Οι εξελίξεις τρέχουν στο ενεργειακό κομμάτι και δεν αφήνουν περιθώρια ούτε για εφησυχασμούς, ούτε για παγιωμένες και δεδομένες βεβαιότητες.

Η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει την συμμετοχή της στο παιχνίδι των αγωγών φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, με ευελιξία και χωρίς δογματισμούς, γιατί κινδυνεύει για άλλη μια φορά να μείνει εκτός προοπτικών και μάλιστα στην πιο κρίσιμη φάση της οικονομικής της ...
ιστορίας, όπου οι ξένες επενδύσεις και οι θέσεις εργασίας είναι το μεγάλο ζητούμενο. Λεφτά στη χώρα δεν υπάρχουν και η πολιτική ηγεσία οφείλει να δράσει έξυπνα και γρήγορα, καθώς τον ερχόμενο Μάρτιο αναμένεται να γίνει η ανακοίνωση της απόφασης για την ανάθεση του έργου της μεταφοράς φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν Shah Deniz II μέσω του Νοτίου Διαδρόμου.

Μέχρι τότε αναμένεται έντονη ενεργειακή διελκυστίνδα για το φυσικό αέριο από το κοίτασμα Shah Deniz ΙΙ της Κασπίας μεταξύ των προτάσεων που έχουν υποβληθεί. Ως γνωστόν, εκτός του ITGI, προτάσεις έχουν κατατεθεί από τον TAP, τον Nabucco και τον SEEP. Σημειώνεται ότι η χώρα μας μέσω του TAP ή ITGI που περνούν από το ελληνικό έδαφος διεκδικεί επενδύσεις ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ, είσπραξη τελών μεταφοράς για μία 25ετία και πολλά στρατηγικά οφέλη, μεταξύ των οποίων και η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας στις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις.

Η απόφαση που θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης θα ληφθεί από την κοινοπραξία Shah Deniz βάσει εμπορικών και οικονομικών κριτηρίων, όμως, όπως είναι αναμενόμενο σε μία υπόθεση με τόσο μεγάλα διακυβεύματα σημαντικό ρόλο θα παίξουν και οι πολιτικές πιέσεις προς το Μπακού, αλλά και η οικονομική συγκυρία. Πιο συγκεκριμένα το κοίτασμα Shah Deniz II θα τροφοδοτήσει την Ευρώπη με 10 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου τον χρόνο που σταδιακά θα αυξάνονται. Για τον λόγο αυτό, πολύ σημαντικό κριτήριο αποτελεί η δυνατότητα κλιμάκωσης της δυναμικότητας του αγωγού.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Διεθνούς Κέντρου για την ενεργειακή Ασφάλεια του Kings College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Friedbert Pfluger, όπως μεταδίδει το Energy Review "ο αγωγός TAP έχει προβάδισμα, καθώς, πέρα από την υγιή χρηματοδοτική βάση και τη δυνατότητα ρευστότητας που έχει (ως άμεση ξένη επένδυση λόγω της συμμετοχής της Stat OIL & EON), έχει σχεδιαστεί έτσι, ώστε η ανάπτυξη και λειτουργία του να είναι απολύτως ευθυγραμμισμένη με την ανάπτυξη και εκμετάλλευση του κοιτάσματος SDII.

Είναι σε θέση να ξεκινήσει μεταφέροντας την προβλεπόμενη ποσότητα των 10 δισ. κυβ. μέτρων και να κλιμακώσει τη δυναμικότητά του στα 20 δισ. με τη χρήση συμπιεστών, χωρίς δηλ. να απαιτούνται περαιτέρω κατασκευαστικά έργα, κάτι που είναι απαραίτητο για να έχουν πέρα από την απόσβεση της επένδυσης και κέρδος οι διαχειριστές του κοιτάσματος εντός 20ετίας". (BP, Stat Oil, Αζέροι). Με φόντο αυτά τα δεδομένα σε εξέλιξη είναι οι συνεχείς συσκέψεις στα συναρμόδια υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος, η σύσταση ομάδας εργασίας αλλά και ο σχεδιασμός για επικείμενα ταξίδια υψηλά ιστάμενων στο Μπακού Στόχος είναι να ενισχυθεί η "ελληνική υποψηφιότητα" και να εξασφαλιστεί το άνοιγμα του "Ελληνικού Διαδρόμου".

Είναι γεγονός ότι αυτά υπάρχουν και για τις δύο ελληνικές υποψηφιότητες. Βέβαια το τελευταίο διάστημα η ελληνική πλευρά με επίσημη ανακοίνωση των αρμόδιων υπουργείων εκφράζει την πρόθεσή της να στηρίξει τον ITGI, ως εθνική επιλογή, ενώ το ΙΕΝΕ σε έκθεσή του, που διαφοροποιείται από αντίστοιχη του ΙΟΒΕ, θεωρεί τον ITGI οριακά πιο ώριμο έργο. Ωστόσο είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι ο σκεπτικισμός για το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της χώρας, που επικρατεί διεθνώς και ειδικότερα για την πώληση της ΔΕΠΑ βασικού μετόχου του ITGI, η γενικότερη ανησυχία για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και τα γεωπολιτικά προβλήματα στην ευρύτερη περιφέρεια δίνουν "λαβές" σε όσους επιδιώκουν ναυάγιο του "ελληνικού διαδρόμου" φυσικού αερίου.

Γι' αυτό απαιτείται άμεση ενεργοποίηση με συνεξέταση όλων των δεδομένων ώστε ο στρατηγικός ενεργειακός σχεδιασμός της χώρας εδώ και 10 χρόνια να μην πνιγεί στην Κασπία… Η επικαιροποίηση της εθνικής επιλογής και στρατηγικής της χώρας στο θέμα των αγωγών είναι αναγκάία, παράλληλα με την επιδίωξη της εξασφάλισης όσο το δυνατόν μεγαλύτερης άμεσης ξένης επένδυσης στη χώρα μας.

Τώρα λοιπόν, που η χώρα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή της ιστορίας της η πολιτική ηγεσία οφείλει να δηλώνει με κάθε ευκαιρία ότι ατμομηχανή της ανάπτυξης μπορούν να γίνουν οι άμεσες ξένες επενδύσεις, που φέρνουν προστιθέμενη αξία στη χώρα, αναβαθμίζουν τη γεωστρατηγική της θέση και κυρίως δημιουργούν μόνιμες θέσεις εργασίας.

Νίκος Δ