Στις ημέρες μας βιώνουμε, παγκοσμίως αλλά πολύ πιο έντονα στην Ευρώπη, την πιο ιδιάζουσα μορφή ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Στην Κύπρο πριν 10 χρόνια, κάτω από την καθοδήγηση και τη στήριξη ενός πραγματικά πατριώτη με σθένος, του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, ο λαός βροντοφώναξε «ΟΧΙ» στο κατάπτυστο σχέδιο του Ανάν το οποίο λίγο-πολύ ολοκλήρωνε το παγκόσμιο έγκλημα της ...
διαίρεσης και του αφανισμού της Κύπρου.

Σήμερα κάτω από την προστασία του μόνου, ίσως, ηγέτη στο παγκόσμιο στερέωμα, του Βλάντιμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, ο λαός στην Κριμαία αποφασίζει την επιστροφή στη μητέρα του Ρωσία. Το προτιμάει μπροστά στο φάσμα της δημιουργίας μιας νέας Ουκρανίας, με ναζιστές στην κυβέρνηση, ελεγχόμενη πλήρως από το Δ.Ν.Τ. και τους δυτικούς τραπεζίτες, που θα βυθίσει το λαό στην εξαθλίωση, πολιτισμική και οικονομική.

Όμως, στη γωνία περιμένει ο σύγχρονος δικτάτορας! Η Ευρωπαϊκή Ένωση! Ο θεσμός που ξεκίνησε ως οικονομική ένωση και έχει καταντήσει ο βρόγχος που πνίγει ένα-ένα τα κράτη-μέλη της.

Στην Κύπρο περίμενε καρτερικά 10 χρόνια, δρομολόγησε εξελίξεις, καθοδήγησε πολιτικά τα γεγονότα, πίεσε οικονομικά, εξαθλίωσε το λαό, επανέφερε το ζήτημα: Σήμερα στην Κύπρο συζητούνται και πάλι σενάρια τύπου Ανάν, πιο προσεκτικά διατυπωμένα αλλά επί της ουσίας ίδια, με μια κυβέρνηση ενδοτική αυτή τη φορά μιας και ο ηγέτης απεβίωσε, με το λαό να είναι από τη μία εξουθενωμένος από την οικονομική κρίση και από την άλλη «βομβαρδισμένος» καθημερινά από την δημοσιογραφική προπαγάνδα της Ε.Ε. την οποία έχει αποδεχτεί, δυστυχώς, ο ηλεκτρονικός και έντυπος Τύπος της χώρας.

Στην Κριμαία, οι αντι-δημοκράτες Ευρωπαίοι απειλούν με κυρώσεις(!!!) επειδή η θέληση του λαού δεν συμβαδίζει με το συμφέρον της Ε.Ε. Αντίθετα, στην περίπτωση του Κοσσόβου έσπευσαν να αναγνωρίσουν το κράτος-έκτρωμα γιατί τα πολυποίκιλα συμφέροντά τους ήταν διαφορετικά. Είναι παγερά αδιάφορο, όπως πρώτος είπε ο Nigel Farage, το τι δυστυχία περνάει ο λαός όταν κινδυνεύει το συμφέρον της ελίτ της Ευρώπης. Βιώνουμε την πιο απάνθρωπη μορφή στυγνής δικτατορίας και αυτό γιατί γίνεται με τέτοιο τρόπο που παραλύει την αντίδραση.

Όταν έχει κανείς απέναντί του ένα δικτάτορα, ξυπνάνε τα ένστικτα της αυτοσυντήρησης και της έμφυτης ελευθερίας και άρα υπάρχει ελπίδα. Στη μορφή της σημερινής δικτατορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου τα πάντα έχουν το μανδύα και το περιτύλιγμα του ότι γίνονται, τάχα, για το καλό της ανθρωπότητας, για την σύγχρονη Ευρώπη, για ένα καλύτερο αύριο, για, για, για…, εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα.

Ο μέσος Ευρωπαίος και ειδικά ο Ευρωπαίος κάτοικος του νότου, έχει χάσει πια τη διάθεση να πολεμήσει ή να παλέψει. Τι λέω; Έχει χάσει τη διάθεση να ζήσει! Πληροφορίες που έχω από αξιόπιστη πηγή είναι πως μόνο στη χώρα μας οι αυτοκτονίες υπερβαίνουν τις 30.000(!!!) αριθμός ανήκουστος για την Πατρίδα μας! Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι το ότι δεν είναι δυνατόν από τη μία να συζητούμε για Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτή να μην περιέχει τη Ρωσία! Για ποιο λόγο σε όλη την Ευρώπη έχει υιοθετηθεί μια εντελώς άδικη επίθεση εναντίον της Ρωσίας; Ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός πανευρωπαϊκού αντι-Ρωσικού κινήματος; Μήπως αυτό που ενοχλεί είναι το γεγονός ότι οι Ρώσοι έχουν, αφενός ηγέτη και δεν είναι έρμαια της προπαγάνδας της Ε.Ε., και αφετέρου σαν λαός έχουν το χαρακτηριστικό να μην υποτάσσονται και ειδικά στους Ευρωπαίους;

Οι διαπιστώσεις είναι καλές, αλλά άχρηστες αν δεν συνοδευτούν από έργα! Αυτή τη στιγμή, όλοι οι Ευρωπαίοι έχουμε την δυνατότητα να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε τον επαναπροσδιορισμό της Ε.Ε. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει το ρεύμα των ευρωσκεπτικιστών να εκφραστεί μέσα στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο με απόλυτη πλειοψηφία για να μπορέσει να αλλάξει η φορά της κατεύθυνσης της Ε.Ε. Κόμματα, αποκόμματα και σκουπίδια που ευαγγελίζονται σύγχρονη Ευρώπη, ενωμένη, ανθρώπινη να περάσουν στο λήθαργο της ιστορίας. Κατασκευάσματα της μιας νύχτας που σαρώνουν στις στημένες δημοσκοπήσεις να σκορπίσουν σαν τη στάχτη του καμένου Ευρωπαϊκού φασισμού στον αέρα της επιστροφής των λαών στις ρίζες τους και την αρμονική μεταξύ τους συμβίωση.

Μελέτη του London School of Economics αναφέρει πως η Πατρίδα μας είναι 2η (πίσω από το Ηνωμένο Βασίλειο) σε αποδοχή του κινήματος των ευρωσκεπτικιστών και μάλιστα με ποσοστό 50%. Η μόνη παράταξη που ενσαρκώνει αυτό το όραμα με πολιτικό σχέδιο είναι η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» (πολιτική παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια) της οποίας όμως η φωνή είναι αποκλεισμένη από τον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο της χώρας. Βλέπετε πρόκειται για μια κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί από τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις και αυτό λόγω κατασκευής και ιδεολογικών θεμελίων! Η ειρήνη δεν έρχεται με την καταπίεση και το καλούπωμα των λαών, αλλά με την ελευθερία που πηγάζει μέσα από την ιδιαιτερότητα του κάθε ελεύθερου λαού. Είμαστε πλασμένοι ελεύθεροι άνθρωποι και όχι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!