Από το 1990 με την κατάρρευση του κομουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία και την επίλυση του γερμανικού ζητήματος, στην ελληνική κυβέρνηση παρουσιάστηκαν ουκ ολίγες ευκαιρίες για δυναμικές παρεμβάσεις με σκοπό την δίκαιη επίλυση του εθνικού θέματος της Βορείου Ηπείρου.

Όπως γνωρίζουμε πολύ καλά όμως, δεν έπραξε απολύτως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.
Οι Έλληνες πολιτικοί, όλων σχεδόν των ...
πολιτικών παρατάξεων, επίσημα δηλώνουν ότι «ενδιαφέρονται για την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας». 

Ανεπίσημα όμως σημειώνουν ότι «δεν είναι δυνατόν να εγείρουμε διεκδικήσεις επί της Βορείου Ηπείρου διότι αυτό θα αποτελέσει αφορμή για ανάλογες διεκδικήσεις των Τούρκων στη Δυτική Θράκη»!

Δυστυχώς αυτή η «καραμέλα» αποτελεί μία από τις δικαιολογίες (επίσημες και ανεπίσημες) του ελληνικού πολιτικού συστήματος για το θάψιμο του Βορειοηπειρωτικού.

Ως επιχείρημα που σίγουρα θα ενισχύσει αυτή την απαράδεκτη εθνικά θέση έρχεται το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Θράκη μας, όπου το (δεχόμενο εντολές από την Άγκυρα) Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας, που φέρεται ότι εκπροσωπεί την εκεί μουσουλμανική μειονότητα, έλαβε στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης το 41,68% και το 25,89% των ψήφων αντίστοιχα.

Όμως αυτό που φωνάζουμε σε κάθε κατεύθυνση είναι ότι δεν δικαιούται κανείς να εξομοιώνει τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό με τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, γιατί εμείς αποτελούμε διεθνώς αναγνωρισμένη εθνική κοινότητα σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (1914), ενώ οι μουσουλμάνοι θρησκευτική μειονότητα - και τίποτε περισσότερο - σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Αν το θέμα της μειονότητας στη Θράκη έχει πάρει διαστάσεις αυτό συμβαίνει εξαιτίας της προδοτικής στάσης και ανικανότητας του αθηναϊκού κράτους το οποίο έχει αφήσει εδώ και χρόνια το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή να αλωνίζει ανεμπόδιστο και να συμπεριφέρεται ως «κράτος εν κράτει» στη γη του Δημόκριτου.

Αντίθετα οι ελληνικές διπλωματικές αντιπροσωπείες στη Βόρειο Ήπειρο (Προξενεία σε Αργυρόκαστρο και Κορυτσά) προσέχουν – κατόπιν εντολών της Αθήνας – μην τυχόν και θίξουν τους «φίλους» μας αλβανούς!
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τον μοναδικό Ελληνόψυχο διπλωμάτη, που πέρασε από την αλύτρωτη Ήπειρο, τον πρώην Γενικό Πρόξενο στην Κορυτσά Θεόδωρο Οικονόμου – Καμαρινό, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών του άσκησε δίωξη επειδή ξύπνησε τις συνειδήσεις των φοβισμένων Ελληνόβλαχων της Περιφέρειας Κορυτσάς και παράλληλα διέκοψε το «πάρτι» με τις βίζες των επαγγελματιών «ενδιάμεσων».

Παράλληλα παρατηρούμε το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής να παρέχει γενναίες οικονομικές ενισχύσεις και κάθε είδους διευκολύνσεις στους μουσουλμάνους της Θράκης τραβώντας τους στην αγκαλιά της Άγκυρας, ενώ η ελληνική κυβέρνηση καταργεί παντελώς και αυτό το μικρό βοήθημα του ΟΓΑ προς τους ηλικιωμένους Βορειοηπειρώτες αναγκάζοντας και τους τελευταίους από αυτούς να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη τους!

Επίσης τεράστιες ευθύνες βαρύνουν τις κυβερνήσεις των Αθηνών για την κατάσταση στην πολιτική εκπροσώπηση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού αφού δεν ενδιαφέρθηκε να υπάρχει μία ισχυρή οργάνωση ή ένα ισχυρό κόμμα που θα συσπειρώνει όλους τους Έλληνες διεκδικώντας τα δίκαια μας σε όλα τα επίπεδα έναντι των Τιράνων.
Αντίθετα από τους πολιτικούς μας «εκπροσώπους» βλέπουμε να κάνουν αγώνα μόνο στα παζάρια για τις καρέκλες στο αλβανικό δημόσιο, ενώ τελευταία ζούμε το κωμικοτραγικό γεγονός να διορίζεται ως πρόξενος της Αλβανίας στα Ιωάννινα, την πρωτεύουσα της ενιαίας Ηπείρου, πρώην πρόεδρος της οργάνωσης «Ομόνοια» που υποτίθεται ότι μας εκπροσωπεί…

Όπως και να έχει εμείς, ως Έλληνες της αλύτρωτης Ηπείρου, δεν δεχόμαστε συμψηφισμό με άλλες θρησκευτικές ή πολιτιστικές μειονότητες.
Μόλις αρχίσαμε τον αγώνα μας και δηλώνουμε δυναμικά το παρόν.


Η Διοικούσα Επιτροπή του Εθνικού Συλλόγου
«Βόρειος Ήπειρος 1914»