Γράφει ο Τρύφωνας Τιπούρτης. 
(απόσπασμα από τηλεοπτική εκπομπή. Δείτε το βίντεο.) 
Για πρώτη φορά  το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποδέχεται ότι έκανε λάθη και παραλείψεις στο λεγόμενο ελληνικό πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα είχε εγκριθεί τον Μάιο του 2010 και την πορεία του μέχρι τώρα την γνωρίζουμε και την έχουμε βιώσει όλοι μας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου ενέκρινε στις...
7 Δεκεμβρίου μία έκθεση που δόθηκε έπειτα από κάμποσες ημέρες στη δημοσιότητα.
 Η έκθεση καταδεικνύει ότι έκαναν λάθη όσοι αναμίχθηκαν στην «κατασκευή» του προγράμματος για την Ελλάδα, εφόσον το πρόγραμμα δεν περιλάμβανε την πιθανότητα αναδιάρθρωσης του χρέους έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί η βιωσιμότητά του.

Παρ΄ όλα αυτά, στην έκθεση δεν αποδίδονται ευθύνες και αυτό είναι κάτι που αναμένεται να το κάνει η ανεξάρτητη επιτροπή που ερευνά το θέμα.
 Και ενώ το Διοικητικό Συμβούλιο ζήτησε και αναμένει την έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης για το ρόλο των στελεχών του, στην κρίση της ευρωζώνης,  έπειτα από απαίτηση του Πολ Τόμσεν και με την δικαιολογία ότι "το Πρόγραμμα τρέχει ακόμα", δεν έχει ακόμη δοθεί.

Η έκθεση αναφέρει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους το 2010 ήταν απαραίτητη, αλλά δεν ζητήθηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση, και ατό έγινε έπειτα από απαίτηση της Γερμανίας, υπό του φόβου διάχυσης της κρίσης.
Όπως καταλαβαίνετε, η έκθεση μιλάει για καθαρά συστημική εξαίρεση.

 Έτσι το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ θεωρεί ότι παραβιάστηκε βάναυσα το καταστατικό του και ότι η εμπιστοσύνη του ταμείου στην Ευρωζώνη επανήρθε δύο χρόνια αργότερα όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανέλαβε τη δέσμευση πως θα κάνει ότι απαιτείται για να διασωθεί η ζώνη του Ευρώ.

Θα σας αναφέρω συγκεκριμένη παράγραφο της έκθεσης όπου λέει τα εξής:
"Συνολικά η εμπειρία αποκαλύπτει τα προβλήματα που παρουσιάζουν τα προγράμματα που υποστηρίζει το Ταμείο όταν η βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εξασφαλισμένη εκ των προτέρων. Όταν έγινε τελικά η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν πολύ αργά και αυτή απεδείχθη πολύ λίγη. Όταν αποφασίσθηκε η αναδιάρθρωση του χρέους του ιδιωτικού τομέα το κούρεμα ήταν μεγάλο για τους πιστωτές σε σύγκριση με άλλες περιπτώσεις, αλλά την ίδια στιγμή είχαν αυξηθεί και οι πιθανότητες να αποδειχθεί ανεπαρκές για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους."

Ο αναπληρωτής Διευθυντής, Στρατηγικής και Πολιτικής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Βίβεκ Αρόρα, δήλωσε ότι σε κάποιες χώρες όπως η Ελλάδα η ταχεία δημοσιονομική προσαρμογή ήταν αναπόφευκτη.
Παραδέχθηκε ότι ήταν επιβεβλημένη η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2010 και πως γνωρίζει ότι δεν ήταν επιθυμητή η αναδιάρθρωση εκείνη την περίοδο, εφόσον δεν υπήρχε δίκτυ προστασίας της ευρωζώνης, και επικρατούσε μεγάλη ανησυχία πως τυχόν αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους, θα οδηγούσε σε σοβαρή μετάδοση της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Με λίγα λόγια παραδέχθηκε πως για ακόμη μία φορά η Ελλάδα ήταν το πειραματόζωο στην όλη κατάσταση, και πως δεν έγινε καμία διευκόλυνση στη χώρα.

Το πρόγραμμα του ΔΝΤ στις Κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, το 2010 και 2012 αντίστοιχα, περιείχε μέτρα όπως η μείωση των ονομαστικών μισθών και επιδομάτων στο Δημόσιο,
η μείωση των κατώτατων αποδοχών,
η μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων,
η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων,
η μείωση της γραφειοκρατίας
και η προώθηση του ανταγωνισμού.

Μέτρα τα οποία πάρθηκαν, εφόσον ο βασικός στόχος του προγράμματος ήταν η εσωτερική υποτίμηση μέσω των μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων.
Μέτρα που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι απέτυχαν, και αυτό εξάλλου είναι κάτι που το παραδέχεται και η εν λόγω έκθεση.

Βέβαια πριν από αυτή την έκθεση, που τους πήρε 5 χρόνια για να καταλάβουν ότι πρέπει να μελετήσουν το όλο θέμα της χρηματοδότησης της χώρας και να την συντάξουν, είναι πολλοί αυτοί που δημοσίευαν παρόμοιες εκθέσεις.

Πέρυσι τέτοιο καιρό, από αυτό εδώ το βήμα, σας είχα ενημερώσει για μία ακόμη έκθεση που κυκλοφορούσε και αποκρύπτονταν σκόπιμα από το σύνολο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Η εν λόγω έκθεση είχε δημοσιευθεί μόλις σε δυό – τρία έντυπα περιοδικά αλλά σε πλήθος ιστοσελίδων.

Η έκθεση είχε τίτλο "Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές", και είχε πραγματοποιηθεί από την βρετανική οργάνωση  Jubilee Debt Campaign.
Η συγκεκριμένη οργάνωση, από το 2010 είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα, σημειώνοντας πως "επαναλαμβάνονταν λάθη που είχαν γίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990".

Το κρίσιμο συμπέρασμά της, όσο αφορά το Ελληνικό χρέος, είναι πως το 92% των δανείων που είχαμε λάβει από το 2010, είχε επιστραφεί στους πιστωτές!
Το συνολικό ποσό που είχε εισρεύσει τυπικά στην Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από τον Μάιο του 2010, όταν και ανακοινώθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου από το Καστελόριζο η ένταξή μας στο πρώτο Μνημόνιο, μέχρι το τέλος του 2014 ήταν 252 δις ευρώ, σε ένα σύνολο χρέους που στα τέλη του 2014 έφτανε τα 317 δις ευρώ.

Από εκείνα τα 252 δις ευρώ που χρεώθηκαν στα βιβλία του ελληνικού Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, τα 149,2 δις ευρώ, δηλαδή η μερίδα του λέοντος, κατευθύνθηκαν στην αποπληρωμή παλαιοτέρων χρεών.

Τα 48,2 δις ευρώ διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, και τέλος τα 34,5 δις ευρώ ήταν τα διάφορα "γλυκαντικά" που δόθηκαν στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων για να συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση.
 Άθροισμα όλων αυτών….. είναι 231,9 δις ευρώ ή το 92% των χρημάτων που δανείστηκε η Ελλάδα.

Η έκθεση έλεγε ξεκάθαρα ότι εκείνο που είχε στην πραγματικότητα συμβεί, ήταν ο υπερδανεισμός της Ελλάδας και η βαθύτερη υποδούλωσή της στους δανειστές, μέσω της κρατικοποίησης του δημόσιου χρέους.
Ενώ από τη δεύτερη της κιόλας σελίδα επισήμανε πως η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους, εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί από το 2010.

 Εκείνη η έκθεση,  που σας είχα ενημερώσει τότε, αναφερόταν στην συζήτηση που διεξήχθη στη διοίκηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τον Μάιο του 2010 και ήρθε στη δημοσιότητα το 2013 από τις στήλες της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal.
Ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας, σε εκείνη τη συζήτηση, είχε αναφέρει ότι τα δάνεια του Ταμείου "μπορούν να ιδωθούν όχι ως διάσωση της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να υποστεί μια στρεβλή προσαρμογή, αλλά ως διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους στην Ελλάδα, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων".

Ενώ οι εκπρόσωποι της Αργεντινής και του Ιράν είχαν υποστηρίξει ότι θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι μια αναδιάρθρωση χρέους.
 Κριτική στις υπεραισιόδοξες προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είχαν ασκήσει οι εκπρόσωποι της Αιγύπτου, της Κίνας και της Ινδίας, με την τελευταία να προειδοποιεί ότι οι περικοπές θα πυροδοτήσουν ένα σπιράλ ανεργίας, μειωμένων εσόδων και αύξησης του χρέους, που θα έκανε αναπότρεπτη μια μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους.

Η βρετανική οργάνωση είχε αναφέρει ότι η διάσωση και τα προγράμματα λιτότητας δεν πραγματοποιήθηκαν επειδή πίστευαν ότι θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό ή θα μείωναν το βάρος του χρέους, αλλά έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων, ενώ είχε κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην προθυμία με την οποία η ελληνική κυβέρνηση, αντίθετα με εκείνη της Αργεντινής, είχε δεχθεί να αποπληρώσει τους κερδοσκόπους που αρνήθηκαν να δεχτούν το κούρεμα.

Όλα αυτά σας τα είχα πει τότε….
Και όλα αυτά επαληθεύονται σήμερα.

 Στις συζητήσεις για την υπαγωγή της χώρας στο λεγόμενο πρόγραμμα διάσωσης υπήρχαν γνώμες και απόψεις για τους κινδύνους που ελλόχευαν.
Κανείς σήμερα δεν μπορεί να επικαλείται το τεκμήριο της άγνοιας.

Οι αρμόδιες Ελληνικές υπηρεσίες ουδέποτε καταδέχτηκαν να ενημερώσουν τον λαό για το ποιοι ωφελήθηκαν από τις δόσεις των δανείων, εφόσον έτσι συντηρείται ο μύθος της "διάσωσης της Ελλάδας" και αποκρύβονται οι μεγάλοι κερδισμένοι των δανείων, που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους δανειστές και τις τράπεζες.

Η τωρινή έκθεση του ΔΝΤ επαληθεύει περίτρανα όλους όσους φωνάζαμε για τα μνημόνια, και όλους όσους λέγαμε πως τα προγράμματα λιτότητας έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων, και πως η περιλάλητη γενναιοδωρία των πιστωτών μας είναι μύθος, εφόσον το μόνο που δεν είχαν σκοπό να κάνουν, είναι η σωτηρία της χώρας όταν εκείνη υποτίθεται πως κινδύνευε.