Γράφει ο Γ. Δημητράκης. 
Ο φόρος είναι μία αναγκαστική χρηματική παροχή των ιδιωτών προς το Κράτος υπό μορφή οριστική και χωρίς αντάλλαγμα με σκοπό την κάλυψη των δημοσιών δαπανών.

Όμως ο ορισμός αυτός δεν ανταποκρίνεται εις την σύγχρονη πραγματικότητα, διότι ο φόρος υπηρετεί και επικουρικούς σκοπούς όπως π.χ. πλουτολογικούς, ηθικοποιητικούς και κοινωνικοπολιτικούς, παράλληλα με τις ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες είναι οι...
εισφορές που καταβάλλονται στα ασφαλιστικά ταμεία από τους εργοδότες και τους ασφαλισμένους.
Ως εκ τούτου η έννοια του φόρου με τις συνταγματικές φορολογικές αρχές είναι άκρως απαραίτητη για την λειτουργία του Κράτους, την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευμάρεια της κοινωνίας.

Δυστυχώς όμως κατά τις τελευταίες δεκαετίες η πολιτική διαστροφή με την κατάπτωση των πολιτικών ιδεών και αξιών και την εμπέδωση της διαφθοράς εις τους μηχανισμούς και την λειτουργία του Κράτους είχε ως συνέπεια και την απώλεια της έννοιας και σημασίας του φόρου εις την συνείδηση των πολιτών.
Η ένταξη της χώρας μας εις τους ευρωπαϊκούς θεσμούς (Ε.Ο.Κ. π.χ. Ε.Ε., Ευρωζώνη και ΕΚΤ) είχε ως αποτέλεσμα την εισροή τεραστίων κεφαλαίων, υπό μορφή πακέτων στήριξης της ελληνικής οικονομίας ή τραπεζικών δανείων, πρωτόγνωρα εις την ελληνική πραγματικότητα.

Όμως η διαφθορά του πολιτικού συστήματος εξουσίας, η χωλαίνουσα Δημόσια Διοίκηση, ως επακόλουθα της εκτροπής της συνταγματικής αρχής της διακρίσεως των εξουσιών, είχε ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εμπέδωση της φοροκλοπής και εισφοροκλοπής.
 Με την παράλληλη δημιουργία μηχανισμών προστασίας της φοροκλοπής από διάφορες Συντεχνίες και κυκλώματα εντός της Δημόσιας Διοίκησης, οι οποίοι κερδοσκοπούν εις βάρος του Κράτους δηλαδή αυτής της κοινωνίας και της εθνικής οικονομίας.

Όμως η κλοπή των φόρων ως δημόσιο έσοδο και των εισφορών από τα Ασφαλιστικά Ταμεία κατέστη συστηματικά και σκόπιμα ένα «εθνικό άθλημα», διότι δια του τρόπου αυτού αποκρύπτεται το πραγματικό ΑΕΠ (ακαθάριστο εθνικό προϊόν) της χώρας και παράλληλα μέσω αυτού η διασπάθιση και κατάχρηση εθνικών, κοινοτικών κονδυλίων, και των δεκάδων δισεκατομμυρίων δανείων που συνάπτονται «εν ονόματι του Ελληνικού Λαού».

 Πρόκειται περί ενός σατανικού σχεδίου του πολιτικού συστήματος εξουσίας για την κάλυψη και απόκρυψη της διαφθοράς και την διασπάθιση δημοσίου χρήματος.
Διότι υπό φυσιολογικές και νόμιμες συνθήκες με την επένδυση των εθνικών, κοινοτικών κονδυλίων και δανείων, αλλά και αυτών των φόρων, το ΑΕΠ της χώρας θα ήταν διπλάσιο από εκείνου, πριν το ξέσπασμα της κρίσης, των 250 δις Ευρώ, δηλαδή περί τα 500 δις Ευρώ.
Αλλά και οι βάσει του πραγματικού ΑΕΠ δηλούμενοι φόροι θα ήταν υπερδιπλάσιοι, δηλαδή 110 δις, ετησίως, αντί του μέσου όρου των 55 δις Ευρώ που είναι σήμερα .

Η ευρέως εμπεδωμένη πλέον φοροδιαφυγή και μη καταβολή εισφορών εις τα Ασφαλιστικά Ταμεία όχι μόνον επιδεινώνει την κατάσταση της χώρας μας, αλλά επιτείνει και τον κίνδυνο της αιφνίδιας χρεοκοπίας.
Η κρίση χρέους και η απόγνωση των πολιτών, η μεγάλη ανεργία και η ένδεια έδωσαν μία διαφορετική έννοια, διάσταση και οξύτητα εις το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, η οποία από την αρχή της κρίσης άρχισε να παίρνει τεράστιες και επικίνδυνες διαστάσεις. Διότι τώρα υπεισέρχεται ένας ηθικός προβληματισμός: η επιβίωση του ανθρώπου, της κοινωνίας, αυτής της ίδιας της Πολιτείας.

Εν όψει του κινδύνου της γενικής κατάρρευσης, ο αρθογράφος ήδη από τον Αύγουστο του έτους 2010 έως τις αρχές του 2011 απέστειλε 20 επιστολές εις τους Πρωθυπουργούς κ.κ. Παπανδρέου και Παπαδήμου, εις τον Υπουργού Οικονομίας κ. Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, τον Διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος κ. Γεώργιο Προβόπουλο, τον Αρχηγό της Αντιπολίτευσης και νυν Πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά, τους Υπουργούς κ.Ε.Βενιζέλο, κ. Λουκά Κατσέλη (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης), κ. Γεώργιο Κουτρουμάνη (Υφυπουργός Εργασίας και Κοιν.Ασφάλισης), κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη (Υπουργός Ανάπτυξης) , κ. Ανδρέα Λοβέρδο (Υπουργός Εργασίας),τους κ.κ. Ροβέρτο Σπυρόπουλο( Διοικητής ΙΚΑ) και Γιάννη Καπελέρη (Διευθυντής ΣΔΟΕ), την ΓΣΕΕ, και άλλους Υπουργούς και Πολιτικά Πρόσωπα (σύνολο 20) εις τους οποίους προτάθηκε ένα αναλυτικό σχέδιο αποτελεσματικής και οριστικής αντιμετώπισης της γάγγραινας της φοροδιαφυγής και της μη καταβολής ασφαλιστικών εισφορών.

Συγκεκριμένα: την απευθείας σύνδεση όλων των ταμειακών μηχανών των επιχειρήσεων με τις τράπεζες και με την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (Γ.Γ.Π.Σ.), και δια των τραπεζικών λογαριασμών την αυτόματη πίστωση (ONLINE) των παρακρατηθέντων φόρων και ΦΠΑ από τις ταμειακές μηχανές εις τον Τραπεζικό Λογαριασμό του Υπουργείου Οικονομικών.
Με το ίδιο σύστημα και με την προσωπική καρτέλα κάθε εργαζόμενου κάθε επιχείρησης η ONLINE ταυτόχρονη καταβολή των φόρων, των ασφαλιστικών εισφορών και των μισθών των εργαζομένων.

Με το αυτόματο αυτό σύστημα αποφεύγεται δια παντός αφενός μεν η οιασδήποτε συναλλαγή του φορολογούμενου και ασφαλισμένου με όλους εκείνους τους φορείς που λυμαίνονται τα έσοδα του Κράτους και των Ασφαλιστικών Ταμείων, εις βάρος του γενικότερου συμφέροντος της κοινωνίας. Αφετέρου το Υπουργείο Οικονομικών, αλλά και τα Ασφαλιστικά Ταμεία έχουν μία καθημερινή ενημέρωση, αλλά και γενική εικόνα εσόδων επί ημερήσιας βάσης των καταβαλλόμενων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, χωρίς την παραμικρή απώλεια. Με το ONLINE-Σύστημα επιτυγχάνεται παράλληλα η μείωση του κόστους λειτουργίας των Δημοσίων Υπηρεσιών και των Ασφαλιστικών Ταμείων και η βελτίωση των συντάξεων και των ασφαλιστικών παροχών.

Απάντηση με έγγραφες ευχαριστίες για τις απόψεις και προτάσεις έλαβε ο αρθρογράφος από το Γραφείου του Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου (2 επιστολές), από το Γραφείο του Υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, την Γενική Γραμματεία Φορολογικών Θεμάτων του Υπουργείου Οικονομικών, από την Υπουργό κ. Λούκα Κατσέλη, από τον Υπουργό κ. Κουτρουμάνη, από τον Διοικητή του ΙΚΑ κ. Σπυρόπουλο και τον Αρχηγό της Ν.Δ. κ. Σαμαρά.

Λίγο αργότερα έχουμε την ψήφιση του Νόμου 3943/31.03.2011 ως απάντηση εις τις απόψεις και προτάσεις του αρθρογράφου. Δυστυχώς όμως ο Νόμος αυτός ουδέποτε εφαρμόστηκε, όχι λόγω έλλειψης τεχνολογίας και οικονομικών πόρων εις την Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (Γ..Γ.Π.Σ) αλλά λόγω της άμεσης «παρέμβασης και αντίδρασης» των διαφόρων κυκλωμάτων και Συντεχνιών.

Πρόσφατες πληροφορίες αναφέρουν την επανεξέταση της εφαρμογής του Νόμου 3943/31.03.2011, όμως μετά καθυστέρηση 3 ½ ετών, η οποία είχε ως ολέθριες συνέπειες τα 3 Μνημόνια, την τεράστια ύφεση και ανεργία και την πτώχευση και ταπείνωση του Ελληνικού Λαού.














Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.