Η συντονισμένη προσπάθεια ανασύστασης της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα, που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα, απαιτεί και τους κατάλληλους πρωταγωνιστές.

Σε μια περίοδο που ένας νέος τυφώνας αντιλαϊκών μέτρων ετοιμάζεται να συντρίψει ότι έμεινε όρθιο από τα προηγούμενα μνημόνια, οι πρωτοπόροι της νεοσυντήρησης, ανέλαβαν το δύσκολο έργο να υπερασπιστούν τις...
πιο σκληρές και καταστροφικές πολιτικές για το λαό και το τόπο.

Αυτή η επιχείρηση ωραιοποίησης ενός αποτυχημένου συστήματος διακυβέρνησης και μιας ενδοτικής και αναποτελεσματικής πολιτικής, καθοδηγούμενη από τα γνωστά κέντρα που επενδύουν στην ύφεση, τη διάλυση της κοινωνίας και τον εργασιακό μεσαίωνα, χρειάζεται να επενδυθεί με μια υποτιθέμενη συναίνεση.

Οι φωνές στελεχών του ΠΑΣΟΚ (όπως οι κ.κ. Λοβέρδος, Σηφουνάκης), πρώην Υπουργών και υπέρ του δέοντος ευνοημένων από τις διάφορες Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, υμνητές της «γενναίας στάσης» του Σαμαρά, οι δηλώσεις πρωταγωνιστών της κατεδάφισης του κινήματος για συστράτευση με τη δεξιά, είναι συνεπείς με την ιστορική διαδρομή του καθενός τους. Δεν προκαλεί εντύπωση η στάση του κ. Πάγκαλου.

Είναι απόλυτα συνεπής με τη διαδρομή του: Από τη Νεολαία Λαμπράκη στο ΚΚΕ, από το ΚΚΕ στο ΠΑΣΟΚ και σήμερα με το Σαμαρά.
Είναι απόλυτα συνεπής με τη διαχρονική τακτική του «Δούρειου Ίππου» που ακολούθησε στο ΠΑΣΟΚ.  Από υβριστής του Ανδρέα Παπανδρέου, σε υβριστή των πάντων αλλά και του ίδιου του λαού.

Είναι απόλυτα συνεπής με την αντίληψη της «συλλογικής ευθύνης» - μια ολοκληρωτική αντίληψη – που προσπάθησε να επιβάλλει στην ελληνική κοινωνία με το «μαζί τα φάγαμε», προκειμένου να δικαιολογήσει την αποτυχία ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο υπηρέτησε για 30 συναπτά χρόνια από διάφορες θέσεις ευθύνης.

Είναι αναμενόμενη η εξέλιξη στην πολιτική σκέψη ενός πολιτικού «δεινοσαύρου» που αφού υπηρέτησε με πάθος αυτό το πολιτικό σύστημα, τώρα το κρίνει και το επικρίνει αρνούμενος, βεβαίως, να αναλάβει τις ευθύνες του.

Είναι όμως προκλητικό την ίδια στιγμή που αποδέχεται την πολιτική του ανικανότητα να υλοποιήσει πολιτικές (συνέντευξη στην Καθημερινή), να καλεί το ΠΑΣΟΚ να ακολουθήσει το Σαμαρά, ξεχνώντας ότι μιλά για αυτόν που με ένα «ουδείς αναμάρτητος», διέγραψε ολόκληρη την πολιτική του μέχρι σήμερα, προκειμένου να γίνει αρεστός στους εκτός Ελλάδος ισχυρούς.
Μια πολιτική που δυναμίτισε στην πιο κρίσιμη στιγμή την πορεία της χώρας, μια πολιτική άκρατου λαϊκισμού, εμπάθειας και αναποτελεσματικότητας.

Είναι δικαίωμα δικό του και δικαίωμα των άλλων συνοδοιπόρων του, υμνητών του Σαμαρά, να ακολουθήσουν το «νέο σωτήρα», πατώντας επάνω στο πτώμα της ελληνικής κοινωνίας, προσδοκώντας νέους εναγκαλισμούς με την εξουσία.

Είναι δικαίωμά μας όμως να θυμίζουμε ότι όσοι συνέδεσαν την ιστορική τους διαδρομή με κατορθώματα τύπου: Ίμια, Οτσαλάν, υπονόμευση του Α. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, μηδενικό Κυβερνητικό έργο, επιθετικότητα και εχθρότητα απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό και δεξιόστροφες τακτικές, δεν έχουν το ηθικό παράστημα να μιλούν για τη δημοκρατική παράταξη και τους αγώνες της.

Είναι δικαίωμά τους να περιφέρονται ως επαρχιακοί θίασοι από κανάλι σε κανάλι και από εφημερίδα σε εφημερίδα, προσπαθώντας να παραποιήσουν την πραγματικότητα.

Είναι δικαίωμά μας όμως να επισημάνουμε ότι: Μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι.

Είναι δικαίωμά τους να θέλουν να αναλάβουν εργολαβικά την ανασύσταση της κεντροδεξιάς και να την εντάξουν στα πολιτικά τους κατορθώματα.

Είναι δικαίωμά μας και υποχρέωσή μας να τους αποκαλύψουμε και να τους παραδώσουμε εκεί που αξίζουν:
Στη χλεύη του λαού και των μελών του ΠΑΣΟΚ.
Άξιος ο μισθός τους.