Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, προσερχόμενος στη Θεία Λειτουργία και στον Εσπερινό της Γονυκλισίας, στο Ηράκλειο της Κρήτης, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, είναι βέβαιο ότι προσήλθε εκεί για να ασκήσει όχι μόνον τα Προεδρικά του Καθήκοντα αλλά και τα θρησκευτικά.

Η κριτική που του ασκείται -από τους ήδη γνωστούς, ως προς τον αρνητισμό τους έναντι της Ορθοδοξίας και της πίστεως, είναι εντελώς αβάσιμη, και...
σκόπιμη.

Ο Πρόεδρος σέβεται καταρχάς τη συνταγματική αρχή που ορίζει ρητά ότι η κυριαρχούσα θρησκεία της Ελλάδας είναι η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία.

Ως Πρόεδρος, μετέβη στην Κρήτη για να τιμήσει ένα εκκλησιαστικό γεγονός και λειτουργήθηκε σε έναν Ναό, όπου συλλειτουργούσαν δέκα (10) ορθόδοξοι Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι.
 Ο Εσπερινός της γονυκλισίας τελείται μία φορά τον χρόνο και όλοι οι πιστοί, κληρικοί και λαϊκοί, γονατίζουν για να διαβαστούν οι τρεις ευχές προς την Αγία Τριάδα, μέσω των οποίων γίνεται η επίκληση του Παναγίου Πνεύματος, προκειμένου να φωτίζει, να χαριτώνει και να αγιάζει τη ζωή όλων των χριστιανών.
Μαζί με όλο το εκκλησίασμα(κλήρο και λαό), γονάτισε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διότι εκείνη τη στιγμή αυτό αισθάνθηκε ότι έπρεπε να πράξει.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, θεωρεί άδικες, κακόβουλες και ασεβείς τις όποιες επιθέσεις εναντίον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας για την παραπάνω στάση του, διότι, τελικά, το αν είναι κοσμικό, λαϊκό ή άθεο το ελληνικό κράτος δεν θα το αποφασίσουν ορισμένοι διανοούμενοι.

Εμείς γνωρίζουμε ότι το κράτος μας είναι δημοκρατικό και ότι Κράτος και Ορθόδοξη Εκκλησία σχετίζονται, τυπικά και ουσιαστικά, με σχέσεις συναλληλίας και συνεργασίας. Σε αυτήν τη γόνιμη συνύπαρξη συντελεί το γεγονός ότι πολίτες και πιστοί ορθόδοξοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ταυτίζονται.
Η προμετωπίδα, άλλωστε, του Ελληνικού Συντάγματος είναι: «Σύνταγμα στης Ελλάδας. Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».

Κάθε Έλληνας πολίτης λοιπόν, από τον πιο απλό άνθρωπο έως και τον πρώτο πολίτη της χώρας, έχει ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως και κατά συνέπεια, μπορεί και δικαιούται να εκπληρώνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα, όπως εκείνος επιθυμεί.

Σίγουρα ο κ. Πρόεδρος, καθόσον χρόνο εκτελεί τα προεδρικά του καθήκοντα είναι ταυτόχρονα και πιστός και δεν είναι σωστό να θέλουν ορισμένοι να καταργήσουν την προσωπική του θρησκευτική ελευθερία.
Εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν Μουσουλμάνος και πήγαινε στο τέμενος για να προσευχηθεί ως πιστός, είναι βέβαιο ότι θα έβγαζε τα παπούτσια του και θα γονάτιζε, σεβόμενος το θρησκευτικό τυπικό, όπως πράττουν όλοι οι πιστοί Μουσουλμάνοι και δεν θα σκεφτόταν τότε, κανείς από τους σημερινούς κριτές του να προβούν σε παρόμοιες με τις σημερινές κρίσεις τους.

Ο κ. Πρόεδρος είναι Έλληνας πολίτης και μπορεί να ασκεί ελεύθερα και όπως εκείνος κρίνει και επιθυμεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα, αφού μάλιστα, κατά το άρθρο 13,1 του Συντάγματος, «H ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη». Η πολιτική μιζέρια και μειονεξία ορισμένων, καλό θα είναι να διατηρεί τον πρέποντα σεβασμό στα πρόσωπα και στους θεσμούς.

Συγχαίρουμε λοιπόν, τον κ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την συνέπεια και την αξιοπιστία με την οποία ασκεί τα καθήκοντά του, αλλά ταυτόχρονα και για τον εντελώς φυσικό και ταπεινό τρόπο, όπως άλλωστε αρμόζει στον κάθε πιστό, που εκφράζει την πίστη του στην ορθόδοξη πολιτισμική και θρησκευτική κληρονομιά της πολιτείας που δημοκρατικά υπηρετεί ως Πρόεδρος.

Λυπούμαστε για ορισμένους «διανοούμενους», που τους ενοχλεί η προσωπική θρησκευτική ελευθερία των Ελλήνων πολιτών και μάλιστα του Πρώτου εξ αυτών.

Θα συνιστούσαμε σε όλους αυτούς που τόσο απερίσκεπτα διασύρουν και χλευάζουν, καθέναν και κάθε τι που τιμά Χριστό και Ελλάδα, να μάθουν να σκέπτονται δημοκρατικά και να σέβονται τον διαφορετικό από τον δικό τους τρόπο ζωής των «άλλων», διότι τότε αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα το έχουν αυτοί οι ίδιοι και όχι ο Πρόεδρος που έδρασε ασκώντας ελεύθερα τη θρησκευτική του ελευθερία.