Γράφει ο Φίλιππος Τσαούσογλου. 
Τις προάλλες έτυχε να βγω για μία ποδαράτη βόλτα γύρω στις 4 το μεσημέρι. Περνούσα, λοιπόν, έξω από την εκκλησία του αγίου Ανδρέα και συνάντησα κάτι που είχα πολύ καιρό να δω. Παιδιά της ηλικίας μου πάνω κάτω έπαιζαν ποδόσφαιρο στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας.

Μου έκανε τρομερή εντύπωση. «Ακόμη παίζουν τα παιδιά στις πλατείες, στις γειτονιές;» αναρωτήθηκα.
Αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό όλα εκείνα τα...
άπειρα απογεύματα, που πέρασα στη γειτονιά μου ή στον Άγιο Διονύση με τους φίλους μου παίζοντας από ποδόσφαιρο και μήλα έως κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες και αστυνόμους.

Πραγματικά μέσα σε μια στιγμή αναπόλησα ένα πολύ όμορφο παρελθόν, γεμάτο παιχνίδια, ξεγνοιασιά, χαρές μα κυρίως μεγάλες φιλίες και αξέχαστες στιγμές! Κάποτε έμαθα πως κάποια μάνα μας ονομάτιζε ως «παιδιά της πλατείας» δίνοντας βέβαια αρνητική χροιά στη φράση. Εμένα δε με πείραξε η φράση. Αυτός ήμουν. Αυτοί ήταν και οι φίλοι μου. Διαβάζαμε και αμέσως κατεβαίναμε στις γειτονιές μας στο καθημερινό μας ραντεβού από τις 6 το απόγευμα ως τις 9-10 το βράδυ!

Δε ξεχνιούνται αυτά. Δε γίνεται μάλιστα αφού είναι κυριολεκτικά χαραγμένες δεκάδες γρατσουνιές στα γόνατα και στους αγκώνες μας. Όπως είναι φυσικό, το νέα κύμα τεχνολογίας επηρέασε τη φυσική ζωή!

Όλα τα παραπάνω αντικαταστάθηκαν από το playstation, από τον υπολογιστή και από την όλο και μεγαλύτερη τάση της νεολαίας για «βόλτα»(τότε μόδα ήταν ένας καφές και μετά φαγητό σε fast food).
Ενδεικτικά, μέσα σε ένα απόγευμα ο ένας αγόρασε νέο υπολογιστή και δε κατέβηκε στη γειτονιά για να στρωθεί στην καρέκλα του να παίξει «καλύτερα» παιχνίδια. Το ίδιο και ο άλλος, που δήλωνε κατενθουσιασμένος για την αγορά playstation.

Ξαφνικά η γειτονιά ερήμωσε.
Εκεί, που άλλες ημέρες έβλεπες το τοπίο να σφύζει από ζωή, τώρα έβλεπες μονάχα 3-4 γριούλες να συνομιλούν και 1-2 παιδιά να παίζουν με τα gameboy τους.

Και ερχόμαστε στο σήμερα.
Σπανίως θα δεις οπουδήποτε κάτι τέτοιο, όπως γινόταν παλιά. Οι προτεραιότητες άλλαξαν. Οι νέοι αντί για ποδόσφαιρο, κρυφτό, κυνηγητό, ασχολούνται πλέον ολημερίς και ολονυχτίς με το facebook, βγαίνουν στα μπαράκια (σαν μεγάλοι πλέον) και ρουφάνε κυριολεκτικά τα ποτά!
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, πως πλέον πολλά νυχτερινά μαγαζιά στηρίζονται αποκλειστικά σε πολύ μικρές ηλικίες ανθρώπων, απομακρύνοντας έτσι τους μεγαλύτερους.

Οι καιροί άλλαξαν.
Σαφώς όλοι επηρεαστήκαμε από τη μάζα βάζοντας πρώτον από όλους τον ίδιο μου τον εαυτό.
Μήπως θα έπρεπε να αφήσουμε τα πληκτρολόγια και να αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο στον αθλητισμό, στη φύση και στην οικογένειά μας ;
Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε τα ουσιώδη ;
Μήπως να αλλάξουμε τη ρότα της ζωής μας ;
Μήπως να γίνουμε πιο δραστήριοι ;
Μήπως να μην είμαστε άλλο πια αποχαυνωμένοι και επαναπαυμένοι στην καρέκλα μας ;

Φίλιππος Τσαούσογλου

Λέτε να υπήρχε δόλος ως προς αυτό ; Να μείνουμε, δηλαδή, υπνωτισμένοι με τα επουσιώδη πράγματα νιώθοντας πλήρεις, ευτυχείς και αφήνοντας τους ανώτερους να κάνουν ανενόχλητοι τα τερτίπια τους ;

Ξύπνα κόσμε, ξύπνα εαυτέ μου!
Μη τους αφήσουμε να πράττουν ό,τι επιθυμούν!

Είμαστε ακόμη νέοι, είμαστε δυνατοί, είμαστε έξυπνοι, είμαστε πολλοί! Είναι στο χέρι μας ποιο μέλλον θα επιλέξουμε!
Αυτό της απομόνωσης και της κοινωνικής αποξένωσης, του λήθαργου, της απραξίας, της οκνηρίας και της τυφλής υπακοής ή αυτό της σύμπνοιας, της ομόνοιας, της σύμπραξης, του ονείρου, του πόθου ;

Το σχεδιασμένο από εμάς μέλλον ή το σχεδιασμένο από τους άλλους, τους μεγάλους, τους «κακούς», που μας έφτασαν εδώ ;

Όλοι μαζί μπορούμε να συνδυάσουμε τα στοιχεία μας, τα καλά μας και σίγουρα μπορούμε να πετύχουμε κάτι πολύ καλύτερο από το τωρινό!

Η πρόταση των νέων της Πάτρας.