Γράφει ο Κωσταντίνος Δαμαβολίτης, Βουλευτής  Ηρακλείου των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Έτσι ξεκινάει το πρώτο σύνταγμα του 1822, έτσι ξεκινάει και το σύγχρονο σύνταγμα των ημερών μας.

Η επίσημη θρησκεία του κράτους είναι η Χριστιανική Ορθόδοξη πίστη.
Αυτοί που ξεκίνησαν την επανάσταση για να απελευθερώσουν την Ελλάδα, στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζίνας το 1827, έβαλαν τρείς ασφαλιστικές δικλείδες για το πια Ελλάδα πάνε να ...
απελευθερώσουν.

Την Ελλάδα που ξεκινάει από την Κωνσταντινούπολη και φτάνει ως την Κρήτη και από το Ιόνιο μέχρι την Μικρά Ασία.

Την Ελλάδα που μιλάει ελληνικά και την Ελλάδα που πιστεύει σε Έναν Θεό Ζώντα.

Υπάρχει ανεξιθρησκία και το υποστηρίζω αυτό γιατί είμαι ελεύθερος άνθρωπος και θέλω δίπλα μου ελεύθερους ανθρώπους.
Όμως όλες οι υπόλοιπες θρησκείες πρέπει να μην προσβάλουν ούτε με τον τρόπο λατρείας τους, ούτε με την αρχιτεκτονική των λατρευτικών τους χώρων, την επίσημη θρησκεία του κράτους.

Η απόφαση του ΣτΕ για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους προσβάλει αισθητικά την πολεοδομική όψη της Αθήνας και ηθικά την ορθόδοξη συνείδηση.
Η προσβολή περνάει και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο αφού ακόμα και χώρες που έχουν πιο απελευθερωμένη συνείδηση, θρησκευτικά έχουν τη δέουσα τάξη.

Στη Γαλλία για παράδειγμα υπάρχουν πολλές ορθόδοξες εκκλησίες, όμως όταν περνάς από έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι εκκλησίες γιατί η εξωτερική αρχιτεκτονική δεν έχει διαφορές από τη μία και από την άλλη.
Για την ανέγερση και τη συντήρησή τους ευθύνεται η ορθόδοξη κοινότητα και όχι το κράτος.
Ενώ εδώ στην πατρίδα μας, την ίδια στιγμή που το κράτος βγάζει 1,1 εκατομμύρια από το δημόσιο ταμείο, ανοίγει ο μακρύς δρόμος των πλειστηριασμών και χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους.

Ο πόλεμος κατά της ορθοδοξίας είναι ανηλεής και αυτό το καταλαβαίνει κανείς όταν παρατηρήσει τις διαδηλώσεις που γίνονται ανά τον κόσμο από διάφορες ομάδες ακτιβιστών.

Οι συγκεκριμένοι "ακτιβιστές" πάνε στις ορθόδοξες εκκλησίες και βγάζουν τα ρούχα τους βρίζουν, φτύνουν, ασχημονούν και διαμαρτύρονται υπέρ των αμβλώσεων, γιατί καταπατάται η ελευθερία του ανθρώπου.
Γιατί δεν πηγαίνουν σε κάποιο μεγάλο τέμενος ή στην Μέκκα να διαμαρτυρηθούν ;
Γιατί δεν διαμαρτύρονται για τα εγκλήματα που διαπράττουν οι φανατικοί μουσουλμάνοι στην Συρία, στην Νιγηρία και στον υπόλοιπο κόσμο;

Η ανέγερση τεμένους στην Αθήνα είναι μέρος μία ευρύτερης στρατηγικής της Τουρκίας αλλά και του υπόλοιπου μουσουλμανικού κόσμου για να εδραιώσει την κυριαρχία του.
Στο Διδυμότειχο για παράδειγμα, έχτιζαν τζαμιά χωρίς να υπήρχαν πιστοί, μόνο και μόνο για να φαίνεται από μακριά ο μιναρές.

Πριν προχωρήσουν στην απόφαση για την ανέγερση του τεμένους, θα έπρεπε να γίνει μία καταγραφή για το πόσοι είναι οι νόμιμοι και πόσοι οι παράνομοι μουσουλμάνοι στην Αθήνα.
Τώρα σε μία συγκέντρωση ή στις μεγάλες γιορτές των μουσουλμάνων θα μαζευτεί ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που όταν αυτό αυξηθεί, θα υπάρξει η απαίτηση για δεύτερο και για τρίτο τέμενος.

Η ομογένεια της Αυστραλίας, με πληροφόρησε πρόσφατα ότι σε περιοχές που υπάρχει το μουσουλμανικό στοιχείο οι μουσουλμάνοι απαίτησαν - και το κατάφεραν- από τους εκπαιδευτικούς τα παιδιά των χριστιανών να μην φοράνε σταυρό γιατί προβάλουν το θρησκευτικό συναίσθημα των δικών τους παιδιών.
Ενώ τα παιδιά των μουσουλμάνων φοράνε μαντίλες.



Η θρασύτητα που με τον καιρό γίνεται επιθετικότητα δείχνει τα χαρακτηριστικά της από τώρα. Πληθαίνουν τα φαινόμενα μουσουλμάνων που έχουν απαίτηση, ενώ κάνουν εισαγωγή συγγενικών τους προσώπων σε νοσοκομείο, να κατεβάσουν τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας από τους θαλάμους.
Κάποιοι μάλιστα μίλησαν και για κατάργηση της προσευχής.

Τέλος, κορωνίδα αυτής της θρασύτητας τους, αποτέλεσαν φοιτητές μουσουλμάνοι, οι οποίοι μπήκαν στην σχολή της αστυνομίας και ζητούσαν να αφαιρεθεί ο Σταυρός από το εθνόσημο.
Έπρεπε να κινητοποιηθεί ο σύλλογος των αστυνομικών για να κόψει μαχαίρι τέτοιες ορέξεις.
Στα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνονται οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης, γιατί είναι ένα ειδικό καθεστώς, που προκύπτει από τις διεθνείς συνθήκες.

Στην χώρα που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την ελευθερία και την δημοκρατία σε όλο τον κόσμο, πρέπει όλοι να αισθάνονται ελεύθεροι.
Όμως η ελευθερία του φιλοξενούμενου να μην τραυματίζει την ελευθερία του νοικοκύρη....