Ο διεθνισμός και ο εθνομηδενισμός του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην γεωπολιτική.
Τι είναι εθνικό συμφέρον; Αν απευθύνουμε το προηγούμενο ερώτημα προς τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση που θα λάβουμε θα ξεκινήσει με την άρνηση του όρου εθνικού, πριν απορριφθεί στη συνέχεια ολόκληρη η πρόταση ως ιδεολογικά αντίθετη με τις βασικές πολιτικές αρχές της εθνομηδενιστικής αριστεράς.

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος,
δημοσιογράφος-Αμυντικός...
αναλυτής.
Συνεπώς αν ερωτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα «προασπίσει» τα εθνικά συμφέροντα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στην ΑΟΖ, στα ενεργειακά και τη στρατηγική σημασία των αμυντικοδιπλωματικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και ιδιαιτέρως με το Ισραήλ, δεν αμφιβάλλουμε ότι θα λάβουμε απάντηση αλλά ότι μέσω αυτής θα αποτυπωθεί ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο ρίσκο (ανυπαρξία γεωστρατηγικής), το οποίο συνιστά πρωτεύουσα απειλή για την εθνική ασφάλεια (σ.σ. όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε) πολύ μεγαλύτερη από την οικονομική παράμετρο!

Η έννοια του εθνικού συμφέροντος είναι τόσο ξένη – πολιτικώς μη ορθή – σε ένα ευρύ φάσμα αριστερών στελεχών, τα οποία βρίσκονται ακόμη και στην πυραμίδα της κομματικής ιεραρχίας του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να συνδέεται ευθέως με τον εθνικισμό και τον αποκαλούμενο κατ’ αυτούς «ελληνικό ιμπεριαλισμό». Σε όλες τις δημοσιοποιημένες και μη εμφανίσεις και συζητήσεις της εθνομηδενιστικής αριστεράς – και όχι μόνο – επικρατεί η πεποίθηση ότι ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εγχώριος εθνικισμός, τον οποίον οφείλουν κατά προτεραιότητα να εξουδετερώσουν.

Μέσα σε αυτό το παραλήρημα ο πατριωτισμός και η υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος στιγματίζονται και δαιμονοποιούνται, ενώ την ίδια στιγμή προτάσσονται «ρηξικέλευθες» λύσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν ζωτικής σημασίας θέματα, τα οποία άπτονται της ασφάλειας και ναρκοθετούν τη γεωστρατηγική σημασίας του ελληνικού χώρου (σ.σ. Ελλάς και Κύπρος).

Λίγα εικοσιτετράωρα μας χωρίζουν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και το ερώτημα που απασχολεί τους βασικούς γεωπολιτικούς παίκτες-δρώντες στο σύμπλοκο της ανατολικής Μεσογείου, αναφορικά με τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, εστιάζεται στο αν μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα τηρήσει περισσότερο ή λιγότερο στρατηγικές δεσμεύσεις και συμφωνίες ή θα αποτελέσει μια «μαύρη τρύπα» στον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής.

Το ΓΕΕΘΑ προχώρησε χθες (20/01) στην υπογραφή του νέου προγράμματος (για το 2015) αμυντικής συνεργασίας με το Ισραήλ, στο οποίο περιλαμβάνονται κοινές στρατιωτικές δραστηριότητες σε επίπεδο ασκήσεων και συνεκπαιδεύσεις, επισκέψεις πολεμικών μέσων και συμμετοχή, εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη καλά εδραιωμένη συμμαχία, κλειδί για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο.

Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ – πλέον των επί μέρους συνιστωσών – έχει διακηρύξει με τόνο καταγγελτικό ότι θα τερματίσει τη στρατιωτική συνεργασία ενώ θα φέρει στη Βουλή πρόταση για την αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Ακόμη δε περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τη γραμμή Ερντογάν-Νταβούτογλου για δυναμική άρση του αποκλεισμού στη λωρίδα της Γάζας, ενώ μέλη του υποστήριξαν την αποστολή νέου στολίσκου.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο εθνομηδενισμός των συνιστωσών συμπλέει απόλυτα με την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, στοχεύοντας στην αποδόμηση της στρατηγικής σχέσης με το Ισραήλ σε μια περίοδο κατά την οποία ο νεοθωμανισμός της Τουρκίας (σ.σ. ο πραγματικός εχθρός της ειρήνης , που με πολύ δυσκολία αναγνωρίζουν ελάχιστοι σώφρονες στην ευρύτερη Αριστερά) βρίσκεται στριμωγμένος στο γεωπολιτικό καναβάτσο.

Κι ενώ η Αθήνα αναβαθμίζεται γεωπολιτικά επιτέλους (!) κατανοώντας και προβάλλοντας τη γεωστρατηγική της θέση, αναδεικνύοντας τη μοναδική της ναυτική γεωγραφία, σχεδιάζοντας την ανάδειξή της σε ενεργειακό κόμβο μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω του East Med Pipe έναντι του «νεκρού» South Stream, συγκροτώντας τα θαλάσσια «Μακρά Τείχη» μέσω της διασύνδεσης των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί ως μοχλός γεωστρατηγικής αποσταθεροποίησης.

Όχι μόνο απειλεί να ανατινάξει μια καλά δομημένη αμυντική-διπλωματική-ενεργειακή και εν τέλει οικονομική σχέση με το Ισραήλ, την οποία οι συγκυρίες επέτρεψαν να ανοικοδομήσουμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, αλλά προωθεί σχεδιασμούς τέτοιους, οι οποίοι εξυπηρετούν απόλυτα την αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας.

Ο πρόεδρος Ερντογάν και ο εμπνευστής του νεο-οθωμανικού οράματος Νταβούτογλου προσεύχονται στον Αλλάχ να ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και να θέσει τέρμα στη συνεργασία με το εβραϊκό κράτος, γεγονός που θα δημιουργήσει στο Τελ Αβίβ σοβαρά προσκόμματα, καθώς η αμυντική συμμαχία με την Αθήνα ήταν λόγω γεωγραφίας, μονόδρομος και για τις δύο χώρες. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει αφετηρία για ακόμη πιο δυσμενείς καταστάσεις, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζε την υποστήριξη μιας αποστολής στη Γάζα με τη συμμετοχή και μελών του.

Η σύγκρουση της εθνικής γεωστρατηγικής σχεδίασης με τον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και σε άλλα επίπεδα. Όταν μέλη συνιστωσών αρθρογραφούν κατά της κήρυξης ΑΟΖ και υπερβαίνοντας τις εθνικές κόκκινες γραμμές (σ.σ. τις μόνες κόκκινες που με χαρά αμφισβητούν) τάσσονται με το μέρος της Τουρκίας προτάσσοντας το «διεθνιστικής» έμπνευσης επιχείρημα ότι μια χώρα των 80 εκατομμυρίων δεν μπορεί να αποκλεισθεί από την ανατολική Μεσόγειο, εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι περισσότερο συγκλίνουν με την αποδοχή της εκδοχής του εθνικοσοσιαλιστικού Lebensraum (ζωτικός χώρος) υπέρ της Τουρκίας στο θέμα της ΑΟΖ, καθώς για αυτούς όπως είπαμε η έννοια του εθνικού συμφέροντος είναι απορριπτέα.

Δηλαδή, όχι μόνο υποχωρούν έναντι του νέο-οθωμανικού ιμπεριαλισμού αναγνωρίζοντας ευθέως, χωρίς περιστροφές την ανάγκη συρρικνώσεως της εθνικής θαλάσσιας κυριαρχίας – η οποία στηρίζεται στο δίκαιο της θάλασσας – εισάγοντας την λογική της διανομής των κερδών από το φυσικό αέριο στους λαούς της περιοχής, αλλά αντιθέτως (κάτι που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος, ειδικός και μη) συμπλέουν με την εκπεφρασμένη πολιτική του Ερντογάν για δικαίωμα της Τουρκίας λόγω ακτογραμμής (!) στους υδρογονάθρακες.

Δηλαδή, ξεκινώντας ιδεολογικά από διαφορετικές αφετηρίες συγκλίνουν στον τελικό στόχο που είναι: Εξοβελισμός της Ελλάδας από την ανατολική Μεσόγειο, συνδιαχείριση της ΑΟΖ, αύξηση της τουρκικής ισχύος! Αν στα προηγούμενα προσθέσουμε και τις απαράδεκτες θέσεις που έχουν λάβει κατά καιρούς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα της μειονότητας, καθίσταται πρόδηλο ότι το βράδυ της Κυριακής στο Ak Saray (το Λευκό Παλάτι, προεδρική κατοικία) ο Ερντογάν θα ετοιμάζεται να ανοίξει σαμπάνιες… εάν βέβαια του δοθεί η αφορμή.

Για να λάβει μια απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτούνται εσωκομματικές διαδικασίες βάσει καταστατικών αρχών και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των συνιστωσών. Εάν σχηματιστεί κυβέρνηση αυτοδύναμη ή συνεργασίας, μετά την 25η Ιανουαρίου ή αναλόγως του εκλογικού αποτελέσματος, αργότερα μετά τις δεύτερες εκλογές, όλα όσα αναφέραμε θα τεθούν επί τάπητος και με διάθεση ρεβανσισμού σε επίπεδο γεωστρατηγικής.

Οι συνιστώσες θα αποτελέσουν το άλλοθι για την επιδιωκόμενη καθεστωτική αλλαγή, η οποία πέραν των οικονομικών θεμάτων είναι πλέον ορατό πως θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέα «γεωπολιτικά Δεκεμβριανά».

Όπως και τότε έτσι και σήμερα ορισμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν το μέγεθος και τις προεκτάσεις της σύγκρουσης η οποία εκτυλίσσεται στην περιοχή μας καθώς και πόσο σημαντική είναι η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας ως νησίδα σταθερότητας. Ακόμη δε περισσότερο πως οι συμμαχικοί δεσμοί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ όχι μόνο δεν μπορούν να αγνοηθούν αλλά είναι απολύτως επικίνδυνο η υπονόμευσή τους.

Η ιστορία μας – ένα άλλο βαθύ χάσμα το οποίο μας χωρίζει από όσους πρεσβεύουν τέτοιες απόψεις – μας διδάσκει πολλά. Εμείς πέραν των Δεκεμβριανών θα επισημάνουμε άλλη μια περίπτωση που μας έρχεται από το παρελθόν.

Στους ελληνιστικούς χρόνους η Αθήνα αποτέλεσε στρατηγικό σταθερό σύμμαχο της Ρώμης. Η αθηναϊκή δημοκρατία υποστήριξε την θαλασσοκράτειρα και χερσαία δύναμη της εποχής διαβλέποντας με ρεαλισμό το status quo.

Όμως, παρότι οι ελληνικές χώρες και οι πόλεις κράτη είχαν τεθεί υπό την εξουσία της Ρώμης, οι Αθηναίοι παραπλανημένοι από έναν πολιτικό δημαγωγό και φιλόσοφο (!) της εποχής που έγινε τύραννος, τον Αριστίωνα, κήρυξαν τον πόλεμο στη Ρώμη συμμαχώντας με τον Μιθριδάτη ΣΤ΄ κατά τη διάρκεια του Α’ Μιθριδατικού Πολέμου (89-84 π.Χ.)

Ο Αριστίων γέμισε με ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις τους Αθηναίους και τους παρέσυρε στην ολέθρια απόφαση να αμφισβητήσουν την ρωμαϊκή ισχύ 60 χρόνια μετά από την ισοπέδωση της Κορίνθου από τον Μόμμιο… Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό όταν κατέφθασε ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας, ο οποίος κατέστρεψε τον Πειραιά και λεηλάτησε την μοναδική μεγάλη ασύλητη πόλη της Ελλάδας, παρότι οι Αθηναίοι μετανόησαν και ζήτησαν να επανορθώσουν.

Όλοι αναγνωρίζουμε ότι το διακύβευμα των προσεχών εκλογών είναι τεράστιο, ωστόσο λίγοι εντοπίζουμε και εστιάζουμε στο γεωπολιτικό διακύβευμα, το οποίο ανέκαθεν επέδρασε στην ιστορία μας, διαδραματίζοντας τον αφανή πρωτεύοντα ρόλο, υπεύθυνο και υπαίτιο για όλα τα δεινά αλλά και τις επιτυχίες μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αντιμέτωπος απέναντι στην υπάρχουσα γεωστρατηγική πραγματικότητα, την ανατροπή της οποίας σχεδιάζει βασιζόμενος σε έωλα εθνομηδενιστικά θεωρήματα, καθώς δεν αναγνωρίζει ούτε κατανοεί την πραγμάτευση θεμάτων ισχύος.

Ακόμη δε περισσότερο από την οικονομία, πιστεύει πως η Ελλάδα θα αποτελέσει τον διεθνιστικό παράδεισο της περιοχής, αναγεννώντας επαναστατικές προοπτικές για τον περίγυρο. Αυτό που θα συμβεί θα είναι η μετατροπή της χώρας σε μια γεωπολιτική μαύρη τρύπα. Όμως, για όσους αντιλαμβάνονται τη σημασία των λέξεων, στην γεωπολιτική και ιδιαιτέρως στην γεωστρατηγική οι τρύπες δεν επιτρέπονται…

defence-point.gr
Το είδαμε στο Ας μιλήσουμε επιτέλους.