Του Κ. Κυριακόπουλου.
Το πολιτικό σύστημα του δωσιλογισμού και της αθλιότητας βρυχάται. Και όσο περισσότερο αισθάνεται ότι το έδαφος κάτω από τα πόδια του είναι σαθρό, τόσο αποκρουστικότερη θα γίνεται η κραυγή της απελπισίας του για να την εκλάβουν ως πραγματική απειλή οι ζαλισμένοι Έλληνες πολίτες.

Ας θυμηθούμε όμως μια μικρή ιστορία από το πολύ κοντινό παρελθόν. Όταν το μικρό μονοκινητήριο με το σκανδιναβό χειριστή «ακύρωσε» τη σοβιετική...
αεράμυνα και προσγειώθηκε ανενόχλητο στην κόκκινη πλατεία, η ηγεσία Γκορμπατσώφ αυτό που έκανε ήταν να προχωρήσει σε εκτεταμένες καρατομήσεις στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας. Και στη σοβιετική κοινωνία «πούλησε» αυτή της την επιλογή ως αναγκαία τιμωρία των ενόχων για την προσβολή που υπέστη η τρύπια σοβιετική αεράμυνα.

Στην ουσία διευκόλυνε τα δικά της σχέδια (μιας και αυτό μέρος των σχεδίων μιας πουλημένης ηγεσίας ήταν) για την πλήρη παράδοση της χώρας στο αντίπαλο δέος της, χωρίς να πέσει τουφεκιά από μια κοινωνία σαστισμένη που παρακολουθούσε τις εξελίξεις αμήχανα.

Πρώτο δίδαγμα:
Η «ανασυγκρότηση» του σοσιαλισμού την οποία διαφήμιζε με όλα τα μέσα η παραδομένη σοβιετική ηγεσία, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από τη μεθοδευμένη παράδοση της χώρας στις συμμορίες που σήμερα λυμαίνονται τον πλούτο της.

Ας επανέλθουμε τώρα στα καθ΄ ημάς.
 Το σημερινό επεισόδιο με την εισβολή απεργών στο υπουργείο εθνικής άμυνας, για το πολιτικό σύστημα που σπαρταρά στο βούρκο του δωσιλογισμού του… Εκλαμβάνεται ως πρόκληση, που μπροστά στην ανάγκη να κρύψει τον τρόμο του για τα χειρότερα που έρχονται – έναν τρόμο που διαπερνά απ την κορυφή μέχρι τα νύχια τα κουφάρια των θλιβερών πρωταγωνιστών του – επιχειρεί να κρύψει την αδυναμία του και προετοιμάζεται να καρατομήσει αξιωματικούς του στρατού και της αστυνομίας, στην απέλπιδα προσπάθειά του να εμφανιστεί δυναμωμένο και απτόητο.

Στην ουσία τρέμει για τα χειρότερα που έρχονται και επιχειρεί να κρύψει αυτή την καθολική ανασφάλειά του μέσα από κινήσεις εντυπωσιασμού και εκδίκησης με θύματα τους αξιωματικούς και με τελικό αποδέκτη την ίδια την κοινωνία.

Οι επίδοξοι «σωτήρες» αυτής της χώρας, αποδεικνύονται ανίκανοι να περιφρουρήσουν ακόμη και το κύρος του στρατεύματος.

Αν δεν είναι αυτό αποκαλυπτικό της (αν)ικανότητάς τους να διαχειριστούν ακόμη και αυτή την εθνική ασφαλεια της χώρας τότε τι είναι;

Αν τα σημερινά γεγονότα και η δραματική εξέλιξη που προσέλαβαν, δεν είναι αποκαλυπτική του ερασιτεχνισμού με τον οποίο διαχειρίζονται οι «σωτήρες» τις ευαίσθητες υποθέσεις που αφορούν στην ίδια την εθνική υπόσταση της χώρας τότε τι είναι;
Αυτή όμως είναι μονάχα η μία πλευρά. Και αφορά την ευθύνη τους στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται κορυφαίες εθνικές υποθέσεις.

Αποτέλεσμα… 
Το Υπουργειο Εθνικής Άμυνας, πρακτικά εκτεθειμένο και ουσιαστικά προσπελάσιμο σε κάθε επίδοξο εισβολέα. Σήμερα ήταν απεργοί. Αύριο θα μπορούσε να είναι ο κάθε επίδοξος φονταμενταλιστής ή πρακτορίσκος. Θύματα… θα είναι και πάλι κάποιοι αξιωματικοί.
 Ο πραγματικός υπεύθυνος – η πολιτική ηγεσία – θα παραμείνει και πάλι αλώβητη…

Από την άλλη μεριά για την κοινωνία ολόκληρη, τα σημερινά γεγονότα είναι ιδιαιτέρως διδακτικά για τις πραγματικές της δυνατότητες, αν εμπνευστεί, αφυπνιστεί και δρομολογήσει την αντίσταση και την εξεγέρσή της με στόχο την κατάληψη της ίδιας της εξουσίας, και την προσαγωγή των ενόχων για την κατάντια της χώρας, στο δρόμο της παραδειγματικής τιμωρίας τους.

Ήταν ταυτόχρονα και μια σφαλιάρα στη μούρη των άτολμων και διστακτικών φαφλατάδων της πολιτικής αντιπολίτευσης, που της περισσεύουν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις και δηλώσεις, αλλά που αρκείται στο ρόλο του θεατή των γεγονότων, την ίδια στιγμή που η κοινωνία σφάζεται στο βωμό των γκεσταπίτικων απαιτήσεων και επιλογών.

Δεύτερο δίδαγμα:
Η «σωτηρία» της πατρίδας την οποία επικαλούνται δοτοί και προσκυνημένοι στα κελεύσματα του σουλτανάτου, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την μεθοδευμένη και σχεδιασμένη παράδοση της χώρας στις συμμορίες των ισχυρών και στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Τα σημερινά γεγονότα ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στην αναποφασιστικότητα και την ατολμία όλων εκείνων που η μοναδική ικανότητα στην οποία διαπρέπουν, είναι να τρώνε τη σκόνη που θα αφήσει πίσω της μια κοινωνία εξεγερμένη και ασυμβίβαστη. Μια ηχηρή σφαλιάρα σε όλους εκείνους που αυτοαναγορεύονται σε κριτές που θα κληθούν να αποφασίσουν για το βαθμό και το χρόνο ετοιμότητας της κοινωνίας να εξεγερθεί και να ανατρέψει τους δυνάστες της.

Συμπεράσματα: 
Οι μηχανισμοί καταστολής του κράτους δυνάστη, στέκονται όρθιοι όσο η κοινωνία συνεχίζει να πορεύεται σκυμμένη και γονατιστή χωρίς αυτοπεποίθηση και όραμα για το μέλλον της ίδιας και για τα όνειρα των παιδιών της. Οι προσκυνημένοι ηγέτες της φαίνονται σπουδαίοι και ορθοί, όσο η κοινωνία αντιμετωπίζει σκυφτή και άβουλη τις ολέθριες επιλογές τους και τον εθνικά επικίνδυνο ρόλο τους.

Η σημερινή «επιδρομή» των απεργών στο υπουργείο εθνικής άμυνας πείθει πως όταν ο εξεγερμένος λαός αποφασίσει και επιδιώξει την ανατροπή και την παραδειγματική τιμωρία όλων εκείνων που πρόδωσαν τις προσδοκίες του, τότε θα τους πάρει και τα σώβρακα και θα τους παραδώσει κατουρημένους και γυμνούς στο φυσικό κριτή τους για την παραδειγματική τους τιμωρία.

Και αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας, πριν οι εφιάλτες ανοίξουν και την τελευταία κερκόπορτα στις ορδές της ξένης κατοχής.




Του Κ. Κυριακόπουλου. 



ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ.
 Το είδαμε στο TSOUTSOUNEROS.