Δημοσιεύθηκε στις:9 Φεβρουαρίου 2012
Αναρτήθηκε από voulaioannina
Ποια ξένη γλώσσα θα επιλεγεί ως δεύτερη στα Δημοτικά Σχολεία;
Σε… σήριαλ δίχως τέλος έχει μετατραπεί το θέμα της διδασκαλίας και δεύτερης ξένης γλώσσας -πλην της Αγγλικής- στα Δημοτικά Σχολεία της χώρας μας, που αφορά κατ’ επέκταση και τα σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης.
Σε μια εποχή που ένας μεγάλος αριθμός γονέων δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να στέλνουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια ή ιδιαίτερα μαθήματα, το υπουργείο Παιδείας μάλλον το ξανασκέφτεται να...
επαναφέρει την δεύτερη γλώσσα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εξέλιξη αναμφίβολα θετική τόσο για τα ίδια τα παιδιά, αλλά και για εκατοντάδες εκπαιδευτικούς ξένων γλωσσών που είναι «στο περίμενε» για διορισμό!
Ωστόσο, σοβαρό πρόβλημα προκύπτει όσον αφορά το ποια ξένη γλώσσα θα εισαχθεί ως δεύτερη στα Δημοτικά! Ο ειδικός γραμματέας του Υπουργείου συναντήθηκε πρόσφατα και συζήτησε το θέμα με εκπροσώπους Καθηγητών Γαλλικών και Γερμανικών. Κάτι που – σε συνδυασμό και με προχθεσινή σχετική εγκύκλιο της υφυπουργού Ε. Χριστοφιλοπούλου που καλεί τους μαθητές να επιλέξουν για δεύτερη γλώσσα τα Γαλλικά ή Γερμανικά - προκαλεί ήδη αντιδράσεις από πλευράς των καθηγητών Ιταλικής αλλά και Ισπανικής γλώσσας, οι οποίοι είναι προφανές ότι αισθάνονται παραμερισμένοι! «Οι ξένες γλώσσες, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, είναι μόνο τα Γαλλικά και τα Γερμανικά;», αναρωτιέται σε επιστολή της προς τον «Π.Λ.» η κ. Λιάνα Τζιόβα, καθηγήτρια Ιταλικών, με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας μας.
Η επιστολή
Τα όσα γράφει η κ. Τζιόβα αποδεικνύουν πόσο δύσκολος είναι ο «γρίφος», που καλείται τώρα να επιλύσει το Υπουργείο και ο οποίος αφορά το ποια ξένη γλώσσα θα επιλεγεί ως δεύτερη στα Δημοτικά Σχολεία. Δείχνουν επίσης το μεγάλο πρόβλημα ανεργίας που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πτυχιούχοι καθηγητές ξένων γλωσσών στη χώρα μας. H επιστολή της έχει ως εξής:
«Διαβάζοντας το πρόσφατο δημοσίευμά σας, που έχει να κάνει με το ράβε - ξήλωνε των ξένων γλωσσών στη δημόσια εκπαίδευση και επειδή τυχαίνει να ανήκω στον κλάδο, ένοιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου, με τους αναγνώστες σας.
Φαντάζομαι, ότι δεν υπάρχει καθηγητής ξένων γλωσσών, που να μη συμφωνεί ότι είναι απαραίτητη η εκμάθησή τους στα σχολεία. Αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι καινούριο, έχει αποδειχτεί πολύ πριν το 2012... αλλά συγχαρητήρια στο Υπουργείο Παιδείας που επιδεικνύει μεγάλη ευαισθησία… λόγω κρίσης!
Όμως θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: Οι ξένες γλώσσες, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, είναι μόνο τα Γαλλικά και τα Γερμανικά; Τα Ισπανικά π.χ. που μιλιούνται στο 40% του πλανήτη δεν είναι ξένη γλώσσα; Και το αναφέρω, γιατί εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει Σχολή Ισπανικής Φιλολογίας στην Αθήνα, με εκατοντάδες πτυχιούχους.
Βέβαια θα μου πείτε, η Iσπανική γλώσσα δεν πρόλαβε καν να πατήσει το πόδι της στο Δημόσιο Σχολείο, ώστε να δείξει τη δυναμική της και την απήχησή της στους μαθητές. Οπότε, δεν υπολογίζεται σαν δεύτερη ξένη γλώσσα. Θα μπορούσε όμως ο κύριος Κοντογιάννης να συναντηθεί ΚΑΙ με τους εκπροσώπους των Καθηγητών της Ιταλικής, κάτι που έχει ζητηθεί επανειλημμένα, χωρίς δυστυχώς ανταπόκριση. Έτσι… για τα μάτια του κόσμου, για αυτούς τους τριάντα δύο (32) που ξέμειναν να διδάσκουν στα σχολεία σε πολύ δύσκολες συνθήκες, απ’ ότι υποψιάζομαι. Ιστορικά να αναφέρω ότι η Σχολή της Ιταλικής Φιλολογίας λειτουργεί από το 1962 στη Θεσσαλονίκη, και εδώ και κάποια χρόνια και στην Αθήνα, παράγοντας άνεργους καθηγητές, που χρόνια τώρα προσδοκούν τουλάχιστον σε ίση μεταχείριση. Και λέω τουλάχιστον, με το δεδομένο ότι στα τρία χρόνια που πρόλαβε να μείνει στα σχολεία η Ιταλική επιλέχθηκε σαν δεύτερη ξένη γλώσσα από κάτι παραπάνω από τριάντα χιλιάδες (30.000) μαθητές, μόνο στα γυμνάσια. Φανταστείτε να είχαν δικαίωμα επιλογής οι μαθητές των Δημοτικών και των Λυκείων.
Σε αυτούς τους τριάντα χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους, γιατί το Υπουργείο δείχνει αυτό το σκληρό πρόσωπο; Γιατί τόσο επιλεκτική ευαισθησία ΜΟΝΟ προς τους τυχερούς των Γαλλικών και των Γερμανικών, που βεβαίως στοιβαγμένοι στις ίδιες αίθουσες βρίσκονται και οι μαθητές των Ιταλικών, οι οποίοι βίαια και ανάλγητα υποχρεώθηκαν να αλλάξουν τη γλώσσα της επιλογής τους και να μετατραπούν σε ακροατές;
Θα μπορούσε λοιπόν το Υπουργείο να δείξει αντίστοιχα την ευαισθησία του, εφόσον διαθέτει και μεγάλο αριθμό Καθηγητών Ιταλικής και Ισπανικής και μάλιστα το 95% αυτών (της Ιταλικής) είναι επιτυχόντες στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ του 2008. Και τα γράφω αυτά γιατί απ’ όταν διάβασα το δημοσίευμά σας, γυρνάει συνεχώς στο μυαλό μου μια φράση που άκουσα τελευταία από τον Χρήστο Γιανναρά –τον Καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πάντειο, αν δεν κάνω λάθος, Πανεπιστήμιο- και που πολύ θα επιθυμούσα να είχε άδικο σε ότι τουλάχιστον αφορά στην Παιδεία, ότι δηλαδή: «ο συνδικαλισμός λειτουργεί σαν στρατός εξουσίας».
Με εκτίμηση
Τζιόβα Ευθαλία (Λιάνα) Καθηγήτρια Ιταλικής Γλώσσας».
proinoslogos.gr
epirus.ellas.voula@gmail.com
