Του Γιάννη Λαζάρου.
Κι αν βγει πρόεδρος Δημοκρατίας ο Σταύρος Δήμας;
Κι αν πάμε σε εκλογές;
Κι αν βγει κυβέρνηση ο Σύριζα;
Κι αν πρώτο κόμμα βγει η ΝΔ;
Κι αν συνασπιστούν Σύριζα-ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-ΑΝΕΛ;

Τι θα αλλάξει στην χώρα όσα ΑΝ και να...
πραγματοποιηθούν;

Η συνταγή ίδια και απαράλλαχτη με εκείνη που σχεδίασαν οι εταίροι και οι αγορές με τον Γιώργο Παπανδρέου που ξαφνικά ως επιφώτιση του ήρθε να κάνει δημοψήφισμα.
Από το 2012 που οι μνημονιακές συμφωνίες γίνονται νόμοι του Κράτους το ίδιο παιχνίδι στήνουν. Πέφτουν οι δείκτες του χρηματιστηρίου, κάνει τον σκληρό η Γερμανία, πετάγεται η ευρωπαϊκή αριστερά σαν πορδή και απειλεί με επαναδιαπραγματεύσεις, στέλνουν τον λαό στην κάλπη να νομίζει ότι θα κάνει την αλλαγή μέσω ψήφου και στο τέλος οι πιέσεις της πραγματικότητας κάνουν τους εκλεγμένους σωτήρες να «αναγκάζονται» να επιβάλλουν νέα μέτρα και νέες συμφωνίες δανεισμού.

Βέβαια, αυτή την φορά είχαν τόσο χεσμένο τον λαό κυβερνώντες και εταίροι που ούτε καν ξαφνιάστηκαν για την «απόφαση» της κυβέρνησης για επίσπευση εκλογής προέδρου.

Βέβαια, δεν ήταν για ξάφνιασμα η κατάσταση όταν ο ίδιος ο Σύριζα στο City του Λονδίνου έδωσε ως ημερομηνία εκλογών την 22α Μαρτίου και σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας τον συνασπισμό του με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.

Ούτε για ξάφνιασμα ήταν ότι πήρε τον κατήφορο το Χρηματιστήριο με τον φόβο ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ και θα χρεοκοπήσει αν μια «αριστερή» κυβέρνηση βγει στην εξουσία.
Πώς είναι δυνατόν να φοβούνται οι αγορές τον Σύριζα στην εξουσία από την στιγμή που η Γερμανία μετά από 2 χρόνια σταματάει από την 1η Ιανουαρίου την κρατική ασφαλιστική κάλυψη για τις εξαγωγές της στην Ελλάδα;
Δεν φοβούνται πλέον οι Γερμανοί ότι δεν θα πάρουν τα λεφτά τους από την ελληνική αγορά. Αυτό συνάμα με τα εύσημα του Σόιμπλε στον Σαμαρά για την επιλογή του να κάνει την κίνηση για πρόεδρο της Δημοκρατίας τώρα, σημαίνει ότι έχουν στημένη την κατάσταση τόσο καλά που είτε γίνουν εκλογές, είτε ο Θεός να κατέβει στην Ελλάδα και να κάνει επανάσταση, οι δανειστές δεν το κουνάνε από εδώ.

Άκουσες τον πιθανό αυριανό πρωθυπουργό Τσίπρα να σου λέει τίποτε
για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ,
για μηδενισμό των χρεών ασφαλισμένων από το 2012 και μετά,
για επανάκτηση όλων των ξεπουλημένων κομματιών της ελληνικής γης σε ιδιώτες,
για παύση της συμβολαιακής καλλιέργειας μέσω τραπεζών,
για επανάκτηση του 75% της καλλιεργήσιμης γης που την πήρε μέσα σε ένα βράδυ η Τράπεζα Πειραιώς,
για επιστροφή των χρημάτων στους φορολογούμενους που πήρε το Κράτος μέσω του χαρατσιού της ΔΕΗ,
για λουκέτο στην Ελ Ντοράντο,
για κρατικοποίηση των μετοχών της Μικρής ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ;

Όχι βέβαια.
 Το μόνο που σου τσαμπούνησε ο Αλεξάκος είναι το εύκολο: Επανεκτίμηση των δικαιωμάτων δημόσιας γης που πήραν οι ιδιώτες, όχι all inclusive δικαιώματα στα μεγαθήρια ξενοδοχεία που έχουν πάρει όλα τα φιλέτα των ελληνικών παραλιών και το φοβερότερο όλων: Δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας με κρατικό έλεγχο!

Από τράπεζα σε τράπεζα και δώσε τράπεζα ο αριστερός Σύριζα.
Πού θα βρει τα κεφάλαια ο Τσίπρας για να δανείζει;
Από την Επενδυτική Τράπεζα της Ευρώπης που τα μεγαλύτερα κεφάλαια τα έχει βάλει η Γερμανία.
Και ποιος θα παίρνει δάνεια για να αναπτυχθεί;
Όχι πάντως ο κατεστραμμένος Έλληνας επιχειρηματίας που δεν του έμεινε ούτε μαντήλι να κλάψει.

Μία από τα ίδια και χειρότερα.
Σε βάζουν πάλι στην διαδικασία της τρομοκρατίας ότι θα βγεις από το ευρώ, θα έχεις πείνα και ΑΤΜ χωρίς λεφτά για μισθούς και συντάξεις και στο τέλος για να σε σώσουν όλοι αυτοί θα βρουν ένα σχέδιο κοινής εθνικής κυβέρνησης έχοντας σε δεμένο από τη μια με ένα ΔΝΤ, που δεν πρόκειται να φύγει από τον έλεγχο, και μία Ε.Ε που μπαίνει με τα μπούνια να ισχυροποιήσει την κατοχή της στην Ελλάδα.

Θα κάνει ο Αλέξης «μπου» στον πρόεδρο της ΕΚΤ, Ντράγκι, και θα γίνει η επανάσταση.
Θα κάνει κι ένα «μπου» στην Μέρκελ και θα γίνει η ανατροπή.

 Ως γνωστόν με πορδές αυγά δεν βάφονται και ως γνωστότερον αν δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν φτιάχνεις.

 Δεν χρειάζεται πολιτική ανάλυση για το τι πρέπει να γίνει, ούτε κανένα ιδιαίτερο οικονομικό μοντέλο.
Εφόσον το πείραμα στην Ελλάδα με πρωτεργάτες Ευρωπαίους και προδόταρους απέτυχε για τον λαό και πέτυχε για τους εκτελεστές του τότε το σταματάς.

Αμέσως μετά το σταμάτημα, στήνεις στον τοίχο όλους αυτούς που το σχεδίασαν και το εκτέλεσαν. Μηδενίζεις και ξεκινάς.
Τόσο απλά και χωρίς κανένα ΑΝ στην πρόταση. -

Στον τοίχο με τον Γιάννη Λαζάρου.