Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης.
Για πρώτη φορά, ο ελληνικός λαός θα δει αυτούς που μέχρι στιγμής ασκούσαν μόνο… κριτική και επεδίωκαν να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, επιτέλους να βάζουν το χέρι στην τσέπη. Η εποχή που στην Ελλάδα πλήρωναν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έχει παρέλθει και τώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας για όλους αυτούς που μέσω της οθόνης της αποβλάκωσης απαξίωσαν κάθε υγιές στοιχειό σε αυτή την χώρα.

Αν αυτή την χώρα που λέγεται Ελλάδα και κουβαλά μια από τις...
μεγαλύτερες ιστορικές κληρονομιές και που οι πολιτικοί της την ξεπούλησαν με προδοτικό τρόπο, τα μεγαλοκάναλα είναι αυτά που έθρεψαν, καλλιέργησαν, γιγάντωσαν την μεγαλύτερη προδοσία στην σύγχρονη ιστορία της χώρα μας.

Μετά την παράδοση της χώρας στην μνημονιακή κατοχή, ανέλαβαν να παίξουν τον πολύ σημαντικό ρόλο της χειραγώγησης των πολιτών συχνά μέσω εκφοβισμού έτσι ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις πλην των ελεγχόμενων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρωγμές στο κατοχικό καθεστώς του ξεπουλήματος της χώρας.
Αυτό ονομάστηκε «επικοινωνιακή πολιτική».

Είναι χαρακτηριστικό πως οι περισσότεροι τηλεοπτικοί «αστέρες» των δελτίων ειδήσεων εξακολουθούν να είναι οι ίδιοι εδώ και πολλά χρόνια σαν μια ιδιότυπη μασονία. Όσοι καινούργιοι εμφανίζονται, περνούν πρώτα από την «ιερά εξέταση» της «επιτροπής έλεγχου συνειδήσεων». Η αφοσίωση τους στην επιχείρηση του επηρεασμού της κοινής γνώμης κατά τα συμφέροντα ενός προδοτικού πολιτικού κατεστημένου είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση τους.

Πέραν όμως όλων τούτων, η ελληνική τηλεόραση έπαιξε και τον ρόλο της αποταύτησης της κοινωνικής και εθνικής συνείδησης μας με τον πιο έντεχνο τρόπο μέσω της υποβολής και κυριολεκτικά του υπνωτισμού των τηλεθεατών.

Απαξίωσε τον γάμο και την οικογένεια, επειδή υποτίθεται ότι βασίζεται στην τυραννία του «πατέρα αφέντη», στην «σεξουαλική και οικονομική καταπίεση», την «άμισθη εργασία» της γυναίκας και στην… «έλλειψη κατανόησης» προς τις σωματικές και ψυχολογικές ανάγκες των παιδιών.
Την μητρότητα, επειδή υποτίθεται ότι παρεμποδίζει την «ελευθερία», την «ολοκλήρωση της προσωπικότητας» και το «δικαίωμα στην εργασία και στον έρωτα της γυναίκας».
Την ιστορία, επειδή είναι φορέας «σωβινισμού», «εθνικισμού», «προκαταλήψεων» και «μίσους».
Τον πατριωτισμό, επειδή είναι «ρατσισμός» και «φασισμός».
Τα εθνικά σύνορα, για τον ίδιο λόγο.
Την Ορθοδοξία, είτε διότι είναι υποτίθεται απαρχαιωμένη, είτε διότι διαπνέεται από αντιφεμινισμό, είτε διότι η ηθική της «καταπιέζει» τις «φυσικές» σεξουαλικές τάσεις του ανθρώπου είτε ότι στρέφεται κατά της «ελευθερίας» τους και κατά του «δικαιώματός» τους στην ομοφυλοφιλία ή στον «απελευθερωτικό» πανηδονισμό.

Καλλιέργησε όλα τα αρνητικά στοιχεία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και κυρίως όσα έχουν να κάνουν με εριστικά πάθη, γιατί αυτά έχουν τεράστια ενέργεια και προκαλούν πολύ μεγάλη τηλεθέαση.
Πολλές εκπομπές δημιούργησαν αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «τηλεοπτική εξομολόγηση», με παρουσιαστές τηλεαστέρες «εξομολογητές», συχνά συνεπικουρούμενοι από υποτιθέμενους ψυχοθεραπευτές, ψυχολόγους, δημοσιογράφους, ηθοποιούς, ομοφυλόφιλους, λεσβίες, πρόσωπα της νύχτας που αρέσκονται σ’ αυτόν τον ρόλο.
Σ’ αυτές τις εκπομπές φαίνεται από την μια μεριά η τραγική ανάγκη πολλών απλών ταλαιπωρημένων ανθρώπων να πουν κάπου το πρόβλημα που τους βασανίζει και από την άλλη μεριά αυτοί που «τρίβουν» τα χέρια τους με την έκθεση των δυστυχισμένων που έχει τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο στις τσέπες τους.




Όμως αυτή η τηλεοπτική «λαίλαπα» τα τελευταία χρόνια πήρε μια ιδιαίτερη εκ των περιστάσεων εθνοκτόνο διάσταση.

Το μεγαλύτερο «όπλο» της μνημονιακής κατοχής αναδείχτηκε ακριβώς αυτό το τηλεοπτικό «καρκίνωμα» που με όλα τα μέσα που διαθέτει διέσπασε τον λαό, χαλιναγώγησε την οργή του, έθαψε τους αντιφρονούντες, ανάδειξε τους υπηρέτες της ξένης κατοχής και συνεχίζει απτόητο το έργο του με αντίτιμο την εξαγορά των τεράστιων χρεών του προς το ελληνικό δημόσιο.

Κάποτε όμως αυτά τα χρέη αρχίζουν να πνίγουν τους ίδιους τους παραλήπτες τους καθώς η απληστία δεν έχει όρια και οι άπληστοι στο τέλος τρώνε τις ίδιες τους τις σάρκες.

Όσο γι αυτή την χώρα που λέγεται Ελλάδα, αν δεν κοπεί το «απόστημα» της τηλεοπτικής προδοσίας πολύ δύσκολα αυτός ο τόπος θα δει καλύτερες μέρες.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.