Είχε χάσει τη ζωή του ο 23χρονος Αντ. Αγγέλης από την Άρτα.

Την ερχόμενη Δευτέρα, 30 Ιανουαρίου, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δυστύχημα στο χιονοδρομικό κέντρο Μετσόβου, στον Προφήτη Ηλία, που στοίχισε τη ζωή του 23χρονου σκιέρ Αντώνη Αγγέλη από την Άρτα. Ο άτυχος νέος το μεσημέρι της Κυριακής 30 Ιανουαρίου 2011 στην διάρκεια της κατάβασης του στην μεγάλη πίστα, την οποία γνώριζε καλά από συχνές επισκέψεις του, βρέθηκε...
για άγνωστο λόγο εκτός αυτής και έπεσε πάνω σε δέντρο.

Με πολλή δυσκολία και συνθήκες πέραν των προβλεπομένων σε τέτοιες περιπτώσεις, ανασύρθηκε και μεταφέρθηκε εκτός χιονοδρομικού, στο δρόμο, για να παραληφθεί από ασθενοφόρο και να μεταφερθεί στο Κέντρο Υγείας όπου, απλά διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

Η αντιμετώπιση του δυστυχήματος από τους υπευθύνους του χιονοδρομικού, αλλά και οι συνθήκες αποτελούν αντικείμενο διερεύνησης από τη δικαιοσύνη, στην οποία προσέφυγε η οικογένεια του 23χρονου, ωστόσο είχαν αναδειχθεί παραλείψεις, έλλειψη συντονισμού, προβλήματα και εκ των υστέρων έγινε προσπάθεια να αποδοθεί στην.. κακιά ώρα το δυστύχημα και όχι σε ελλιπή μέτρα ασφαλείας της πίστας, όπως η απουσία προστατευτικού διχτυού κλπ.

Εκ των υστέρων έκανε έλεγχο και ο ΕΟΤ ο οποίος είναι αρμόδιος για την έκδοση της άδειας λειτουργίας και τα προηγούμενα χρόνια υποδείκνυε ελλείψεις και προβλήματα. Άγνωστο είναι τι έδειξε ο έλεγχος μετά το δυστύχημα και όσα αναφέρονται στην έκθεση που συνέταξε η αστυνομία.

Στο ίδιο χιονοδρομικό δεν είχε σημειωθεί θανατηφόρο ατύχημα τα τελευταία χρόνια, όμως σε άλλα χιονοδρομικά είναι συχνά και τον Δεκέμβριο του 2010 είχε χάσει τη ζωή του 25χρονος στα Τρία - Πέντε Πηγάδια της Νάουσας.

Η λειτουργία του χιονοδρομικού στον Προφήτη Ηλία ανήκει σε Εταιρεία Λαϊκής Βάσης στην οποία μέτοχος με 35% είναι ο δήμος Μετσόβου, αλλά υπεύθυνη για την διαχείριση είναι η εταιρεία.

Φέτος το ίδιο χιονοδρομικό λειτούργησε πολύ νωρίτερα από τον περσινό χειμώνα με πολλούς να το επιλέγουν.

Το ερώτημα που ευλόγως τίθεται είναι αν όλα είναι όπως προβλέπουν οι κανονισμοί, για να μην ξανασυμβεί ατύχημα. Σαφώς και το χιονοδρομικό αυτό, αφού το άλλο στο Ανήλιο δεν φαίνεται να λειτουργεί λόγω διαφόρων ελλείψεων και προβλημάτων, χρειάζεται στο Μέτσοβο, προσελκύει επισκέπτες, αλλά σε ζητήματα ασφαλείας όσων αθλούνται δεν πρέπει να γίνεται καμιά έκπτωση.

Η μητέρα του 23χρονου, Ευαγγελία Αγγέλη μας έστειλε την επιστολή που δημοσιεύουμε και σίγουρα όσα γράφει έχουν την αξία τους, για το δράμα της ίδιας και της οικογένειας από την μεγάλη απώλεια και ποιος μπορεί να ευθύνεται, αλλά και για να μην ξανασυμβεί αυτό που συνέβη με τον γιο της σε καμιά οικογένεια.

Η επιστολή της μάνας του αδικοχαμένου Αντώνη

«Ένας χρόνος χωρίς τον Αντώνη μου.

30/1/2011. Η Κυριακή που σημάδεψε τη ζωή μας. Είμαι η μάνα του.

Μια χαροκαμένη μάνα, όχι γιατί το παιδί μου αρρώστησε, ούτε γιατί έφταιξα εγώ ή ο γιος μου γι' αυτό ή άλλος της οικογένειάς μου.

Χάθηκε σε ένα ανεύθυνο χιονοδρομικό κέντρο.

Από εκείνη τη στιγμή η ζωή μας τελείωσε... και άνοιξαν οι πόρτες του πόνου για την οικογένειά μας.

Έκανα δύο παιδιά και τα μεγαλώσαμε προσφέροντάς τα στην κοινωνία χρήσιμους και συνειδητούς πολίτες, προπαντός καλούς ανθρώπους.

Ο αδικοχαμένος γιος μας ξεκινούσε με όρεξη και μεράκι τη ζωή του μαζί με τον αδερφό του.

Τώρα τα όνειρά μας έγιναν στάχτη σε ένα δευτερόλεπτο.

Τι ζητάω; Ποινές για την ανευθυνότητα και τους υπαίτιους.

Αυτός ο τόπος χρειάζεται ποινές που να είναι αποτρεπτικές.

Γιατί ο φόβος θ' αναγκάσει όλους να γίνουν πιο συνειδητοποιημένοι πολίτες.

Οι αρμόδιοι αυτού του τόπου, να αλλάξουν νόμους, να είναι πιο αυστηροί όταν παίρνουν τις αποφάσεις τους. Να σκεφτούν εμάς τους αδικημένους γονείς που έχασαν ένα παιδί γι' αυτούς, και τον κόσμο όλο, για μας κοστολογώντας τη ζωή τους με λίγα ευρώ και λίγους μήνες φυλακής.

Τα νέα τα παιδιά που στα πιο όμορφα χρόνια τους βρέθηκαν μέσα στο χώμα, γιατί κάποιοι ανεύθυνοι το θέλησαν.

Και μην μου πει κανείς όχι, γιατί από τη στιγμή που άνοιξαν ένα χιονοδρομικό χωρίς να πάρουν τις απαραίτητες προφυλάξεις να προστατέψουν τόσο τα παιδιά που πάνε εκεί, χωρίς εμείς να ξέρουμε πως τα στέλνουμε στου χάρου την πόρτα, ξέρουν πολύ καλά τι μπορούν να προκαλέσουν.

Τώρα, θέλετε οι αρμόδιοι να μάθετε τι σημαίνει να χάνεις ένα παιδί;

Αδειάστε το μυαλό σας...

Τώρα σκεφτείτε το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, ότι το παιδί σας πέθανε. Σκοτώθηκε χωρίς να φταίει, ασυλλόγιστα, από κάποιον ανεύθυνο.

Τώρα προσπαθήστε να σκεφτείτε ότι δεν θα ξανακούσετε το παιδί σας να γελάει, να μιλάει, δεν θα μοιράζεστε τίποτα μαζί του. Δεν θα σας ξαναπεί «σ' αγαπώ» δεν θα πάτε ποτέ στο γάμο του, δεν θα ακούσετε το τραγούδι που θα του αφιερώνατε εκεί. Απλά όλα είναι μια σιωπή... ένα κενό.

Σκεφτείτε ότι η ζωή σας άλλαξε και ότι ο πόνος σας συντροφεύει 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα, κάθε μέρα, κάθε μήνα, και άσχετα με το τι κάνεις ή με ποιον μιλάς, μια κασέτα με το παιδί σου να παίζει ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό σου. Μικρός, έφηβος, νέος και να μην θέλεις να ξεχάσεις τίποτα από αυτά τα υπέροχα χρόνια που πέρασες μαζί του. Είναι και αυτός ο φόβος μου μην τον ξεχάσεις και δεν θέλεις.

Μυρίζεις το μαξιλάρι του, τα ρούχα του, και το μόνο που κάνεις είναι να κλαις. Γιατί; Γιατί δεν έχεις άλλη επιθυμία στη ζωή σου. Επιθυμείς να τον δεις, να ξανακούσεις τη φωνή του. Και ξέροντας βαθιά μέσα σου πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό, τα πάντα σου θυμίζουν το χαμό...

Η κάθε σκέψη, το κάθε συναίσθημα, ο χαμός καταστρέφει την κάθε πλευρά της ζωής, ακόμη και αυτή του άλλου μου γιου, που τον υπεραγαπάμε, τον λατρεύουμε και είναι το μοναδικό μας στήριγμα.

Κι εμείς; Να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια της διαλυμένης μας ζωής. Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να ξαναγίνουν όπως πριν. Τώρα αναρωτιέστε λοιπόν γιατί εμείς που μείναμε πίσω, απομονωνόμαστε.

Απλά, προσπαθούμε να αντέξουμε.

Τώρα, οι άρχοντες και βουλευτές, οι αρμόδιοι νομοθέτες αυτού του τόπου, ας πάνε σπίτια τους να κοιτάξουν τα παιδιά τους, να μιλήσουν μαζί τους. Να νιώσουν αυτό το υπέροχο συναίσθημα και πόσο τυχεροί είναι, που έχουν αυτό το πολύτιμο αγαθό. Τους εύχομαι ολόψυχα να τα έχουν για όλης τους τη ζωή.

Τώρα, όμως, οφείλουν να κάνουν κάτι. Το οφείλουν πρώτα στα παιδιά τους και ύστερα σε όλα τα νέα παιδιά που βγαίνουν να περάσουν καλά μια όμορφη χιονισμένη μέρα. Και τέλος το οφείλουν σε εμάς τους γονείς που η ζωή μας σταμάτησε.

Αυστηρές ποινές, έλεγχοι, τήρηση των νόμων.

Φυσικά για μας και η πιο βαριά ποινή δεν είναι ισάξια της ζωής του γιού μας. Απλά ας γίνει ο θάνατος αυτών των παιδιών σε αυτή τη χιονοδρομική σεζόν, στο Μέτσοβο, στα Τρία-Πέντε Πηγάδια, σημαία να σωθούν άλλα παιδιά που φεύγουν από τα σπίτια τους να διασκεδάσουν και να γυρίσουν ξανά πίσω σε αυτά γερά.

Και μην ξεχνάτε: όλοι είμαστε πίσω από τον ίδιο ουρανό. Ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει την επόμενη μέρα».

Ευχαριστώ

Ευαγγελία Αγγέλη

neoiagones.gr
epirus.ellas.voula@gmail.com