Το γελοίον: Σε μια από τις σπουδαιότερες εορτές της Ορθοδοξίας, στον καθαγιασμό των Υδάτων, ο επερχόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, δηλωμένος άθεος και δηλώσας προσφάτως ότι «Πας Χριστιανός αμόρφωτος» κλήθηκε να αφήσει το… περιστέρι, σύμβολο της Χριστιανικής εορτής, να πετάξει ψηλά!

Το ανελεύθερον: Η καταστροφολογία και κινδυνολογία, η τρομοκρατία του ελληνικού λαού δια των σοβαροφανών ΜΜΕ ότι αν οι ...
εκλογές δεν πάνε καλά (που σημαίνει, αν δεν εκλεγούν οι εκλεκτοί της Τρόικα), η Ελλάδα θα βγει από το Ευρώ και θα γκρεμιστούν τα πάντα!

Ούτε οι γελοιότητες, ούτε η προσπάθεια παραπληροφόρησης και η υιοθέτηση προπαγανδιστικού λόγου είναι καινοφανές ή τοπικό φαινόμενο.
Είναι, όμως θεμελιώδης βλαστήμια προς τη δημοκρατία και την ελευθερία η απόλυτη επικράτηση των παραπάνω μεθόδων.
Οι ίδιοι αυτοί που δήθεν επικαλούνται το όνομά της και εμφανίζονται προασπιστές των πολιτικών μας ελευθεριών, οι ίδιοι που σήμερα αυτοχρίονται προστάτες της δημοκρατίας και υπερασπιστές του Συντάγματος, ντροπιάζουν ανερυθρίαστα τη μία και ξεπουλάνε με φρικτή ευκολία το άλλο.

Η λαϊκή φυσιογνωμία της δημοκρατίας δεν μπορεί να εδράζεται σε γελοίες ενέργειες και σε λαϊκίστικα φληναφήματα.
Όσοι μιλάμε για κρίση του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας, όσοι αναφερόμαστε σε πραγματική παρακμή των δημοκρατικών αρχών και σε απόλυτη διάσταση του περιεχομένου της σύγχρονης δημοκρατίας από την αρχαία ελληνική, το κάνουμε εν πλήρη συνειδήσει και εν επιγνώσει ότι το γελοίο θέαμα που παρουσιάζεται κάθε φορά που προκηρύσσονται εκλογές δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη δημοκρατία, ούτε με την πολιτική και τον πολιτισμό εν γένει.

Η μεγαλύτερη αξία στη άσκηση πολιτικής εντός της δημοκρατίας είναι ακριβώς η ελευθερία σκέψης και δράσης του λαού που αποφασίζει. Όταν περιχαρακώνεις αυτήν την ελευθερία, όταν υιοθετείς πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων και γκαιμπελικές μεθόδους, είναι το λιγότερο υποκριτικό να επικαλείσαι τη δημοκρατία. Όταν χρησιμοποιείς την τρομοκρατία και τον εκφοβισμό ως άσκηση πολιτικής και ως μέθοδο αλίευσης ψήφων από φοβισμένους υπηκόους (κι όχι συνειδητοποιημένους και δραστηριοποιημένους πολίτες), είσαι άκρως επικίνδυνος για την ίδια τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Πράγματι, η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη καμπή.
Το ίδιο, όμως και η Ευρώπη, το ίδιο και ολόκληρος ο κόσμος. Στη νέα παγκόσμια δικτατορία που πάει να επιβληθεί όχι πλέον με τα τανκς, αλλά δια της τηλεοπτικής εικόνας, δεν είναι πολλοί αυτοί που αντιστέκονται.

Όπως πάντα, σε όλες τις σκοτεινές στιγμές της Ανθρωπότητας, μια χούφτα άνθρωποι ξεσηκώνονταν απέναντι στο σκοταδισμό του γελοίου και του ανελεύθερου που προσδοκούσε να σκεπάσει το φως που ακτινοβολεί το σπουδαίο και το ελεύθερο.
Μια χούφτα άνθρωποι, ένας τόσο δα μικρός λαός, μια μικρή ομάδας μιας ακόμα πιο μικρής πόλης αντιστάθηκε στη λαίλαπα του Περσικού στρατού.
Μια χούφτα άνθρωποι, ένας τόσο δα μικρός λαός αντιστάθηκε στην μπότα του Άξονα.

Δεν είναι λοιπόν το διακύβευμα «Ευρώ ή Δραχμή», «Σαμαράς ή Τσίπρας», «Ευρώπη ή το χάος».
Τέτοια ευτελή, ασήμαντα και δευτερεύοντα διλήμματα πάντοτε εμφανίζονταν στο προσκήνιο.

Το διακύβευμα είναι αν επιθυμούμε τον Άνθρωπο ελεύθερο από τα δεσμά μια νέας Τυραννίας ή αν επιθυμούμε να παραμείνουμε σκλάβοι.

Αν θέλουμε να είμαστε γελοίοι ή σπουδαίοι.
Αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι ή δούλοι!

Πολιτική Σκέψη