-Να καταδικάσουμε τις νεοσυντηρητικές αντιλήψεις και πολιτικές που καταδυνάστευσαν τη χώρα και το λαό.
-Να στείλουμε ηχηρό μήνυμα σε όσους πρόδωσαν τις αξίες και τα πιστεύω μας.

Η πολιτική και κοινωνική συγκυρία δίνουν σίγουρα μια ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα στις ερχόμενες Ευρωεκλογές.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία δεν δίστασε ποτέ να πει τα πράγματα με...
το όνομά τους.

Μπροστά στις ερχόμενες Ευρωεκλογές, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας, η οποία δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από τη μέχρι τώρα πολιτική μας στάση.

Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ηττηθούν οι νεοσυντηρητικές αντιλήψεις σε επίπεδο Ευρώπης, οι οποίες καταδυνάστευσαν τη χώρα μας και το λαό μας.

Η ΕΕ και η ΟΝΕ εξελίσσονται σε ένα δημοσιονομικό πειθαρχείο ύφεσης και κοινωνικής οπισθοδρόμησης.

Οι νεοσυντηρητικοί της ζώνης του Ευρώ έχουν κάνει την επιλογή τους: τεχνητή ύφεση και ανεργία με σκοπό την αναγέννηση της κερδοφορίας και τη μεσοπρόθεσμη αναθέρμανση της επενδυτικής δραστηριότητας. Καμία συζήτηση για ανάπτυξη με αναδιανομή εισοδήματος, για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της αποτελεσματικότητάς τους, καμία κίνηση προς όφελος της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της ισχυροποίησης των περιφερειακών οικονομιών, παρά μόνο ζήλος για τη διασφάλιση της τοκογλυφικής αποπληρωμής των πιστωτών και της διατήρησης των ενδοκοινοτικών σχέσεων εξάρτησης. Μια Ευρώπη των τραπεζιτών που πνίγει την Ευρώπη των λαών.

Στα παραπάνω προστίθενται οι ιδιαίτερες αντιφάσεις του οικοδομήματος της ευρωζώνης, το οποίο χωρίς θεσμούς ικανούς να γεφυρώσουν το ενδοευρωπαϊκό χάσμα Βορρά- Νότου και να διασφαλίσουν μια δημοκρατική πολιτική και οικονομική διακυβέρνηση δοκιμάζεται εσωτερικά από παραδοσιακούς κεντροευρωπαϊκούς εθνικισμούς, σφαίρες επιρροής, στερεότυπες αναλύσεις και μια απόλυτη αδυναμία να πρωταγωνιστήσει στις παγκόσμιες εξελίξεις.

Τη στιγμή που σχεδόν όλα τα κράτη μέλη της ΟΝΕ παραβιάζουν αναγκαστικά τα ασφυκτικά όρια της συνθήκης του Μάαστριχτ η γερμανική ελίτ, με τη στήριξη και της γαλλικής, επιχειρεί να δομήσει ένα ακόμα ασφυκτικότερο σύστημα ελέγχου των πολιτικών των επιμέρους κρατών- μελών.

Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε σαν πειραματόζωο και στην πλάτη της εφαρμόστηκαν μίγματα πολιτικών πρωτοφανούς σκληρότητας, που οδηγούν από την πρώτη στιγμή σε βίαιη «βαλκανιοποίηση» τύπου αρχών δεκαετίας ’90.

Ξεκαθαρίσαμε, μιλώντας σε όλους τους τόνους, πως η μεταφορά του κέντρου λήψης αποφάσεων σε κέντρα με αποικιακή πρακτική και κουλτούρα επιβολής, η υιοθέτηση μέτρων που κινούνται στα όρια της συνταγματικής τάξης ή και πέρα από αυτά, συνιστούν συμπτώματα μιας κρίσης που αφορά τα θεμελιακά χαρακτηριστικά της ταυτότητάς μας, ως εθνικά κυρίαρχης δημοκρατικής χώρας.

Η πολιτική αυτή δεν είναι μόνο κοινωνικά άδικη, εθνικά μειωτική και μη νομιμοποιημένη δημοκρατικά: είναι και μη βιώσιμη, δημοσιονομικά και οικονομικά.

Σύμμαχος των νεοσυντηρητικών αντιλήψεων η υποταγμένη σοσιαλδημοκρατία, που συναγωνίζεται σε ωμότητα τους γνήσιους νεοφιλελεύθερους! Στην πραγματικότητα παρακολουθούμε την αργή έκλειψη του σοσιαλδημοκρατικού προτάγματος από την προοδευτική ευρωπαϊκή πολιτική.

Η ανατροπή αυτών των ισορροπιών είναι βασική προϋπόθεση για την επανέναρξη της συζήτησης για ευρωπαϊκές προοδευτικές πολιτικές, για μια άλλη αντίληψη στην αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της κρίσης.

Είναι σαφές πως η καταδίκη της Κυβέρνησης πρέπει να είναι εκκωφαντική. Και σε ότι αφορά τη βασική της πολιτική δύναμη και σε ότι αφορά στα αναγκαία συστημικά συμπληρώματά της.

Η νέα Δεξιά του Αντώνη Σαμαρά και των Μπαλτάκηδων δεν μπορεί παρά να οδηγήσει τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερες εξαρτήσεις και σε ακόμη δυσκολότερες ημέρες για τον απλό λαό. Την επομένη των εκλογών όλοι γνωρίζουν πως θα βρεθούν σε πλήρη εξέλιξη όλα τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί και προσπαθούν να τα καθυστερήσουν φοβούμενοι το πολιτικό κόστος πριν τις εκλογές. Κανείς δεν μπορεί να ξεγελαστεί από το «success story» των υπαλλήλων της Τρόικα στην Ελλάδα, που αμφισβητείται από τα ίδια τα αφεντικά τους.

Τις ίδιες πολιτικές λιτότητας και υποανάπτυξης υλοποιεί και το σημερινό μεταλλαγμένο νεοσυντηρητικό ΠΑΣΟΚ. Η Κυβερνητική σύμπλευση με τη ΝΔ, η υλοποίηση από κοινού όλων των άδικων κοινωνικά πολιτικών, η μετατροπή σε απολογητή του Σαμαρά, της σημερινής του ηγετικής ομάδας, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από προεκλογικά σχήματα τύπου «ΕΛΙΑΣ».
Οι εκβιασμοί περί «κυβερνητικής σταθερότητας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η έκφραση της αγωνίας ολίγων εθισμένων στην εξουσία, για την πολιτική τους διάσωση.
Δεν μας ενδιαφέρει.
Δεν μας απασχολεί.
Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Κεντροαριστερά.
Εμείς ΠΑΣΟΚ ήμασταν. Ούτε «ΕΛΙΑ», ούτε δεκανίκια του Σαμαρά.

Η νέα Δεξιά στην Ελλάδα οφείλει να πάρει την πολιτική απάντηση που αρμόζει στο μείγμα της πολιτικής που επέβαλε στον λαό μας, κατ’ εντολή των αφεντικών της και οδήγησε στη φτωχοποίηση, στην εκτίναξη της ανεργίας και στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου.

Αυτές οι πολιτικές βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην ουσιαστική ανυπαρξία συγκροτημένης πολιτικής πρότασης από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση χαμένη στις δικές της εσωτερικές αντιφάσεις και στην πολιτική της αδυναμία να διαχειριστεί το ποσοστό των τελευταίων εκλογών, στην ουσία στηρίζει την Κυβέρνηση, μέσα από την αδυναμία της να αμφισβητήσει τις επιλογές της.
Δεν μπορεί και δεν θέλει.

Μέσα σε αυτό το κλίμα αναπτύσσονται και τα φαινόμενα του λαϊκισμού αλλά και τα νέα προτάγματα του συστήματος, που ήδη προετοιμάζουν τους επόμενους συνεταίρους της κεντροδεξιάς. Στόχος η διατήρηση των κεκτημένων για τους λίγους και η παραπλάνηση για μία ακόμη φορά του λαού μας, προβάλλοντας ένα νέο «απολιτίκ» πρότυπο, που διανθίζεται με σακίδια και ποτάμια ουδέτερης πολιτικής πρότασης.

Ούτε «Μεσσίες» υπάρχουν, ούτε τους αναμένουμε, ειδικά από τους ανθρώπους του συστήματος, που το υπηρέτησαν με κάθε τρόπο.

Για τους λόγους αυτούς καλούμε τα μέλη και τους φίλους της Αριστερής Πρωτοβουλίας να καταδικάσουν με την ψήφο τους την Ακροδεξιά που επιμένει απειλητικά, τη Δεξιά και τα «συμπληρώματά» της, την ανερμάτιστη και επικίνδυνη λαϊκίστικη, υποτιθέμενη, Αριστερά και τα πρόσφατα πολιτικά προϊόντα του συστήματος.

Ο αγώνας, για μια διαφορετική Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζιτών, αφορά τον ίδιο το λαό μας και τους πραγματικά δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της χώρας.

Όλους αυτούς που τα βιώματά τους, οι πολιτικές τους παρακαταθήκες και οι αξίες τους, δεν μπορούν να υποταχθούν σε εκβιαστικά διλήμματα και σε συντηρητικούς μονόδρομους.

Η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών, που δεν συμβιβάζονται και δεν πείθονται από τις αυτάρεσκες μεγαλοστομίες των «σωτήρων – καταστροφέων» της χώρας, πρέπει και μπορεί να εκφραστεί. Να δώσει το δικό της μήνυμα.
Μήνυμα ηχηρό που θα προδιαγράφει τη συνέχεια.
Που θα υπογράφει την αναγκαιότητα της συγκροτημένης μεγάλης δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παράταξης.
Το νέο και ελπιδοφόρο δεν μπορεί παρά να γεννηθεί μέσα από τα συντρίμμια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Η επόμενη των εκλογών είναι μέρα ευθύνης για όλους μας.