Καμίλο Νόλλας (Αθανάσιος): " Η λύση είναι η ανάπτυξη των περιοχών."
Αντί τα ορεινά / πεδινά χωριά και οι μικρές πόλεις να ερημώνουν στο όνομα της ανάπτυξης θα πρέπει να βρεθούν τα εργαλεία που θα στηρίξουν τους νέους και τις νέες στην...
επιλογή τους να παραμείνουν και να προσφέρουν ο καθένας στον τόπο του.
Η διατήρηση του περιβάλοντος, των ντόπιων ποικιλιών και φυλών είναι προϋπόθεση για τη διατήρηση του πολιτισμού σε αντίθεση με τα φαραωνικά έργα που δεν συμβάλουν στη βιωσιμότητα παρά τονόνουν την οικονομία πρόσκαιρα και κατόπιν τη καταβαραθρώνουν. Ούτε τα φράγματα, ούτε οι εξωρύξεις σχιστολιθικού αερίου με τη μέθοδο της αμφιλεγόμενης υδραυλικής ρωγμάτωσης είναι η λύση.
Η λύση είναι η ανάπτυξη των περιοχών με ένα οραματικό σχεδιο βιώσιμης ευημερίας σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών. Εκμεταλευόμενοι ευρωπαικά εργαλεία, δημιουργώντας συνεταιρισμούς - συνεργασίες και δίνοντας κίνητρα για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα θα δώσουμε το έναυσμα για επανεξέταση του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης με μακροπρόθεσμα αλλά ορατά αποτελέσματα.
Τέλος, ο τουρισμός με εναλλακτικές προτάσεις, αξιοποιώντας με βιώσιμο τρόπο όσα απλόχερα μας προσφέρει ο τόπος, χωρίς όμως να μας καθιστά ένα έθνος που προσφέρει μόνο υπηρεσίες, ένα έθνος σερβιτόρων.
Ο Νόλλας (Αθανάσιος-)Καμίλο, γεννήθηκε το 1968 στο Παρίσι ενώ έλκει την καταγωγή του από ένα μικρό χωριό της Ηπείρου, τη Βωβούσα-Ιωαννίνων. Σπούδασε φωτογραφία στη Γαλλία και την Αμερική και είναι επαγγελματίας φωτογράφος με διεθνή παρουσία.
Είναι μέλος της διεθνούς ομάδας φωτογράφων phasma2 και της Κίνησης Πολιτών για την προστασία του Αώου. Διοργανώνει το Φεστιβάλ Βωβούσας, το μοναδικό ορεινό φεστιβάλ για τις τέχνες και τη βιώσιμη ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Προσχώρησε στο κόμμα των Πρασίνων-Αλληλεγγύη από τη γέννησή του (Μάρτιος 2014) με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας της πολιτικής οικολογίας στην Ελλάδα και να συμβάλλει στη βελτίωση της λειτουργίας της κοινωνίας.
Συμμετέχει στο συνδυασμό Πράσινοι-Δημοκρατική Αριστερά, θέλοντας να αναδείξει τον νέο πολιτικό πολιτισμό που χρειαζόμαστε. Τον πολιτισμό που βασίζεται στη συνεργασία, την πολιτική αυτοτέλεια και το σεβασμό όλων των διαφορετικών χώρων.