Γράφει ένας Έλληνας, απόγονος Εκείνων.

Ελληνίδες και Έλληνες,
Έκπληκτος μένω και εγώ με το θόρυβο που προκάλεσαν οι απόψεις και οι χαρακτηρισμοί της βουλευτού της ΔΗΜ.ΑΡ, Μαρίας Ρεπούση, για τις εθνικές εκδηλώσεις και τις αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν στο πανελλήνιο... Και η έκπληξή μου οφείλεται ακριβώς στις αναφορές πολλών σημαντικών και...
επώνυμων Ελλήνων, ότι εξεπλάγησαν από τις προτάσεις της γνωστής, για τις εθνοαποδομητικές και ανθελληνικές θέσεις και απόψεις, της «κυρίας», με το εκ Σορβόννης, διδακτορικό στην Ιστορία!

Γιατί εκπλαγήκατε κύριοι, πρώτη φορά ακούτε τις ανθελληνικές απόψεις της κας Ρεπούση;
Νομίζω πως όχι...

Η εν λόγω κυρία, είναι σε όλους μας γνωστή και έχει απασχολήσει την ελληνική κοινή γνώμη με την γνωστή πλέον ρήση της, περί «συνωστισμού των Ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης», αντί της αλήθειας, που ήταν η σφαγή των Ελλήνων από τους Τούρκους το Σεπτέμβριο του 1922.

Η συμμετοχή της δε στη συγγραφή του βιβλίου της ΣΤ! Δημοτικού, το οποίο είχε σημαντικές ιστορικές ανακρίβειες, όπως επεσήμανε και η Ακαδημία Αθηνών, συνέβαλε ώστε το βιβλίο να χαρακτηριστεί ως απαράδεκτο ιστορικά και τελικά να αντικατασταθεί από τα σχολεία…

Πρόσφατα, βουλευτής ούσα, έδειξε πάλι τα ανθελληνικά της αισθήματα, αφού αποχώρησε επιδεικτικά από την αίθουσα της Βουλής των Ελλήνων, επειδή εκείνη τη στιγμή αποδιδόταν φόρος τιμής στον σφαγιασθέντα από τους Τούρκους, ποντιακό ελληνισμό της Μικράς Ασίας.

Τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι κάτι φιλο-οθωμανικό, έλκει την «κυρία» Μ.Ρεπούση…

Θα προσέξατε ότι οι ιστορικές απαράδεκτες απόψεις της σημερινής αναπληρώτριας καθηγήτριας Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κινούνται γύρο από τηνΕπανάσταση του 1821, γι’ αυτό και τα αιτήματά της αφορούν κατάργηση εκδηλώσεων που σχετίζονται με τον ξεσηκωμό και τις ηρωϊκές πράξεις του Γένους των Ελλήνων,που κατάφερε να αποτινάξει ένα ζυγό τετρακοσίων ετών απερίγραπτης σκλαβιάς,μαρτυρίων, εξευτελισμών, βασανιστηρίων, αλλά όμως δεν κατάφεραν να κάμψουν το φρόνημά του, που όντας σε μειονεκτική και αδύναμη θέση, ήξερε να κερδίζει τις μάχες έναντι ισχυρών αντιπάλων!

Δυστυχώς όμως, η Μαρία Ρεπούση δεν δρα μόνη της στο στίβο του άκρατου ανθελληνισμού. Βαδίζοντας στα χνάρια του «πάπα» της μαρξιστικής ιστοριογραφίας στην Ελλάδα, του Γιάννη Κορδάτου, πλαισιώνεται από «άξιους» σημερινούς και εξίσου ικανούς εθνοαποδομητές και εθνομηδενιστές συνεργάτες, όπως π.χ. η Θάλεια Δραγώνα, ο Αλέξης Πολίτης, ο Θάνος Βερέμης, η Βάσω Ψιμούλη, η οποία μας έγραψε το εξωφρενικό, ότι οι Σουλιώτισσες δεν έπεσαν οικιοθελώς από τα βράχια του Ζαλόγγου, αλλά τις έσπρωχναν οι οπισθοχωρούντες Σουλιώτες, λόγω, επίσης κατά σύμπτωση, «συνωστισμού», ή ότι το Κούγκι δεν το ανατίναξε ο καλόγερος Σαμουήλ, αλλά ο Φώτος Τζαβέλλας…

Με τέτοιους βιασμούς της ιστορικής αλήθειας δρουν συντονισμένα και επί σειρά ετών στα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, με μοναδικό στόχο τη παραποίηση και συκοφάντηση της Ιστορίας των Ελλήνων, ώστε να καταστήσουν απούσα την εθνική συνείδηση, πριν από την Επανάσταση, που είναι και το βασικό ιδεολογικό τους πρόταγμα.

Κατόπιν, αν καταφέρουν και περάσουν τις απόψεις τους, ισχυρίζονται ότι π.χ. οι Σουλιώτες «δεν ήταν»΄Ελληνες, αλλά «εξελληνίστηκαν» επιγενέστερα, με ότι αυτό συνεπάγεται και αναφέρομαι σε αυτό μιας και στα αιτήματά της η Μ. Ρεπούση ζητάει και την κατάργηση της αναπαράστασης του ολοκαυτώματος στο Κούγκι, ίσως για να ξεχάσουμε την ιστορική παραποίηση της συναδέλφου της, Β. Ψιμούλη.
(Έλα κυρά Μαρία στο Κούγκι να νοιώσεις «του Φώτου το σπαθί και Μπότσαρη το ντουφέκι...»)

Θυμηθείτε ακόμη ότι και ο γνωστός Μίλαν Κούντερα έλεγε:
 «Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. .. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του… Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία… Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν... Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα…».

 Μήπως λοιπόν είμαστε κοντά σε αυτό το αποτέλεσμα και αντί να εκπλησσόμαστε με τις διάφορες ψευτοιστορικούς τύπου Ρεπούση και τους «συν αυτή», να ξεκινήσουμε έναν αγώνα αποκλεισμού τους από κάθε δυνατότητα ιστορικής πληροφόρησης της ελληνικής νεολαίας, αρχίζοντας από την ολική απόσυρση των βιβλίων τους και την αποπομπή τους από κάθε διδακτική δραστηριότητα;
 Αλλά και βουλευτική, θα πρόσθετα ευχαρίστως...

Θα είναι ένας τρόπος αποκατάστασης των εθνικών συκοφαντιών και ακόμη ένας φόρος τιμής στους Ιστορικούς τόπους του Μεσολογγίου, του Σουλίου, των Σπετσών και της Αγίας Λαύρας. Ελπίζω να συμφωνείτε…οι Έλληνες.

 Έλληνας, απόγονος Εκείνων