Στις 22-1-2012 έγινε με κάθε λαμπρότητα η κοπή πίτας της ΕΑΑΣ Ιωαννίνων στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Ιωαννίνων. 

Την τελετή τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Ιωαννίνων Καλογιάνης Σταύρος, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου Καχριμάνης Αλέξανδρος, ο Δήμαρχος Ιωαννίνων Φίλιος Φίλιππος, ο...
Διοικητής VIIIης Μεραρχίας Γκύζας Σπυρίδων, ο τ. Υπουργός Φούσας Αντώνιος, εκπρόσωποι των δικαστικών και εκκλησιαστικών αρχών και πολύς κόσμος.

Την όλη εκδήλωση λάμπρυνε το Λύκειο Ελληνίδων Ιωαννίνων με το Σαρακατσάνικο και Ποντιακό χορευτικό του συγκρότημα. Ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ Ιωαννίνων Υπτγος ε.α. Γεώργιος Γκορέζης, με την ευκαιρία της τελετής αυτής αναφέρθηκε στην επικαιρότητα, και τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής : «Η χώρα μας αυτή την εποχή περνάει δύσκολες ημέρες, και περίοδο προσαρμογής σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, που άρχισε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και έφερε στη χώρα μας ιδεολογικές και πολιτικές επιρροές .

Πολλές από αυτές τις επιρροές είναι διαλυτικές για τη κοινωνία μας. Για παράδειγμα θα αναφερθούν τα συνθήματα για πολυπολιτισμική κοινωνία. Πολλοί δεν καταλαβαίνουμε για το συμφέρον τίνος η κοινωνία μας, που είναι κατά 98% ομοιογενής, πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική. Αλλά το χειρότερο είναι η ταύτιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Παγκοσμιοποίηση, πράγμα που υπονομεύει ευθέως την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η συνέπεια είναι να έχει ανασταλεί οποιαδήποτε σύγκλιση μεταξύ των κρατών μελών, και να υπάρχει μεγάλη ανισορροπία μεταξύ του πλούσιου Βορρά και του φτωχού Νότου. Η Γερμανία και οι λοιπές χώρες του Βορρά, έχουν περισσότερο πρόσβαση σε τρίτες χώρες του κόσμου για επενδύσεις και εμπόριο, κι η κατάσταση στα ισοζύγια των χωρών του Νότου χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει. Πριν από λίγα χρόνια μιλούσαμε για σύγκλιση μισθών και άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου και σήμερα μιλάμε για μέτρα ανταγωνιστικής οικονομίας που εξαθλιώνουν τους πολίτες.

Δεν είναι λοιπόν τυχαία η θεαματική επιδείνωση της χώρας μας, όπως τη ζούμε σήμερα. Βεβαίως το 50% των προβλημάτων μας προέρχεται από το εσωτερικό. Γνωρίζουμε τη κομματοκρατία και το πελατειακό κράτος, που λειτούργησαν όπως λειτούργησαν. Αλλά πέραν από την οικονομία μας που καταβαραθρώθηκε, το πιο θλιβερό είναι ότι από την δεκαετία του 90 και εντεύθεν οι ηγεσίες της χώρας μας παρασύρθηκαν και ιδεολογικά, είτε υπέρ μιας υπερεθνικής Ευρώπης που θα κατέλυε τις πατρίδες, είτε στη συνέχεια από τα προστάγματα της παγκοσμιοποίησης, και τα αποτελέσματα τα είδαμε με τις επιπολαιότητες στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων.

Η χώρα μας για να μπορέσει να επιβιώσει, καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει τα εξής κύρια μέτωπα: Πρώτα το οικονομικό μέτωπο της βαθειάς κρίσης, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη λειτουργία του κράτους μακράν από τις πελατειακές σχέσεις. Έπειτα το πρόβλημα με το ευρώ, που επιβάλλει διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία μας για να είναι ανταγωνιστική, όπως και μείωση των δαπανών μας, ώστε να ξοδεύουμε μόνο όσα παράγουμε για να μην έχουμε ελλείμματα.

Αλλά το πιο σοβαρό από όλα είναι ότι χρειαζόμαστε σήμερα μια πραγματικά εθνική στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε τα εθνικά μας προβλήματα που είναι πολλά, Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Τουρκία, Σκόπια, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, για τα οποία, με την ευκαιρία της κρίσης, κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν τις λύσεις που επιδιώκουν. Με την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης επιχειρείται στη περιοχή μας μια γεωπολιτική αναδιάρθρωση, που έχει σκοπό να καταστήσει σταθερή και μακροχρόνια την Αμερικανική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, και αυτό μπορεί να δημιουργήσει αντιδράσεις.

Η Πατρίδα μας δοκιμάζεται και μαζί της δοκιμαζόμαστε και εμείς, σε όποια θέση και αν βρισκόμαστε. Η προοπτική μας ως Έθνος μπορεί να διασφαλισθεί μόνο με τη συνοχή και την συστράτευση όλων μας, σε μια συλλογική προσπάθεια για την εθνική ανόρθωση. Οι Ένοπλες Δυνάμεις από τη πλευρά τους επιτελούν κάτι το πραγματικά δύσκολο, όσο και αναγκαίο. Σε μια εποχή έντονης κοινωνικής και οικονομικής ρευστότητας, οι Ένοπλες Δυνάμεις, με προσήλωση και αφοσίωση στο εθνικό τους καθήκον, διασφαλίζουν την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της χώρας και δίνουν τη δυνατότητα στον κάθε Έλληνα ξεχωριστά, να ατενίζει με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον.

Αλλά οι Ένοπλες Δυνάμεις, εκτός του κύριου επιχειρησιακού έργου τους, προσφέρουν επιπλέον και κοινωνικό έργο, μέσα από τη στήριξη προγραμμάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τη συνδρομή σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, και γενικά εκεί που τους ζητείται να συνδράμουν, επειδή άλλοι μηχανισμοί αδυνατούσαν ή δήλωναν αναρμοδιότητα. Παρ’ όλα αυτά δεν παύει η βασική αποστολή των ενόπλων δυνάμεων να είναι ο πόλεμος, και όπως εύστοχα γράφηκε πρόσφατα στον τύπο « το ενδεχόμενο να αγκαλιάσεις τον Χάροντα διαφοροποιεί τα πράγματα από την υπηρεσία στο ΙΚΑ, και αλλαχού. Όλοι αυτοί άξιοι τιμής, αλλά οι πολεμιστές πρώτοι τη τάξει».

Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας αντιμετωπίζουν κι αυτές πολλά προβλήματα. Οι κυβερνήσεις μας μέχρι τώρα, αντί να ενδυναμώσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις που συμβάλλουν στην δυναμική εξωτερική πολιτική και στην αποτροπή του επιβουλέα, καλλιέργησαν την φυγοστρατία, που επενεργεί διαλυτικά για το στρατό μας. Εμείς οι ε.α. αξιωματικοί, όπως συμβαίνει σ’ όλο τον κόσμο, είμαστε σε μια κατάσταση που δεν μας αποξενώνει από τους εν ενεργεία συναδέλφους, γι’ αυτό άλλωστε και αποκαλούμεθα ε.α. και όχι πρώην.

Και εδώ η πολιτεία έβαλε το χεράκι της αρνητικά, « για να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με τους εν ενεργεία», όπως ελέχθη από επίσημα χείλη, για να μην αναφερθώ σε πολλές άλλες ενέργειες με τις οποίες προσπάθησε να μας απαξιώσει, να καταρρακώσει το ηθικό μας και να δοκιμάσει τις αντοχές μας. Όλα αυτά όμως δεν είχαν αποτέλεσμα. Η ιστορία έχει καταγράψει την πίστη του Έλληνα στρατιωτικού σε στέρεα ιδανικά και αξίες, οι οποίες στο τόπο και στο χρόνο που χρειάζεται τον εμψυχώνουν, τον συσπειρώνουν, τον ενδυναμώνουν και τον βοηθούν να ξεπεραστούν τα όποια κωλύματα και εμπόδια, από όπου και εάν προέρχονται.

Με τον ίδιο τρόπο και η πατρίδα μας θα ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες βιώνει αυτή τη περίοδο. Ο θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος. Και δίνει στη χώρα μας τη δύναμη να παρακολουθεί πάντα τα μεγάλα ραντεβού της ιστορίας, και τους μεγάλους μετασχηματισμούς που συντελούνται στην ομάδα των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών.

Όπως έγραψε ο Καθηγητής Ιωάννης Βούλγαρης : «Η Ελλάδα ταξιδεύει με το καλύτερο τρένο που υπάρχει στον κόσμο, αλλά πάντα είναι επιβάτης του τελευταίου βαγονιού, που φτάνει καθυστερημένα, και ανεβαίνει την τελευταία στιγμή».-