Απόψεις: " Πόσο ακόμη θα τους πιστεύουμε και θα τους υπομένουμε; "
Έλληνες συμπολίτες,
εδώ και πολλές δεκαετίες το πολιτικό κατεστημένο, με επί κεφαλής τα κόμματα εξουσίας, έπαιζε πάντα τα δικά του παιχνίδια, εξασφαλίζοντας πρώτιστα τα προσωπικά συμφέροντα των εκάστοτε ηγετών του, δευτερευόντως τα κομματικά συμφέροντα των μελών του και τέλος έδειχνε και κάποιο ισχνό...
ενδιαφέρον και για τα συμφέροντα της χώρας, ανάλογα με τις όποιες συμμαχικές γεωπολιτικές εξαρτήσεις του, αδιαφορώντας για την ύπαρξη τη δική σας, της οικογένειά σας και των παιδιών σας.
Ήξεραν πολύ καλά όλοι οι κυβερνώντες, ότι από την υπεραξία της δικής σας εργασίας και του μόχθου σας, θα πλούτιζαν αυτοί και τα «ημέτερα» στηρίγματά τους, που τους βοηθούσαν οικονομικά και ανταποδοτικά να ανέβουν στην Εξουσία.
Ήξεραν πολύ καλά, ότι τακτοποιώντας σας εργασιακά, και δίνοντάς σας «κάποιο κόκκαλο» για να γλύψετε, ενώ αυτοί «έτρωγαν όλο το κοπάδι», θα σας έχουν κομματικά «δικούς τους», καθώς και όλη σας την οικογένεια.
Ήξεραν ακόμη ότι εσείς θα τρέχατε πρώτοι να υπερασπιστείτε την πατρίδα, όταν και όπου η ανάγκη το καλούσε, ενώ αυτοί θα κρύβονταν, ως συνήθως, στα σίγουρα και ασφαλή μετόπισθεν.
Και το χειρότερο, σας έκαναν να πιστεύετε ότι σας έλεγαν πάντα την αλήθεια και ότι όλα όσα έκαναν, ήταν για «το καλό όλων» και για «το καλό της χώρας».
Το μόνο που δεν σας έλεγαν, ήταν ότι σαν «καλό όλων» εννοούσαν τους εαυτούς τους και για «χώρα», εννοούσαν το πώς από αυτήν θα κέρδιζαν περισσότερα...
Κυρίως όμως σας έκρυβαν επιμελώς, ότι ζούσαμε πάντα με δανεικά, για να ζούνε αυτοί καλά και ότι τα δανεικά αυτά τα χρεώνανε πάντα στις δικές σας πλάτες…
Έλα όμως που οι καιροί άλλαξαν, οι μάσκες έπεσαν, τα προσχήματα δεν τηρούνται, μιας και οι ξένοι δεν τους εμπιστεύονται πλέον για υπηρέτες των συμφερόντων τους και ζητούν πίσω τα δανεικά, ΑΜΕΣΑ…
Και αυτοί, που πιστέψατε στα ψεύδη τους, που τους στηρίξατε στα παράνομα σχέδιά τους, που τους δώσατε τα πάντα για να βρίσκονται στην Εξουσία, έρχονται τώρα και προκειμένου να μην θιγούν τα προσωπικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα των «ημετέρων» στηριγμάτων τους, ζητούν από εσάς, την οικογένειά σας και τα παιδιά σας, να εξοφλήσετε τα δικά τους χρέη, ΑΜΕΣΑ…
Αδιαφορούν ανερυθρίαστα αν έχετε ή αν χάνετε τη δουλειά σας, αν έχετε να φάτε, αν έχετε φάρμακα, αν θα λειτουργούν τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα μαγαζιά, αν θα έχετε εισόδημα για να ζήσετε εσείς, η οικογένειά σας και τα παιδιά σας…
Σας ζητούν και σας παίρνουν ότι έχετε και δεν έχετε, με διάφορα ψέματα, φοβέρες και δικαιολογίες, που σας σερβίρουν «τα στηρίγματά τους», διότι ξέρουν ότι «είσαστε δικοί τους» και θα αντέξετε μέχρι το τέλος… σας.
Το τέλος όμως έφτασε, είναι σχεδόν χειροπιαστό και σας κτυπάει την πόρτα, με απολύσεις, με περικοπές μισθών και συντάξεων, με οικονομική αφαίμαξη που θα κάνει τη ζωή σας μαρτύριο, με παντελή έλλειψη κοινωνικών αγαθών, με αβάσταχτο πλέον το κόστος ζωής και εφόσον δεν αντιδράτε, θα είσαστε μάλλον εσείς, ή κάποιοι από το στενό συγγενικό σας περίγυρο, τα επόμενα νούμερα στις 3000 και πλέον αυτοκτονίες, που έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια, εκτός αν...
Έλληνες συμπολίτες,
Πόσο ακόμα θα υπομένουμε και θα παραμένουμε άπραγοι;
Πόσο ακόμα θα τους ακούμε και θα τους πιστεύουμε;
Πότε επί τέλους, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, θα τους στείλουμε στον αγύριστο;
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥΣ…
Αγανακτισμένος πολίτης (που έφτασε στο απροχώρητο)