Του Δημήτρη Κωνσταντάρα.
Τετάρτη πρωί, κρατούσα στο αριστερό μου χέρι του λουρί του Λάκη γιατί είχαμε μόλις τελειώσει την πρωινή μας βόλτα στη Φωκίωνος και στο δεξιό τα δυο καπουτσίνο και το κουλούρι που είχα αγοράσει από το Έβερεστ και μοιραζόμαστε κάθε πρωί με τη γυναίκα μου τη Βίκυ.

Κατευθυνόμουνα στο σπίτι όταν σχεδόν έπεσε επάνω μου ένας πενηντάρης κύριος, σχετικά καλοντυμένος, με προσεκτικά «ξυρισμένο» το...
αξύριστο πρόσωπό του.
Σταμάτησα.
Αυτός πλησίασε, σχεδόν κόλλησε τη μούρη του στη δικιά μου και μου είπε σιγά :
« Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος που η Χρυσή Αυγή πήρε τα ποσοστά που πήρε στο Δήμο Αθηναίων. Ιδιαίτερα εδώ στη γειτονιά. Μπράβο».

Έκπληκτος, έκανα ένα βήμα δεξιά γιατί είχε τρομάξει και το σκυλί και οι καφέδες «τραμπαλίζονταν» στο χέρι μου…. του είπα «Συγχαρητήρια» και τον προσπέρασα.
Αυτός συνέχιζε να μου μιλάει .
Αλλά σιγά. Σε 2-3 δευτερόλεπτα δεν μπορούσα καν να τον ακούσω.

«Και δεν είμαι καθόλου φασίστας…» έλεγε και συνέχιζε να μιλάει σιγά.
Προχώρησα προς την είσοδο του σπιτιού και γυρνώντας λίγο, του είπα:  
«Και τότε γιατί μιλάς τόσο σιγά;».
Κάτι συνέχιζε να λέει.
 Μιλώντας περισσότερο στον εαυτό μου και λιγότερο σ΄ αυτόν, είπα :
 « Αν δεν είσαι φασίστας, τότε είσαι βλάκας. Κι αυτό είναι χειρότερο». 
Και μπήκα μέσα.

Σκέφτηκα, ανεβαίνοντας με το παλιό, χαλασμένο ασανσέρ της παλιάς, κάποτε «αρχοντικής» πολυκατοικίας που έχτισε ο παππούς της γυναίκας μου τη δεκαετία του ΄30, ότι κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν πράγματι πάρα πολλοί Έλληνες πολίτες, που χαίρονται για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, την ψηφίζουν και χλευάζουν περιφρονητικά εκπροσώπους της πάλαι ποτέ «αστικής τάξης» που παρά την εγκατάλειψη και την μετάλλαξη της πόλης, επιμένουν διαστροφικά να συνεχίζουν να ζουν εδώ.

 Είναι δημότες της Αθήνας που ζουν την καθημερινή αθλιότητα, βρωμιά, αναρχία, χωροταξική ακαταστασία, πολυ-πολιτισμική πολυχρωμία και πολυφωνική διαφορετικότητα μιας πανάρχαιας πρωτεύουσας του παγκόσμιου πολιτισμού που μαστίζεται από ανεργία, εγκατάλειψη, κλειστά μαγαζιά και ανέλεγκτη εγκληματικότητα που οφείλεται απόλυτα στην άπραγη Δημοτική Αρχή και το μουδιασμένο Κράτος.

Ζουν και ξέρουν γιατί η Αθήνα έγινε έτσι αφιλόξενη για τους γηγενείς, εχθρική προς τους Αθηναίους και εκδικητική προς τους αστούς.

Παρ΄ όλα ταύτα, θεωρούν ότι είναι η Χρυσή Αυγή που μπορεί να …λύσει το πρόβλημα.
Με τους δικούς της τρόπους.
Θάβαζα τα κλάματα για λογαριασμό τους.
Αλλά ντρέπομαι.