Θεωρούμε ότι είναι σοβαρότατο το πρόβλημα της πώλησης του φράγματος Πουρναρίου 1 και 2, στα πλαίσια της παραχώρησης της λεγόμενης ''μικρής ΔΕΗ'' στο ιδιωτικό κεφάλαιο, δηλαδή της πώλησης αρχικά του 30% της ΔΕΗ.

Η πώληση της "μικρής ΔΕΗ" και η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ που φέρνει το κυβερνητικό νομοσχέδιο, θα συνοδευτεί με νέες μεγάλες αυξήσεις στα ...
τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και των μισθών στον κλάδο, ακριβότερη άρδευση για τμήμα των αγροτών.

Το νομοσχέδιο προβλέπει την απόσπαση απ' τη ΔΕΗ μιας ομάδας σταθμών παραγωγής κάθε τύπου, που συνιστούν σημαντικό τμήμα της παραγωγικής βάσης της ΔΕΗ και τη δημιουργία μιας νέας εταιρείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που αποκαλείται "μικρή ΔΕΗ" και στη συνέχεια την πώληση αυτής. Δηλαδή, αφορά λιγνιτικούς σταθμούς και λιγνιτωρυχεία, σταθμούς με φυσικό αέριο και υδροηλεκτρικά εργοστάσια που εμπλέκονται και στη γενικότερη διαχείριση των υδάτων.

Αυτή η εξέλιξη δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία", όπως προσπαθούν να την εμφανίσουν. Αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας αλυσίδας βημάτων ιδιωτικοποίησης, που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία 20ετία, ξεκινώντας από τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ στα μέσα του '90, για να φτάσουμε στο διαχωρισμό των δικτύων απ' την παραγωγή σε ξεχωριστή, ανεξάρτητη εταιρεία και τη μετέπειτα πώλησή της, που έγιναν μόλις πριν από μερικούς μήνες.

Αυτή η πορεία ιδιωτικοποιήσεων προωθεί την πολιτική απελευθέρωσης του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας. Η πολιτική της απελευθέρωσης στοχεύει στο να δημιουργηθούν νέα επενδυτικά πεδία εξασφαλισμένης κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους που επενδύουν στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας. Ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι συγκρούονται για το ποιος θα πάρει το φιλέτο που λέγεται "μικρή ΔΕΗ" και αφορά μονάδες παραγωγής, υδροηλεκτρικές μονάδες-μεταξύ των άλλων και το φράγμα Πουρναρίου 1 και 2, κομμάτι της εμπορίας.

Γι' αυτό και η ΕΕ κωδικοποιεί την πολιτική αυτή σε μια σειρά από δέσμες μέτρων, τις οποίες τα κράτη - μέλη της ΕΕ πρέπει να εφαρμόζουν υποχρεωτικά. Η ανάγκη των μονοπωλιακών ομίλων, για να προωθηθεί η απελευθέρωση και οι αντίστοιχες δεσμεύσεις της ΕΕ οδήγησαν σε μια απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικής ενέργειας πρακτικά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.



Είναι πρόκληση, από τη μεριά της κυβέρνησης να μιλά για φθηνότερη Ενέργεια, λόγω της απελευθέρωσης και ταυτόχρονα η ΔΕΗ να προχωρά κάθε χρόνο σε νέες αυξήσεις στα τιμολόγια λαϊκής κατανάλωσης. Συγχρόνως, οι εργαζόμενοι του κλάδου της Ενέργειας γνώρισαν δραστικές μειώσεις μισθών, απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, ελαστικά ωράρια και ενοικιαζόμενη εργασία. Χιλιάδες οικογένειες, που παρασύρθηκαν και τοποθέτησαν τις αποταμιεύσεις τους σε φωτοβολταϊκά, γιατί πείστηκαν ότι θα μετατραπούν σε πετυχημένους μικροεπιχειρηματίες στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας, σήμερα καταστρέφονται από τα υψηλά τραπεζικά επιτόκια και τις αλλαγές στα τιμολόγια αγοράς.

Μοναδικοί κερδισμένοι απ' την απελευθέρωση είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι στον κλάδο. Είτε ως μεγαλομέτοχοι της σημερινής ΔΕΗ, είτε ως ιδιοκτήτες μεγάλων μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, εξασφαλίζουν κέρδη δισεκατομμυρίων, από τον ιδρώτα των εργαζομένων και το υστέρημα των λαϊκών καταναλωτών.

Οι επενδυτές στη "μικρή ΔΕΗ" θα τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους με στόχο να κερδίσουν, όχι να μειώσουν τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Άλλωστε, η κυβερνητική πολιτική και οι κατευθύνσεις της ΕΕ για ευθυγράμμιση των τιμολογίων με το κόστος παραγωγής και οι συνεχείς τοποθετήσεις για το ότι στην Ελλάδα έχουμε φθηνό ρεύμα, σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ, μεταφράζονται σε αυξήσεις, σε πανάκριβο ρεύμα όσο αυξάνεται η χρήση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα.

Η διάσπαση της ΔΕΗ στα δύο πραγματοποιείται και για να ικανοποιηθούν αντίπαλα στρατόπεδα μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, που επιδιώκουν να αποκτήσουν σημαντικά μερίδια στην εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Σημαίνει, ακόμα, βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στον κρίσιμο τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, που για τους λαούς δεν προμηνύει θετικές εξελίξεις.





Οι πρόσφατες κυβερνητικές τοποθετήσεις, ιδίως απ' την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, για "θετική τροπή", καθώς "τα έσοδα απ' την πώληση θα πάνε στη ΔΕΗ για επενδύσεις και όχι για την αποπληρωμή των δανείων" δεν μπορούν να κοροϊδέψουν κανέναν. Αφ' ενός η ΔΕΗ σήμερα είναι μετοχική εταιρεία, στοχεύει στο κέρδος και το 49% των μετοχών της δεν ανήκει στο κράτος. Αφ' ετέρου, οι νέες επενδύσεις δε θα γίνουν με γνώμονα το φθηνότερο ρεύμα για το λαό, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την αποτροπή ατυχημάτων στα λιγνιτωρυχεία. Θα γίνουν με γνώμονα την κερδοφορία της επιχείρησης που απαιτεί ακριβό ρεύμα και μικρούς μισθούς.

Τοποθετήσεις άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιων συνδικαλιστών της ηγεσίας της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, που τάχα αντιστρατεύονται την ιδιωτικοποίηση, αλλά αποδέχονται το πλαίσιο της απελευθέρωσης και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι να κρίνουν από την ίδια τους την πείρα αν η απελευθέρωση μέχρι σήμερα, είχε θετικές συνέπειες για την ίδια τους τη ζωή. Κάθε φορά που η απελευθέρωση προχωρούσε και ένα βήμα παραπέρα, η τιμή του ρεύματος ολοένα και αυξανόταν. Μόνο τα τελευταία 3 χρόνια τα λαϊκά νοικοκυριά καλούνται να πληρώσουν 80% παραπάνω την τιμή της κιλοβατώρας, ενώ αν προσθέσουμε και τις αυξήσεις μέσω όλων των επιπλέον φόρων, όπως το τέλος ΕΤΜΕΑΡ που αυξήθηκε κατά 133% μέσα στο τελευταίο εξάμηνο, οι αυξήσεις είναι υπερδιπλάσιες για την πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών. Αυτόν το στόχο υπηρετούν και οι αυξήσεις που ανακοινώθηκαν από 1 ΙΟΥΛΗ 2014 και αφορούν τα λαϊκά νοικοκυριά.

Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι πρέπει να επαγρυπνούν. Η διαμάχη και ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο των υποδομών, των πηγών και δρόμων της Ενέργειας μπορεί να μπλέξουν το λαό σε περιπέτειες. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο η αντιπαράθεση αυτή να γενικευτεί, να πάρει ακόμα και χαρακτηριστικά ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Πόσο μάλλον που είναι ακόμα ανοιχτά ζητήματα σε σχέση με τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τους διαδρόμους μεταφοράς Φυσικού Αερίου. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ουκρανίας που δείχνει ότι με όποιον ιμπεριαλιστή και αν συνταχθεί ο λαός, δεν μπορεί να προστατευθεί και να ξεφύγει από τη λύσσα τους.

Ο αγώνας των εργαζομένων για να μην προχωρήσει ο νέος γύρος απελευθέρωσης είναι δίκαιος και πρέπει να στηριχθεί απ' όλο το λαό. Για να μην παραμείνει άσφαιρος, πρέπει να σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο και την πολιτική του.

Υπάρχει διέξοδος! Με αλλαγή των συσχετισμών. Με Λαϊκή Συμμαχία και κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής. Τα λαϊκά στρώματα και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, να εκτιμήσουν πόσο δίκιο είχε η Πανεπιστημονική όταν τασσόταν κατά της ιδιωτικοποίησης και προειδοποιούσε για τις συνέπειες. Η λύση προς όφελος του λαού είναι η πρόταση για Ενέργεια και ΔΕΗ κοινωνικοποιημένη σε μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και οικονομία. Για ενιαίο αποκλειστικά κρατικό φορέα Ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα σχεδιάζει τα ενεργειακά έργα με πανεθνικό σχεδιασμό, επιστημονικά με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες της χώρας.

Σε ένα τέτοιο φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης μπορούν να εξασφαλιστούν ταυτόχρονα φθηνό ρεύμα για το λαό, τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στην Ενέργεια, η μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, η εξασφάλιση ενεργειακής επάρκειας για την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων. Με αυτή τη γραμμή πάλης ο αγώνας των εργαζομένων της ΔΕΗ, σήμερα, μπορεί να εμποδίσει τα αντεργατικά σχέδια, να έχει νικηφόρα προοπτική, να αποκτήσει την αλληλεγγύη των λαϊκών στρωμάτων.

Η Πανεπιστημονική πιστεύει ότι ο αγώνας ενάντια στην «απελευθέρωση», για αποδέσμευση απʼ την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων στην ενέργεια και στο σύνολο της οικονομίας, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να αναχαιτίσει την αντιλαϊκή επίθεση και να κατοχυρώσει την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό. Ζητάμε να αποσυρθεί το κυβερνητικό νομοσχέδιο και να καταργηθεί όλο το νομοθετικό πλαίσιο της απελευθέρωσης, που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης και ενέργεια που συμβάλλει σ' αυτήν την κατεύθυνση.