Του Γιάννη Λαζάρου.
Το πρώτο ευρωπαϊκό debate έγινε και όλοι οι πολιτικοί υποψήφιοι όλων των ευρωπαϊκών παρατάξεων, πλην της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που απουσίαζε, συμφώνησαν στο ζουμί. Την Ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης ή με άλλα λόγια τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

Τι να περιμένουμε στο επόμενο debate του Μαΐου, ότι θα πάει ο εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής αριστεράς, Τσίπρας, και θα πει όχι σε αυτό που...
συμφωνούν οι άλλοι τέσσερις;
 Αφού ο μέγας πολιτικός άνδρας δεν μπορεί χωρίς Ευρώπη αντίθετα θέλει την άλλη Ευρώπη, αυτή που στήνεται μεθοδικά.
Ειδικά μετά την παντιέρα που ανέμιζε πριν μήνες ζητώντας νέο Σχέδιο Μάρσαλ το πιάσαμε το υπονοούμενο. Αυτή την φορά η «βοήθεια» δεν θα έρθει από τις ΗΠΑ αλλά από τις ΗΠΕ.

Όλα αρχίζουν να δένουν μεταξύ τους γι’ αυτό άλλωστε με μεγάλη φόρα οι κυβερνώντες Σαμαράς και Βενιζέλος βάζουν μπροστά την αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος δίνοντας το φαμφαρώδες όνομα «Νέα Μεταπολίτευση».

Αυτό, βέβαια, δεν θα είναι νέα μεταπολίτευση αλλά το Σύνταγμα της Νέας Ομοσπονδιακής Πολιτείας της Νοτιανατολικής Μεσογείου (πρώην Ελλάδα).
Μέχρι και Γερουσία Νομοθετών θα ορίσουν οι υπάλληλοι της Ε.Ε, η οποία θα δένει τους νόμους όχι σύμφωνα με το πρώην ελληνικό σύνταγμα αλλά με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Ειδικά τώρα που θα υπάρχει το ασυμβίβαστο των 250 βουλευτών- υπουργών, δεν θα υπάρχει ούτε ένας Έλληνας υπουργός.
Δεν είναι καθόλου απίθανο στις επόμενες εθνικές εκλογές (που θα είναι και οι τελευταίες) να διορίσουν ως υπουργούς Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους.
Δεν χρειάζεται η άδεια πλέον μέσω ψήφων των Ιθαγενών Ευρωπαίων της Ελλάδας για να πάρει ένας Γερμανός το Υπουργείο Άμυνας και ένας Ολλανδός το Υπουργείο Οικονομικών.

Οι τελευταίες εθνικές εκλογές θα είναι οι επόμενες αφού τόσο πάθος στις μέχρι πριν λίγα χρόνια γελοίες και αδιάφορες ευρωεκλογές δεν ξαναείδαμε.
Έχουμε όλοι στρέψει το βλέμμα στην Ευρώπη, μιλάμε όχι για ελληνικά σύνορα αλλά για ευρωπαϊκά σύνορα, όχι για εθνική οικονομία αλλά για ευρωπαϊκή οικονομία και ως Ευρωπαίοι Ιθαγενείς έχουμε κοινό ευρωπαϊκό όραμα με αυτούς που μάς κατέστρεψαν.

Το τραγικότερο όλων είναι ότι ακόμα και κόμματα που βροντοφωνάζουν για το ναζιστικό μόρφωμα της ΕΕ συμμετέχουν στις εκλογές ζητώντας την ψήφο σου για να έχουν θέση μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο!
Είναι φαίνεται της φιλοσοφίας ότι θα κάνουν την ανατροπή μέσα από το κάστρο του εχθρού τους.

Για όσους έχουν λίγα δράμια μυαλό αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορείς να συμμετέχεις έστω και με συζητήσεις στα σχέδια του εχθρού που έχει ήδη καταλάβει την χώρα σου.
Ας ξεκαθαρίσουν τα πράγματα γιατί τα έχουν μπερδέψει πολύ.
Ή λες ότι είσαι υπό Κατοχή από την Ε.Ε και είσαι απέναντι της ή συμφωνείς ότι σωτηρία είναι η Ε.Ε και συμμετέχεις σε αυτή.
Τρίτη οδός δεν υπάρχει.
 Όλα τα άλλα είναι κουβεντούλες να περνάει η ώρα στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Η κοινή πολιτική, τα κοινά σύνορα, η κοινή διακυβέρνηση, η κοινή γραμμή πλεύσης, η συμμετοχή στο υπάρχον κοινοβούλιο καθιστά τους πολιτικούς όλων των βαθμίδων και χρωμάτων απλά κοινούς εκτελεστές.

 Όταν περνά από το μυαλό σου ότι έχεις κοινά πράγματα που σε συνδέουν με τον κατακτητή τότε λέγεσαι συνεργάτης τους.

Από την άλλη, με το χρυσωμένο χαπάκι της Δημοκρατίας που από Ελληνική μεταμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε Ευρωπαϊκή, παύεις να έχεις το ελαφρυντικό ως πολίτης ότι έκανες το καθήκον σου συμμετέχοντας στην εκλογή των εκπροσώπων σου.

Είσαι συμμέτοχος και κατ’ επέκταση συνεργάτης αυτών που καταργούν τα εθνικά σου σύνορα, την εθνική σου οικονομία, την εθνική σου ταυτότητα, την εθνική σου ανταγωνιστικότητα, την εθνική σου υπόσταση.

Επιλογή δική σου να χορεύεις στον ρυθμό που θα σου βαράει ο Σουλτς από την Κομισιόν αντί να χορεύεις εσύ, ως ανεξάρτητος και ελεύθερος, αυτόν και τους ομοίους του, στο ταψί.

Στον τοίχο με τον Γιάννη Λαζάρου