Γίνεται ἕνας φοβερός,ἕνας τεράστιος πόλεμος πάνω στὸν πλανήτη Γῆ. Δὲν ὑπάρχει γωνία ποὺ νὰ μὴν μαίνεται αὐτὸς ὁ πόλεμος. ,Τὸ πεδίο αὐτοῦ τοῦ πολέμου είναι ὁ νοῦς και ἡ καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων.

ἱ ἀποφάσεις πού παίρνουμε,οἱ ἐπιλογὲς πού κάνουμε,ὁ τρόπος πού ἀντιμετωπίζουμε τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς ἢ μᾶς οδηγοὺν σωστὰ ἢ σὲ μονοπάτια ἀδιέξοδα και καταστροφικά.
Ἢ κερδίζουμε τὴν ζωή,τὴν γνώση,τὴν χαρά ἢ κάνουμε λάθος και...
πηγαίνουμε στὸ θάνατο,στὴν ἄγνοια ,τὸν πόνο και τὴν λύπη.

Ἔχουμε εχθροὺς πού μᾶς μισοῦν ἄγρια. ,Θέλουν νὰ μᾶς καταστρέψουν τελείως.
Νὰ μᾶς ἐξαφανίσουν.
Οὐρλιάζουν μὲ ἀσυγκράτητο μῖσος ἐναντίον μας. Ἢ μὲ παγωμένη πονηρία καταστρώνουν πολὺ ,ὕπουλα σχέδια,γιὰ νὰ μᾶς ξεγελάσουν καὶ νὰ μᾶς ὀδηγήσουν σιγὰ σιγὰ στὸν ὀλοκληρωτικὸ αφανισμό,στὴν τέλεια δυστυχία,στὸν θάνατο.

Προσπαθοῦν νὰ νικήσουν τὸν νοῦ τοῦ ανθρώπου.
Νὰ τὸν βουλώσουν,νὰ κλείσουν κάθε παράθυρο πού μπορεῖ νά δεχθεῖ τὸ φῶς κάποιας οὐσιαστικῆς γνώσης.
Νὰ τὸν ἐμποδίσουν νὰ συνειδητοποιήσει τὸ μεγαλεῖο του και τῆν ἀξία.
Νὰ τὸν πείσουν νὰ ξεπουληθεῖ πολὺ φθηνὰ γιὰ μιὰ πέτρα γιὰ παράδειγμα.
Κάνουν ὁ,τιδήποτε μποροῦν γιὰ νὰ τὸν στρέψουν σὲ λάθος δρόμους.

Οἱ εχθροί μας εἶναι πρόσωπα.Ἔχουν ονόματα. Εἶναι πανοῦργοι,ἀδίστακτοι,δουλεύουν ἀδιάκοπα γι’αὐτὸ τὸν σκοπό.
Συνεργάζονται μεταξύ τους,ἀνήκουν σ’ἕνα εἶδος,σὲ μια φυλή. Παλεύουν συνολικὰ μὲ τὴν ἀνθρωπότητα,ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν καθένα χωριστά.  Ἰδιαίτερα ἂν, κάποιος ἀπὸ τὸ εἶδος μας πάει νὰ τοὺς ξεφύγει ἢ κάποιος τοὺς ανακαλύψει.
Αὐτὰ τὰ ἄτομα βρίσκονται ὑπὸ ἰδιαίτερη παρακολούθηση ἐκ μέρους τους,ὑπὸ ἰδιαίτερη πίεση.

Αρκετοί ἄνθρωποι τοὺς ἔχουν ἀνακαλύψει μέσα στοὺς αἰώνες.
Πολλοὶ ἀπ’αὐτοὺς ἔχουν πάει μὲ τὸ μέρος τους,εἴτε οικειοθελῶς,εἴτε παρασυρμένοι και ἐξαπατημένοι ἀπ’αὐτούς. Βρίσκονται πιὰ ὑπὸ τὴν ἄμεση ὲξουσία τους.
Τοὺς ἐξυπηρετοῦν,τοὺς δουλεύουν, τοὺς διευκολύνουν στα σχέδια τους, και για ἀντάλλαγμα βοηθιούνται ἀπ’αὐτοὺς σὲ αὐτὴν τὴν ζωή. Κερδίζουν λ.χ. εὔκολα θέσεις,ἐξουσία πάνω σ’ἄλλους ἀνθρώπους,πλοῦτο και ὅ,τι ἄλλο ζητήσουν.

Βέβαια ζοῦν ἐπικίνδυνα καὶ ὑπὸ τὸκράτος τοῦ φόβου. Ἕνα βαθὺ καὶ μόνιμο φόβο,χωρὶς καμία ἐλπίδα. Τὰ «αφεντικά» τους ,τοὺς μισούν καὶ αὐτοὺς για τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι ἄνθρωποι. Εἶναι ἀναλώσιμοι.  Καὶ πολλὲς φορὲς τὸ μίσος καὶ ἡ ὀργὴ τῶν ἀφεντικῶν τους ξεσπάει πάνω τους. ,Εἶναι δυστυχισμένοι,εἶναι φοβιτσιάρηδες.

Ὑπάρχουν καὶ άλλοι,ποὺ ἔχουν ἀνακαλύψει,ποὺ ἔχιυν ξεσκεπάσει αὐτοὺς τοὺς κρυφοὺς ἐχθρούς μας.. ποὺ ἔχουν δει τὴν έκταση τῆς ,ἀλλᾶ καὶ τὴν κυριαρχία τους σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο.
Μᾶς ἔχουν σχεδὸν νικήσει.
Ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει,ἂν ὄχι ὁλοκληρωτικά,σ’ἕνα τεράστιο ποσοστὸ υποταχθεί σ αὐτούς.

Παρόλ’αὐτά, αὐτὰ τὰ άτομα,διαλέγουν νὰ τοὺς ἀντισταθοῦν. Δὲν δειλιάζουν ἀπὸ την δύναμή τους.
Δὲν φοβοῦνται τὸν κόπο καὶ τοὺς κινδύνους.
Διαλέγουν νὰ πεθάνουν σ’αὐτὴν τὴν τρομερὴ μάχη,πολεμώντας ἐναντίον τους ὄρθιοι,παρὰ νὰ συμμαχήσουν μ’ αὐτούς. Εἶναι γιὰ μένα αὐτὸ πού λέμε «Ἥρωες».

Τοὺς θαυμάζω.
Εἶναι αὐτοῖ πού ὓπομένουν τὴν πίεση τῆς πρώτης γραμμῆς,γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς στὰ μετόπισθεν κάποια σχετικὴ ἄνεση.
Ἐγῶ φοβόμουν νὰ μπῶ στὴν πρώτη γραμμὴ(ἵσως ἀκόμα νὰ φοβᾶμαι),προτιμοῦσα νὰ«χαρώ» τὴν ζωὴ στὰ μετόπισθεν. Ὅμως αὐτοὶ οἱ ἥρωες,ἀρκετοὶ ἀπ’αὐτούς,ἔχουν ἐξευτελίσει τοὺς ἐχθρούς μας.
Τοὺς έχουν κατανικήσει στὶς προσωπικὲς «μονομαχίες» .

Οἱ ἐχθροί μας πιὰ τοὺς τρέμουν. Και αὐτὸ πού τρέμουν πιὸ πολύ,εἶναι μὴν γίνη γνωστό τὸ γεγονὸς καὶ στοὺς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους. 
Μὴν ἀναθαρρήσουν και ἄλλοι άνθρωποι ἀπὸ τὴν νίκη τους και θελήσουν νὰ ακολουθήσουν τὸ παράδειγμά τους.
Μὴν δημιουργηθεί κάποιο ρεῦμα,κάποια κίνηση μέσα στὴν μάζα τὴς ἀνθρωπότητας πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση.
Μὴν χάσουν δηλαδὴ τὸ παιχνίδι σὲ μαζικὸ επίπεδο.
Γιατί ὑπάρχει πάντοτε αὐτὴ ἡ δυνατότητα τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀνατροπῆς τους. Γιὰ νὰ ἀποφύγουν μιὰ τέτοια ἐξέλιξη,προσπαθοῦν νὰ θάψουν τὸ γεγονὸς τῆς ὕπαρξης τέτοιων ατόμων,εἴτε μὲ τὴν συκοφαντία,εἴτε μὲ τὴν διαστρέβλωση,εἴτε μὲ τὴν σιωπή.

Οἱ εχθροί μας,ὄχι μόνο μᾶς μισοῦν,ἀλλὰ μᾶς φοβοῦνται ταυτόχρονα. Ὅχι γιὰ αὐτὸ πού εἴμαστε,ἀλλὰ γιὰ αὐτὸ πού μποροῦμε νὰ γίνουμε. Γιὰ τὶς δυνατότητές μας πού τοὺς ξεπερνούν κατὰ πολύ. Αὐτὲς τῖς δυνατότητες,θέλουν νὰ ματαιώσουν ,νὰ μὴν γίνουν ποτὲ πραγματικότητα,γιατὶ τότε θὰ τοῦς ξεπεράσουμε κατὰ πολύ.

Σὲ αὺτὴ τῆν μάχη ὁ καθένας πολεμᾶει...
Ἡ νίκη ἢ ἡ ἤττα είναι προσωπική.
 Κάποιος νικητής, πού ἔχει ἀποδεσμευθεὶ ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τῶν ἐχθρῶν,μπορεῖ νὰ συμβουλέψει,νὰ ὁδηγήσει,νὰ δείξει τὸν δρόμο. 
Σὲ μας έγκειται νὰ θελήσουμε... νὰ περπατήσουμε .
 Νὰ θελήσουμε νὰ ἀγωνιστοῦμε.

Ἐμεῖς πρέπει νὰ συνεισφέρουμε τὴν θέλησή μας...ἀπὸ κει και πέρα ὑπάρχει βοήθεια,μεγάλη βοήθεια.
(Ἕνας τέτοιος νικητής τους,ἦταν ο π.Παίσιος,πού δὲν τὸν εἶχα γνωρίσει ἀκόμη.)

Πηγή ΟI ΓΚΟΥΡΟΥ, Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
Το είδαμε στο Φιλούμενος.