Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος.
Προσπάθησε ο Βρετανός Πρωθυπουργός κ Cameron να «μπλοκάρει» την επιλογή του κ Juncker στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της θέσης που δημιουργήθηκε το 2009 και αποτελεί το Κεντρικό Σημείο Αναφοράς για όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε επιτελικό επίπεδο αλλά δεν τα κατάφερε καθώς έμεινε με μόνο σύμμαχο τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας κ Orban κόντρα στις ψήφους των υπολοίπων 26 χωρών-μελών της Ε.Ε.

Οι αντιδράσεις τόσο των ...
Βρετανικών και Ευρωπαϊκών όσο και των παγκόσμιας εμβέλειας ΜΜΕ ήταν «ανάμικτες» καθώς κάποιοι άσκησαν κριτική στην εκ προοιμίου καταδικασμένη, όπως υποστήριξαν, ενέργεια του κ Cameron ενώ άλλοι επικρότησαν την σταθερότητα της απόφασής του να πολεμήσεις την επιλογή του κ Juncker έστω και εάν τελικά έχασε.

Τα υπόλοιπα είναι «χθεσινές ειδήσεις» καθώς ήδη ο κ Cameron και ο κ Juncker είχαν ήδη εκτεταμένη τηλεφωνική επικοινωνία σε «φιλικό επίπεδο»…

Τις απόψεις μου είχα καταθέσει σε πολλά φιλικά blogs σε ότι αφορά την Γερμανίδα Καγκελάριο κ Merkel και τον ρόλο της στα δρώμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 10 και 11 Ιουνίου:
"Frau Bundeskanzlerin": Τώρα θα δείξει ποιά είναι!..

Κάποιοι που αναρωτήθηκαν γιατί ο Βρετανός Πρωθυπουργός ακολούθησε αυτή την πορεία ενάντια στην εκλογή του κ Juncker προφανώς αγνοούν τόσο την ανερχόμενη δύναμη στα πολιτικά δρώμενα της Βρετανίας που ακούει στο όνομα Nigel Farage, Προέδρου του UKIP που «σάρωσε» στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 25 Μαΐου, όσο και τις επερχόμενες Κοινοβουλευτικές εκλογές του 2015.
Η «πικρία» του Βρετανού Πρωθυπουργού εστιάζεται σε πολλούς Αρχηγούς Κρατών-Μελών της ΕΕ που άλλα του είχαν υποσχεθεί στις μεταξύ τους συζητήσεις και αλλιώς ψήφισαν όταν «ο αλέκτωρ λάλησε τρεις…»

Αυτά στην πολιτική και μάλιστα σε επίπεδα των «Μεγάλων» της Ε.Ε. θεωρούνται δεδομένα αλλά «ακούστηκαν κάποιοι ψίθυροι» επικρίνοντας την δημοσιοποίηση από τον κ Cameron των «κατ΄ιδίαν συζητήσεων» που ΔΕΝ επιβεβαιώθηκαν την ώρα της ψηφοφορίας.

Είναι αλήθεια ότι ο κ Cameron έθεσε επί τάπητος σε όλες και όλους τους συνομιλητές του, ξεκινώντας από την Γερμανίδα καγκελάριο κ Merkel, το γεγονός ότι οι ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ προτιμήθηκαν από τους Λαούς της Ε.Ε. και αυτό μόνο του ήταν ΔΥΝΑΤΟ επιχείρημα κόντρα στην επιλογή Juncker, ενός πολιτικού με απόψεις και θέσεις ΚΟΝΤΡΑ σε αυτό που εκφράστηκε ως «Λαϊκή Βούληση» στις 25 Μαΐου 2014…

«Το κερασάκι» στην τούρτα Juncker ήταν η παρασκηνιακή συμφωνία ο Πρόεδρος των Σοσιαλιστικών Κομμάτων της Ε.Ε. Γερμανός κ Martin Schulz που παραιτήθηκε από την Θέση Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να ηγηθεί του Συνασπισμού Σοσιαλιστικών Κομμάτων στις πρόσφατες Ευρωεκλογές, να είναι ΞΑΝΑ ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ξεκινά τις εργασίες του ως Σώμα σήμερα, 1η Ιουλίου 2014 με νέα σύνθεση περιλαμβάνοντας τους νέους Ευρωβουλευτές που οι Λαοί της Ε.Ε. εξέλεξαν στις 25 Μαΐου…
«Θα το μετανιώσουν…» έγραψε στο twitter ο κ Cameron…

Στα Ευρωπαϊκά πολιτικά «παρασκήνια» έγιναν πολλές παραχωρήσεις σημαντικών θέσεων Επιτρόπων για να εκλεγεί ο κ Juncker Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, προφανώς για την επικείμενη σημερινή επανεκλογή του κ Schulz ως Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το «μισό διάστημα» της νέας 5ετίας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ένας Σοσιαλιστής θα Προεδρεύει στο νέο Ευρωκοινοβούλιο όπου η πλειοψηφία είναι Κεντροδεξιά!...




Οι «Πράσινοι» άσκησαν δριμύτατη κριτική σε τέοιες «παρασκηνιακές» συμωνίες εκφράζοντας την άποψη ότι ο Πρόεδρος και άλλοι «Άρχοντες» πρέπει να εκλέγονται από τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου και όχι από τους Αρχηγούς Κομματικών Συνασπισμών και τους 28 Αρχηγούς Κρατών-Μελών: Europe Decides Weekly – 27 June. Με την εκλογή του κ Juncker ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (είναι ο τρίτος Πρωθυπουργός της μικρής χώρας που λέγεται Λουξεμβούργο που κατακτά αυτή τη θέση) και την σχεδόν απόλυτα βέβαιη εκλογή του κ Schulz ως Προέδρου του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η Γερμανία τελικά θα «ελέγχει» ταυτόχρονα Βρυξέλλες και Στρασβούργο…

«Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ» γεννήθηκε από τη συνεργασία των Λαϊκών και των Σοσιαλιστικών Κομμάτων της Ε.Ε., ευνοεί την Γερμανία και τις πολιτικές λιτότητας της Κυβέρνησης Merkel και είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, σε τελική ανάλυση μια επιβεβαίωση κάποιων σκέψεων που κατέθεσα στα φιλικά μου blogs στις 31 Μαΐου και 1-2 Ιουνίου με τίτλο ΟΛΟΙ, πλέον, οι δρόμοι οδηγούν στο Βερολίνο!...