Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου*.
Με αφορμή το Γ παγκόσμιο συνέδριο ηπειρωτών εξωτερικού στα Γιάννενα, που συμπίπτει χρονικά με την ολοκλήρωση της μεταβίβασης ολοκλήρου του μετοχικού κεφαλαίου της Δωδώνης σε μη ηπειρωτικά χέρια.

ΥΓ.Ο υποφαινόμενος σέβεται την δράση και την στάση του απόδημου ηπειρώτη, και για μεν την δράση του τον συγχαίρει γιατί αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε διάφορους τομείς, για δε την στάση του όμως στα ...
σοβαρά θέματα της ηπείρου όπως ήταν μέχρι χθες της Δωδώνης και πιθανότατα αύριο των εναπομεινάντων συνεταιριστικών εταιρειών τον κρίνει αυστηρά για την αποστασιοποίησή του, στάση η οποία κατ άλλους χαρακτηρίζεται ως αδιάφορη… ή και κατ άλλους στάση αναμονής καθότι παν δώρο απαιτεί ενίοτε αντίδωρο…

Δυστυχώς η ευτυχώς η Δωδώνη ακολούθησε την προδιαγεγραμμένη εξέλιξη…
Μια πορεία κατανοητή για τους υποψιασμένους, αδιανόητη για τους ρομαντικούς.
Και δυστυχώς τα μεγάλα «χαμπέρια» για τον τόπο τελειώνουν όταν φτάνουμε στο δια ταύτα, δηλαδή στους «παράδες», τους οποίους ο τόπος δεν θέλει ως χάρισμα αλλά ως πατριωτική οικονομική τοποθέτηση στην προσπάθεια για οικονομική ανάταξη τόσο της χώρας όσο και της Δωδώνης μας…

Το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη, έληξε οριστικά και ταυτόχρονα έληξε η παραφιλολογία, ο πολιτικός παρεμβατισμός, και η ανέξοδη φλυαρία.
Για ένα μεγάλο διάστημα οι θέσεις και οι τοποθετήσεις είχαν ως σημείο αναφοράς κυρίως την βούληση των Ηπειρωτών γενικά προφανώς γιατί στόχος ήταν να υποστηριχθεί η καθολικότητα του αιτήματος να επιστρέψει η Δωδώνη σε Ηπειρωτικά χέρια.
Mόνο που αυτά τα χέρια εντός κι εκτός της Ηπείρου δεν εμφανίστηκαν ποτέ.

Καμία σοβαρή πρόταση αγοράς κι εξυγίανσης της εταιρείας από Ηπειρώτες ντόπιους η αποδήμους, αρκετές όμως προτάσεις με άνεση πολιτικής φλυαρίας, από εμπλεκόμενους οι οποίοι είχαν ξεχαστεί στην εποχή του «Γιάννης γερνάει και Γιάννης πίνει» αφού κατάντησαν μια μεγάλη εταιρεία σε πολιτικό περίπτερο.

Και από ότι μπορεί κανείς να συμπεράνει φάνηκε ότι η ντόπια κοινωνία δεν διέθετε και δεν διαθέτει τόσο οικονομικά εύρωστους ή διαθέτει αλλά αυτοί δεν ήθελαν να τοποθετηθούν εμπορικά απέναντι στη Δωδώνη, αλλά το ίδιο απεδείχθη και με τον απόδημο ηπειρώτη και επιτυχημένο εν πολλοίς απόδημο επιχειρηματία που δυστυχώς σε όλη την διαδικασία σφύριζε αδιάφορα …και αυτή είναι η πραγματικότητα.

Έτσι ο απόδημος Ηπειρωτικός Ελληνισμός εμφανίστηκε εντελώς απρόθυμος σε αυτές τις πράγματι δύσκολες στιγμές για την σημαντικότερη βιομηχανία της Ηπείρου και μιας από τις πιο αξιόλογες της Ελλάδος να σταθεί ιστορικά μπροστά στην πρόκληση.
Τα συνέδρια και οι πολιτιστικές παρεμβάσεις των αποδήμων είναι από όλους τους Ηπειρώτες καλοδεχούμενα, τώρα όμως οι περιστάσεις επέβαλαν την παρουσία των αποδήμων «ανασκουμπωμένη» και όχι «γραβατομένη»… και οπωσδήποτε εθνικά τοποθετημένη…

Στις εξαιρετικά δύσκολες στιγμές για τον τόπο και την Δωδώνη ιδιαίτερα η Ήπειρος ανέμεινε την οικονομική παρουσία των Απόδημων, με την έννοια βέβαια της οικονομικής και εμπορικής στάσης και όχι της οικονομικής βοήθειας η οποία μαζί με το πατριωτικό σθένος θα έκανε την διαφορά και για την Δωδώνη.

Καλώς η κακώς η Ήπειρος και τα Γιάννενα αισθάνονται αυτή την απουσία.
Η άποψη αντιθέτως περί της γενικής βούλησης των Ηπειρωτών είχε μόνο συναισθηματικό χαρακτήρα καθότι έως την έναρξη της διαδικασίας πώλησης οι ενέργειες κάποιων Ηπειρωτών που είχαν χειριστεί από υπεύθυνες θέσεις τα της Δωδώνης είχαν διαμορφώσει στη γαλακτοβιομηχανία τέτοια κατάσταση η οποία δεν ήταν αναστρέψιμη, και η πραγματικότητα ήταν και είναι ότι η Δωδώνη ως ανώνυμη εταιρεία, διέπονταν από νομικής και φορολογικής άποψης εκ του καθεστώτος των ανωνύμων εταιρειών και το ουσιαστικότερο είχε μέτοχο που διέθετε πάνω από το 51% και αυτός ήταν η Αγροτική τράπεζα.

Δεν ενδιαφέρει την παρούσα αναφορά ο τρόπος με τον οποίο μεταβιβάστηκαν η αγοράστηκαν οι μετοχές από την τράπεζα και τούτο διότι ως πολύ ειδικό ζήτημα απαιτεί και ειδική πληροφόρηση την οποία δεν διαθέτουμε, κατά συνέπεια για λόγους αξιοπιστίας σχολιάζουμε το πραγματικό γεγονός.

Επίσης ως πολίτη Ηπειρώτη με βρίσκει αντίθετο, το σενάριο και το οποίο θεωρώ ότι είναι εκτός πραγματικότητας, να διαχέεται δηλαδή η άποψη ότι η γενική βούληση που και πάλι δεν προσδιορίζεται, όφειλε να είχε ενεργοποιηθεί, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα ότι αυτός που κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών στην ΑΕ, καλώς η κακώς μπορεί και να την πουλήσει όποτε θελήσει, αυτή είναι η πραγματικότητα.

Ως Ηπειρώτης θα ήμουν ευτυχής αν η Δωδώνη χαρίζονταν με οποιοδήποτε τρόπο στους Ηπειρώτες, η βούληση των Ηπειρωτών από μόνη της όμως τέτοιο θαύμα ήταν αδύνατο να το επιτύχει, ως οικονομολόγος όμως πίστευα ότι αν δεν την αγόραζαν Ηπειρώτες θα την αγόραζαν όποιοι μπορούσαν, και αυτοί που μπόρεσαν δυστυχώς δεν είναι ούτε ηπειρώτες ντόπιοι ούτε απόδημοι.

Συμφωνούμε όλοι οι Ηπειρώτες ότι το κεφάλαιο αυτό που λέγεται Δωδώνη ορθώθηκε κατά βάση από τους ηπειρώτες κτηνοτρόφους, αυτό όμως από μόνο του δεν ήταν αρκετό και δεν προέκυπτε από πουθενά ότι η Αγροτική τράπεζα θα λειτουργούσε συναισθηματικά, το ίδιο θα συμβεί και τώρα με τον κτηνοτρόφο, το γάλα, την διακίνηση, την τιμή.

Το πιο έντιμο θα ήταν οι άνθρωποι που γνωρίζουν την πορεία της Δωδώνης να εξηγήσουν στον ηπειρώτη με ποιες ενέργειες η Αγροτική κατέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο, και να εξηγήσουν στους κτηνοτρόφους ότι η τράπεζα δεν ήταν ορφανοτροφείο, αλλά κερδοσκοπικός οργανισμός, κοντολογίς και με απλά λόγια για να παρέμεινε η βιομηχανία σε χέρια Ηπειρωτών θα έπρεπε η Αγροτική να εισέπραττε Ηπειρώτικα χρήματα.

Αυτή η αναφορά αγαπητέ αναγνώστη δεν γράφεται τόσο για την Δωδώνη.
Γράφεται με την υποψία μήπως ξαναδούν τα Γιάννενα και η Ήπειρος το ίδιο έργο με άλλες συνεταιριστικές βιομηχανίες και όχι μόνο…

Γράφεται με την πεποίθηση ότι στο προσεχές συνέδριο άπαντες θα τοποθετηθούν επιτέλους στο τι θέλουμε και στο τι θέλουν στο τι επιδιώκουν και με ποια λογική οι απόδημοι από αυτό το συνέδριο. Ο τόπος ισχυρίζομαι δεν χρειάζεται ελεημοσύνη από κανέναν είτε είναι ντόπιος είτε απόδημος ηπειρώτης, χρειάζεται από αυτόν που έχει οικονομική επιφάνεια σε τούτες τις δύσκολες ώρες τοποθέτηση πατριωτική εθνική, τοποθέτηση ελληνική .

Κατά συνέπεια οφείλουν οι ντόπιοι ομιλητές μετά τα «καλωσορίσματα» να τονίσουν στους πατριώτες μας απόδημους ότι την παρουσία τους και το συνέδριό τους τούτη τη φορά θα πρέπει να απασχολήσει και το ζήτημα της οικονομικής τοποθέτησή τους στον τόπο, άλλως κύριοι θα ξανά βοήσωμεν το ήλθαν, είδαν, και απήλθαν…

Η παραπάνω αναφορά απηχεί μόνο τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, είναι κατά τίτλο και κείμενο του ιδίου, και τούτο συνεχώς αναφέρεται, για την αξιοπιστία του εντύπου που πιθανόν να έκρινε ότι θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στις στήλες του.

Καλό καλοκαίρι σε όλους.





Χρήστος Παπαδημητρίου.
Πρόεδρος Τ Κ Πύργου Κόνιτσας.