Η βλακεία (μας) υφίσταται.. και είναι ανίκητη.
Απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπή (δείτε το βίντεο).
Από πού να αρχίσω σήμερα και που να τελειώσω;
Από πού; που η βλακεία μας είναι ανίκητη….
Ναι. Η βλακεία μας είναι ανίκητη.
Προσπαθούν να μας κάνουν να νιώσουμε ένοχοι για το …
διαφορετικό σκεπτικό που έχουμε για τους μετανάστες... για το πώς το βλέπουμε και τι σκεφτόμαστε.
Και εντάξει, η βλακεία δεν είναι εκεί, γιατί αυτοί κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν και να οδηγήσουν τα πράγματα εκεί που θέλουν.
Εφόσον πρόκειται για υποτακτικούς, με σπασμένες μέσες, μεγάλες γλώσσες έτοιμες προς γλύψιμο, και γόνατα προσαρμοσμένα στο να μην πονάνε από το doggy style.
Η βλακεία υφίσταται, επειδή κάποιοι βρίσκεστε στο δίλημμα αν θα σκεφθείτε πρώτα τα παιδιά σας ή τα προσφυγόπουλα.
Η βλακεία υφίσταται, από τη στιγμή που εντελώς ξαφνικά θυμηθήκατε πως στον κόσμο υπάρχουν αδικίες… και πόλεμοι..
και πρόσφυγες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.
Εντελώς ξαφνικά τα θυμηθήκατε κάποιοι αυτά.
Πριν δεν υπήρχαν... προέκυψαν ξαφνικά...
Δράματα σε high definition... τεχνητά ερεθίσματα που οδηγούν σε ενστικτώδη ξεσπάσματα ανθρωπισμού.
Η βλακεία υφίσταται, από τη στιγμή που δεν νιώθεις ικανοποιημένος για την στάση σου, έστω που δεν αντιδράς από την ολοένα και αυξανόμενη ανατροπή των ισορροπιών, αλλά ψάχνεις να βρεις και άλλους τρόπους να προσφέρεις.
Για να εξαγνιστείς...
Η βλακεία υφίσταται, αφού οι λέξεις αλληλεγγύη και αντιρατσισμός έχουν αλλάξει εντελώς ερμηνεία, και σας φαίνεται εντελώς φυσιολογικό.
Τρύφωνας Τιπούρτης.
