Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος.
Τα σχολεία άρχισαν, περιμένουμε οσονούπω τα γνωστά μας φθινοπωρινά πρωτοβρόχια, φεύγουν από τις απαράμιλλης ομορφιάς ακρογιαλιές μας οι καλλίγραμμες ξένες τουρίστριες και οι συνοδοί τους, και ολοκληρώνονται τα πρωτόγνωρα σε διάρκεια φετινά «θερινά τμήματα» της Βουλής και θα ξανάρθει η…τρόικα!

Παρά τις διαβεβαιώσεις και τα γλυκά «τιτιβίσματα» από τα βολεμένα...
παπαγαλάκια τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για την κυανοπράσινη Συγκυβέρνηση και ο «μπαμπούλας» των ποσοστών που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις (ακόμη και από το ερευνητικό Ινστιτούτου του παλιού μου Πανεπιστημίου της Μακεδονίας γνωστού ανέκαθεν ως «γαλάζιου κάστρου») είναι απαγορευτικός για εφησυχασμό.

Βέβαια, όπως πολλοί και πιστεύουν και λένε, είναι «δύσκολο πράγμα» να απαρνηθεί κανείς τη Βουλευτική έδρα και να ακούσει τα προστάγματα της καρδιάς αψηφώντας τη λογική και τα οικονομικά, και όχι μόνο, πλείστα όσα δέλεαρ που προσφέρει…

Οπότε η επερχόμενη διαδικασία εκλογής Προέδρου, για την οποία εδώ και εβδομάδες ο κ Σαμαράς δήλωσε ότι υπάρχουν οι απαιτούμενοι 180 ψήφοι δεν σημαίνει οπωσδήποτε πτώση της Συγκυβέρνησης και εκλογές…

Αλλά τα οικονομικά νέα ΔΕΝ είναι ενθαρρυντικά και με φθινόπωρο και χειμώνα μπροστά μας πολλά μπορεί να προκύψουν.

Εάν με ρωτήσουν κάποιοι και το «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» πόθεν προκύπτει κ Πιπερόπουλε θα τους απαντήσω ότι είναι εκείνο το παλαιό σύνθημα από την εποχή επιστροφής του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα που γίνεται και πάλι επίκαιρο καθώς εμείς στην Ελλάδα μπαίνουμε στην ευθεία για τον εορτασμό των ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνων ενώ παράλληλα ο κ Hollande στη Γαλλία ταλανίζεται από ΕΝΤΟΝΑ οικονομικά, πολιτικά και αισθηματικά προβλήματα!..

Μέσα στο ίδιο του το Κόμμα πολλοί κατηγορούν τον Γάλλο σοσιαλιστή Πρόεδρο για «φιλελεύθερα ανοίγματα» και απομάκρυνση από τα ιδεώδη και τις θεμελιακές τους Αρχές.

Πέρα από τα συναισθηματικά φλερτ και την αναταραχή που έχει ήδη δημιουργήσει η δημοσίευση του βιβλίου της πρώην συντρόφου του, ο κ Hollande με την απομάκρυνση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας κ Arnaud Montebourg πριν μερικές εβδομάδες και την ανάθεση του χαρτοφυλακίου στο πρώην επιφανές στέλεχος της Rotschild κ Emmanuel Macron δείχνει να υιοθετεί φιλελεύθερες αρχές (ίσως και σε μια προσπάθεια να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την κ Μέρκελ).

Τα οικονομικά, όμως μεγέθη, δεν δίνουν στη Γαλλική Οικονομία τα περιθώρια για επιτυχία που είχε η γερμανική Οικονομία όταν σε διεθνές επίπεδο τα πράγματα ήταν πιο ρόδινα και ο Υπουργός Οικονομικών κ Michel Spain δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι η «επίτευξη του στόχου της μείωσης του ελλείμματος του ΑΕΠ στο 3% ΔΕΝ είναι εφικτός για το οικονομικό έτος 2015 καθώς αναμένεται να υπερβεί το 4,3% και έτσι μετατίθεται για το οικονομικό έτος 2017…»


Εάν μέσα στις επόμενες μέρες η Moody’s υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας στο ΑΑ2 από το ΑΑ1 (κάτι πού ήδη έχουν κάνει οι δύο άλλοι μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης Standard & Poor’s και Fitch από το 2013 τότε οι προσωπικές, συναισθηματικές παλινωδίες του κ Hollande θα είναι «παιδικά μυθιστορήματα» μπροστά στις οικονομικό-κοινωνικές φουρτούνες που θα κληθεί να διαχειρισθεί…

Και ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017, στο βάθος φαίνεται να αναδύεται και πάλι απειλητικά ο παλιός Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας κ Nicola Sarcozy, εφόσον βέβαια πετύχει να ξεκαθαρίσει τους ανοικτούς του λογαριασμούς με θέματα «οικονομικής διαφθοράς…»

Αναρωτιέμαι εάν το «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» συγκαταλέγεται στην ατζέντα της συζήτησης που θα έχουν μεθαύριο η κ Μέρκελ και ο κ Σαμαράς…