκες μαζέψετε τα, εμείς κουραστήκαμε και πάμε για καμιά 20 χρόνια σε διακοπές!! Τι θα κάναν τότε τα μικρά παιδιά;

 Παρατραβηγμένο βέβαια, απλά για να εξηγήσω τα πιθανά προβλήματα. Σκεφτήκατε ποτέ το χάος που θα επικρατήσει αν τα απλά σας αιτήματά εισακουστούν;  Σκεφτήκατε τα εκατομμύρια των άστεγων ή σχεδόν άστεγων, που θα βρεθούν χωρίς κράτος, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς αστυνομία.

 Τι θα γίνουν άραγε οι δρόμοι από τους έχοντες και κατέχοντες, μήπως χώροι για Ράλλη Ακόμη σκεφτήκατε τι θα γίνει αν αληθεύει η φήμη ότι η σημερινή κυβέρνηση υπέγραψε υποθήκες με αντίκρισμα την κρατική περιουσία και ότι αν δεν πληρώσουμε τα χρέη, ίσως να στείλουν και τα στράτα τους για περιμαζέψουν ότι έχει απομείνει και δεν το έχουν κλέψει αυτοί που έφυγαν;

Θα λέμε τότε όλοι μαζί: “Οι Γερμανοί ξανάρθανε” willkommen;  Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά! Και όμως υπάρχουν λύσεις και ίσως πολλές.

 Ας προσπαθήσω να αραδιάσω μερικές:
 1. Βάζετε ένα βασικό αίτημα που να περιλαμβάνει περίπου τα εξής:
· Να πάνε στα σπίτια τους ή όπου θέλουν και οι 300 της βουλής μαζί με όλο τους το επιτελείο.
 · Να τους απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα για κάποια χρόνια, μέχρι η νέα κυβέρνηση να ερευνήσει όλες τις απάτες των τελευταίων 10 ή και 15 χρόνων.
· Να ζητήσετε ο πρόεδρος της χώρας να αναθέσει σε αδιάβλητους εξωκοινοβουλευτικούς να δημιουργήσουν μια προσωρινή κυβέρνηση, η οποία θα προχωρήσει σε αναθεώρηση του συντάγματος, με αφαίρεση όλων των παραγράφων που επιτρέπουν την ασυλία και μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα να προκηρυχτούν νέες εκλογές με μια 100% απλή αναλογική
· Και ότι άλλο εσείς αποφασίσετε.

2. Να πάνε όλοι στα σπίτια τους και μέσα από τις 100ς χιλιάδες ή και εκατομμύρια στις πλατείες: · Βοηθάτε στην δημιουργία ενός νέου κόμματος με κανόνες που να αποκλείουν ή να κάνουν πολύ δύσκολη, την απάτη, τις πελατειακές σχέσεις, την εξωτερική εξάρτηση, την εσωτερική αδιαφορία και πάρα πολλά άλλα.

Με άλλα λόγια να φτιάξετε εσείς ένα νέο πρωτοποριακό σύνταγμα που θα απαιτήσετε να γίνει δεκτό από όλα τα λαμόγια πριν πάνε σπίτια τους. Και μην ξεχνάτε την απλή αναλογική, χωρίς αυτήν δεν πρόκειται να πάει μπροστά η Ελλάδα. Αν δεν μάθουμε να συνεργαζόμαστε, να είστε σίγουροι ότι σύντομα θα εξαφανιστούμε!

 Και άλλες πολλές ιδέες μπορεί να γεννηθούν μέσα στις πλατείες, πρέπει όμως να μην ξεχνάτε ότι χωρίς σωστή διακυβέρνηση δεν θα υπήρχε καν ζωή σε αυτόν τον Πλανήτη Εμπρός λοιπόν Αδέρφια να σηκώσουμε τον Ηλιο πάνω από την Ελλάδα.

Mikis Theodorakis - Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις (live 1974) - Romiossini -

Κώστας Λαζάρου.