Κάτω από τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνουν οι συνεχείς πιέσεις και οι απαράδεκτοι εκβιασμοί των εκπροσώπων της Τρόικα, η πολιτική ηγεσία προσπαθεί να διαπραγματευτεί όχι το τι θα περιφρουρήσει αλλά το τι θα παραδώσει.

Επισημάναμε πολλές φορές ότι η όποια διαπραγμάτευση δεν μπορεί να αφορά τη συνεχιζόμενη θυσία των Ελλήνων εργαζομένων. Κάθε σκέψη για επιπλέον μειώσεις μισθών είναι...
απαγορευμένη. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, έδωσαν δύο χρόνια τώρα, πολύ περισσότερα από αυτά που τους αναλογούσαν για να καλύψουν τις αδυναμίες, τις αστοχίες και τις λανθασμένες πολιτικές που αποφάσιζαν οι αυτοονομαζόμενοι «σωτήρες» μας!

Επισημάναμε ότι η παραπέρα διάλυση κάθε πλέγματος προστασίας στις εργασιακές σχέσεις πρέπει να απορριφθεί γιατί αποδείχθηκε ότι η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι απολύσεις και η «εφεδρεία» έφεραν μόνο περισσότερη ανεργία και καθόλου ανάπτυξη. Επισημάναμε ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να γίνει στη βάση των πραγματικών δεδομένων της ελληνικής οικονομίας και της προοπτικής της.

Δεν μπορεί να σχεδιάζουν μόνο το μέγεθος της καταστροφής των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και την βίαια προσαρμογή της ζωής μας σε συνθήκες «Μπαγκλαντές». Επισημαίνουμε ότι όσοι σήμερα, χωρίς καμία εκλογική νομιμοποίηση, σχεδιάζουν και διαπραγματεύονται το μέλλον του ελληνικού λαού, οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί δεν κρίνεται το δικό τους πολιτικό μέλλον αλλά η ίδια η ζωή των κατοίκων της χώρας.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΤΑΙ.
Κανένας από τους πολιτικούς αρχηγούς που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση μαριονέτα του Πρωθυπουργού – Τραπεζίτη δεν έχει το δικαίωμα να υπογράψει την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του ’50. Καμία Κυβέρνηση χωρίς λαϊκή εντολή δε νομιμοποιείται να οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή τον τόπο.

Κανένας δεν ανέθεσε σε κανέναν πολιτικό τη διαπραγμάτευση της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας. Όσοι προσπαθούν για άλλη μια φορά να θέσουν τον ελληνικό λαό μπροστά σε διλλήματα του τύπου «φτώχεια ή περισσότερη φτώχεια» ή « υπογραφή ή χρεωκοπία», οφείλουν να αντιληφθούν ότι θα αντιμετωπίσουν την οργή, την αγανάκτηση, το θυμό και την τιμωρία εκατομμυρίων πολιτών, που πλέον δεν αντέχουν άλλο.

Όσοι αποφασίζουν τη φτώχεια και τη μιζέρια, την ανεργία και τις απολύσεις, τη μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου θα μας βρούν απέναντι με όλες μας τις δυνάμεις.

Το μόνο που οφείλουν να κάνουν, σήμερα κιόλας, είναι να στείλουν στο σπίτι του τον κάθε Τόμσεν, που σαν δικτατορίσκος άλλης εποχής, προκαλεί, απειλεί και εκβιάζει έναν ολόκληρο λαό. Καμία διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους της Χούντας της αγοράς και των Τραπεζών.

Αν είναι να ζήσουμε σε συνθήκες φτώχειας, μπορούμε να το κάνουμε διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας.
Το καταφέραμε και άλλοτε, θα το καταφέρουμε και τώρα.