Οι χθεσινοβραδινές εικόνες χάους που αποτυπώθηκαν με την ψηφοφορία στο κοινοβούλιο αποκαλύπτουν με τον πιο εύληπτο τρόπο την ανάγκη προσφυγής στις κάλπες, προκειμένου να εκφράσει ο ελληνικός λαός τη βούλησή του ως προς το ποιοι πρέπει να είναι εκείνοι που θα τον βγάλουν από την κρίση και να τιμωρήσει όσους τον οδήγησαν σε αυτή.

Ως βουλευτής αισθάνθηκα προσβεβλημένος με την, από του...
βήματος της Βουλής, προκλητική και αήθη δήλωση του κ. Υπουργού Υγείας ο οποίος υποστήριξε ότι πίσω από τις αντιδράσεις των βουλευτών που ο ίδιος προκάλεσε με τα λεγόμενά του, κρύβονται οι πολυεθνικές του φαρμάκου.

Ρωτώ δημόσια τον κ. Υπουργό:

Α) Γιατί εξακολουθεί μέχρι σήμερα το ασφαλιστικό φάρμακο να μην έχει την ίδια τιμή με το νοσοκομειακό, με συνέπεια την απώλεια 500 εκατομμυρίων ευρώ από τον κρατικό κορβανά;

Β) Ερωτώ τον κ. Υπουργό, γιατί εξακολουθεί να ισχύει η προκλητική ρύθμιση υπέρ των πολυεθνικών του φαρμάκου που αφορά τη δήθεν προώθηση του προϊόντος τους και τις απαλλάσσει από τη φορολογία σε ποσοστό έως 16%; Η απώλεια για τα κρατικά ταμεία από την παραμονή σε ισχύ αυτής της ρύθμισης ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Την ίδια στιγμή συντηρεί τον εκμαυλισμό των γιατρών, αφού με τα χρήματα αυτά καλύπτονται από τις πολυεθνικές τα περίφημα ταξίδια των γιατρών στο εξωτερικό.

Γ) Ερωτώ τον κ. Υπουργό, γιατί δεν επιτρέπεται η εισαγωγή στην Ελλάδα του λεγόμενου παράλληλου φαρμάκου; Δηλαδή η δυνατότητα να επιτρέπεται η εισαγωγή του ίδιου τύπου φαρμάκου, ώστε να μην καθίσταται μονοπώλιο των πολυεθνικών. Η απώλεια για το κράτος ανέρχεται στα 150 εκατομμύρια ευρώ.

Δ) Ερωτώ τον κ. Υπουργό, γιατί δεν υλοποιούνται οι 24 προτάσεις του ΕΟΦ προς το αρμόδιο Υπουργείο, τα θεραπευτικά πρωτοκόλλα και οι δεσμεύσεις για τη μηχανογράφηση των νοσοκομείων;

Όλα τα παραπάνω, κ. Υπουργέ, το μονό που εξυπηρετούν είναι τις πολυεθνικές του φαρμάκου. Εάν υπήρχε η πολιτική βούληση να ελεγχθεί όλη αυτή η προκλητική σπατάλη και αρπαγή του δημόσιου χρήματος, θα εξοικονομούνταν μεγάλα ποσά που θα μας έδιναν την ευκαιρία να εφαρμόσουμε απνευστί ένα πρόγραμμα υπεράσπισης της αξιοπρέπειας όλων εκείνων που χειμάζονται από τη νέα ακραία φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Θα γινόταν εφικτό να σταματήσουμε το φαινόμενο του υποσιτισμού των παιδιών στα σχολεία, τις ουρές των πεινασμένων ανθρώπων στα συσσίτια και την απελπισμένη αναζήτηση τροφής στους κάδους απορριμμάτων.

 Οι σημερινές εικόνες στην πλατεία Συντάγματος απογυμνώνουν και αποκαθηλώνουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού το πολιτικό προσωπικό ενός συστήματος εξουσίας που στην πλειοψηφία του στάθηκε ανίκανο και ανήμπορο να συγκρουστεί με τη μεγαλύτερη παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος, που δεν είναι άλλη από τη διαπλοκή.