Αγαπητέ συνάδελφε,
Βιώνουμε μέρες πρωτόγνωρης λαϊκής οργής που στρέφεται πρωτίστως κατά του Κοινοβουλίου. Στα μάτια της πλειοψηφίας των πολιτών το πολιτικό σύστημα είναι απαξιωμένο και κατώτερο των περιστάσεων. Οι πολίτες δικαιολογημένα προσάπτουν στους πολιτικούς μεγάλες ευθύνες για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα.

Τους κατηγορούν όμως και για το γεγονός ότι ενδιαφέρονται πρωτίστως για το προσωπικό τους συμφέρον και όχι για το καλό των πολιτών τους οποίους εκπροσωπούν. Και ενώ για την οικονομική κρίση δεν υπάρχουν εύκολες ή γρήγορες λύσεις, η απαξίωση της Βουλής μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα με μια σειρά από πρωτοβουλίες που θα μας επιτρέψουν να κερδίσουμε πίσω μέρος έστω της χαμένης αξιοπιστίας μας. Προσωπικά έχω διατυπώσει και στο...
 παρελθόν συγκεκριμένες προτάσεις για μια ποιοτική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, και ειδικά της Βουλής, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της λαϊκής αγανάκτησης.

Οι περιστάσεις καθιστούν αυτή τη συζήτηση όχι μόνο επίκαιρη αλλά και αναπόφευκτη. Σκοπός της ανοιχτής επιστολής μου είναι να θέσω υπ’ όψιν σας με έναν πιο οργανωμένο τρόπο ορισμένες ιδέες και προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Συγκεκριμένα προτείνω:
 1. Τη μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200. Σε σχέση με άλλες χώρες παρεμφερούς μεγέθους η Ελλάδα έχει πολλούς βουλευτές. Η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200 επιτρέπεται από το Σύνταγμα και μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα στο πλαίσιο μιας αλλαγής του εκλογικού νόμου που θα ανακατανέμει τις εκλογικές περιφέρεις με κεντρικό άξονα τη δημιουργία μικρότερων εκλογικών περιφερειών. Ο πολιτικός συμβολισμός μιας τέτοιας κίνησης είναι πολύ πιο σημαντικός από την εξοικονόμηση των 11 εκατ. Ευρώ για τον κρατικό προϋπολογισμό που αυτή συνεπάγεται.

 2. Την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Ο βουλευτής θα δικαιούται σύνταξη μόνο από έναν ασφαλιστικό φορέα (αυτόν στον οποίο ανήκε ως εργαζόμενος πριν γίνει βουλευτής), ενώ για όσο διάστημα διατηρεί την βουλευτική του ιδιότητα θα καλύπτονται οι ασφαλιστικές εισφορές του από τη Βουλή.

3. Την κατάργηση του επιδόματος για συμμετοχή των βουλευτών σε Επιτροπές της Βουλής. Εκτός του απαράδεκτου καθεστώτος να αμείβονται οι βουλευτές με περισσότερα χρήματα για να συμμετέχουν σε Επιτροπές που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς τους, με αυτό τον τρόπο μπορούν να εξοικονομηθούν περίπου 3,6 εκατ. Ευρώ το χρόνο.

 4. Το κλείσιμο του καναλιού της Βουλής. Το κανάλι κοστίζει περίπου 6 εκατομμύρια ευρώ στον έλληνα φορολογούμενο ο οποίος μπορεί να μην το έχει παρακολουθήσει ποτέ καθώς η τηλεθέασή του φτάνει μετά βίας το 0,3%.

 5. Την κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων. Είναι τουλάχιστον προκλητικό σήμερα, όταν μια μέση ελληνική οικογένεια έχει τουλάχιστον δύο αυτοκίνητα, να παρέχει η Βουλή στους Βουλευτές μεταφορικό μέσο. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονομούνται επίσης 5,4 εκατ. Ευρώ το χρόνο.

6. Την κατάργηση στην πράξη της βουλευτικής ασυλίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί άμεσα με την κοινή βούληση όλων των κομμάτων η αρμόδια επιτροπή κοινοβουλευτικής δεοντολογίας να εισηγείται πάντα και για όλες τις υποθέσεις υπέρ της άρσης στην Ολομέλεια της Βουλής.

7. Την διαχρονική ανάρτηση του «πόθεν έσχες» των βουλευτών στο διαδίκτυο. Τα πόθεν έσχες των βουλευτών πρέπει να είναι προσβάσιμα από τους πολίτες όχι μόνο για τον τελευταίο χρόνο αλλά από το έτος που εισήλθαν για πρώτη φορά στη Βουλή. Δεν είναι κακό να μπαίνει κανείς πλούσιος στην πολιτική αλλά να μπαίνει φτωχός και να βγαίνει πλούσιος. Είναι ανάγκη ο κάθε έλληνας πολίτης να μπορεί να έχει συγκριτική εικόνα για τα οικονομικά των βουλευτών ώστε να μην χαρακτηρίζονται ισοπεδωτικά όλοι «κλέφτες».

Αγαπητέ συνάδελφε, Περιορίστηκα σε ορισμένα μόνο ζητήματα στα οποία μπορούν να γίνουν άμεσες παρεμβάσεις με στόχο κυρίως την εξοικονόμηση δαπανών και την κατάργηση προνομίων, πολλά από τα οποία είναι προκλητικά στη σημερινή περίοδο. Σε αντίθεση με άλλες παρεμβάσεις που απαιτούν αναθεώρηση του Συντάγματος, οι προτάσεις αυτές μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα και να έχουν μετρήσιμα οικονομικά αποτελέσματα, πέραν του πολιτικού συμβολισμού που αναντίρρητα ενέχουν. Ειδικά σήμερα τα λόγια δεν έχουν πλέον καμία αξία.

 Οι πράξεις μας είναι αυτές που θα μας κρίνουν. Οι μέρες που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες και οι ευθύνες όλων μας είναι ιστορικές. Έχουμε μπροστά μας μεγάλους κινδύνους αλλά και εξίσου σημαντικές ευκαιρίες. Ή θα επιλέξουμε να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν όσον αφορά στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος ή θα αναμετρηθούμε γενναία με τις αδυναμίες μας, ακόμα κι αν χρειαστεί να «ματώσουμε» οι ίδιοι.

Πάντως, η αμηχανία είναι ανεπίτρεπτη και η αδράνεια μπορεί να αποβεί καταστροφική. Η προσαρμογή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας στις απαιτήσεις των καιρών αποτελεί δική μας ευθύνη.

Με εκτίμηση,
Κυριάκος Μητσοτάκης