Εντολοδόχος Πρωθυπουργός, ανίκανοι υπουργοί, κοινοβούλιο σε νευρική κρίση και μια κυβέρνηση παρωδία, οδηγούν την χώρα στην καταστροφή.

Επί δύο και πλέον χρόνια η αναξιοπιστία, η ανεπάρκεια και η ανευθυνότητα των πολιτικών οδήγησε τη χώρα στην εθνική απαξίωση και τον ελληνικό λαό στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Επί δύο και πλέον χρόνια αναμόρφωναν ως “εθνικοί σωτήρες” την...
Ελλάδα υπακούοντας στις εντολές των δανειστών και επί δύο και πλέον χρόνια, μέσα από την αντιφατική επικοινωνιακή διαχείριση οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην παράκρουση, την κατάθλιψη και την οικονομία της χώρας στον γκρεμό.

Επί δύο και πλέον χρόνια, μικροί άνθρωποι σε μεγάλες και υπεύθυνες θέσεις κατάντησαν τη χώρα τσίρκο και επιφύλαξαν για τον εαυτό τους το ρόλο του θηριοδαμαστή του εργαζόμενου λαού.

Σήμερα όμως επιθυμούν να καταντήσουν τη χώρα ένα απέραντο πολιτικό φρενοκομείο.

Την ώρα που αποκαλύπτονται οι απαράδεκτες πιέσεις και «εντολές» του ΔΝΤ και της Τρόικα προς τους Κυβερνώντες, που ισοδυναμούν με πλήρη διάλυση κάθε έννοιας εργασιακής δικαιοσύνης… Την ώρα που οι απειλές και οι εκβιασμοί για το κλείσιμο της διαπραγμάτευσης για το PSI εντείνονται… Την ώρα που κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας εργαζόμενος διαπιστώνει ότι το μόνο που μπορεί να περιμένει την επόμενη ημέρα είναι ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, ακόμη μεγαλύτερη ανεργία, ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια…

Την ώρα που το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας βάφεται με τα χρώματα της απαισιοδοξίας και του γκρίζου… Παρακολουθούμε έκπληκτοι τα όσα διαδραματίζονται : Άλλος υπουργός δηλώνει ανερυθρίαστα και αφελέστατα ότι ενέκρινε το μνημόνιο αλλά δεν το είχε διαβάσει. Κάποιοι άλλοι δεν είχαν τον χρόνο να το μελετήσουν επαρκώς. Ενώ κάποιοι που νόμιζαν ότι διοικούσαν την Ελλάδα ως επαρχιακό δήμο μέχρι τον Ιούνιο του 2011, θεωρούν σήμερα ότι η μεταφορά της πολιτικής ευθύνης για το μνημόνιο σε άλλους, είναι αρκετή για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.

Πέρα από τον πολιτικό αυτοεξευτελισμό τους και την πολιτική προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το συγκεκριμένο θέμα, αποδεικνύονται και επικίνδυνοι όταν σήμερα όχι μόνο επιμένουν να μας «σώζουν», αλλά και ανερυθρίαστα να διεκδικούν ηγετικές θέσεις, παραμένοντας στον ασφαλή υπουργικό τους θώκο!

Είναι λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους να μασκαρεύονται το παρελθόν τους προκειμένου να διασφαλίσουν την δια βίου παρουσία τους στα κοινά. Είναι λυπηρό να έχουν αναγορεύσει την αλαζονεία σε πολιτική αρετή. Είναι λυπηρό να παρουσιάζουν την έκπτωση αξιών ως προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα. Ο ευτελισμός της πολιτικής σε όλο του το μεγαλείο!

Την ίδια στιγμή ακούγονται άναρθρες κραυγές για δημιουργία νέου πολιτικού σχήματος που θα υποτάξει το προοδευτικό μέλλον και την προοπτική της χώρας στα συμφέροντα των δανειστών και των εκπροσώπων τους. Είναι τουλάχιστον προκλητική η εμμονή τους σε σχήματα που δεν μπορούν να έχουν καμία πολιτική νομιμοποίηση. Και σα να μην έφταναν αυτά κάποιοι θυμήθηκαν σήμερα να κάνουν κριτική στο μνημόνιο και τα αποτελέσματά του. Η παρέμβαση του κ. Σημίτη δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Και ως προς τον πολιτικό χρόνο που επελέγει να γίνει και ως προς το περιεχόμενο της.

Πολύ περισσότερο όταν οι εκφραστές του αστικού εκσυγχρονισμού, όχι απλά το υποστήριζαν αλλά και το θεωρούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα σαν «την ενδεδειγμένη λύση». Εκ των υστέρων και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, είναι εύκολη η κριτική και ο καταλογισμός ευθυνών. Η σιωπή τους και η συμμετοχή τους όμως την ώρα της λήψης των αποφάσεων τους καθιστά όχι απλά συνυπεύθυνους αλλά και συνένοχους για τα αποτελέσματα που σήμερα, εκ του ασφαλούς καταγγέλλουν.

Όψιμοι αντιμνημονιακοί εμφανίστηκαν πολλοί το τελευταίο διάστημα. Αλλά θα πρέπει να προσέχουν γιατί έχουν μπροστά τους και νέο, πιο σκληρό, πιο αντιλαϊκό, πιο απάνθρωπο μνημόνιο! Η βουλή βρίσκεται σε διαρκή νευρικότητα και κλείνει το μάτι στις συντεχνίες αλλά ψηφίζει τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων. Φτάνει πια.

Οι αντοχές του ελληνικού λαού εξαντλήθηκαν. Είναι η ώρα των σοβαρών και υπεύθυνων πράξεων. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ έχει ανάγκη από στελέχη που είναι διατεθειμένα να περάσουν από τη δοκιμασία του καθαρτηρίου γιατί ένα είναι βέβαιο ότι η νομενκλατούρα του ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν είναι διατεθειμένη να περάσει από την κόλαση για να εξαγνιστεί.
Διαφορετικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν έχει ανάγκη από μετανοούσες παρθένες αλλά από ικανούς υπεύθυνους και σοβαρούς πολιτικούς.

Ο λαός πρέπει να δώσει τη λύση και να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του, που το στερεί καθημερινά αυτός ο ερασιτεχνικός «πολιτικός θίασος» της χώρας.