«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω.
Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…

Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν.
Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη...
φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν.
Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου...
ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.
– Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι.
– Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια…Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του»
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης-Απομνημονεύματα).

Η λατρεία στην Υπέρμαχο Στρατηγό του έθνους ημών είναι έμφυτο ιδίωμα των Ελλήνων,θα λέγαμε καθορίζει τον Ελληνα και οι αγώνες των προγόνων ημών είχαν πάντα σημαία την Υπεραγία Θεοτόκο.Η ιστορία, παρόλη την μακρόχρονη προσπάθεια αλλίωσης της,είναι γνωστή σε αυτόν που θέλει να μάθει την αλήθεια και συνεχίζει να ρέει το μαρτυρικό ελληνικό αίμα στις φλέβες του.

Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε λίγο περισσότερο την προσοχή μας ειδικά σήμερα στην κατάσταση που βρίσκεται η Πατρίδα μας είναι το Πρόσωπο της Θεοτόκου που δυστυχώς πέραν των αιρετικών της Δύσεως βλασφημείται και από αρκετούς ΄΄έλληνες΄΄.

Η Ορθοδοξία και ειδικά οι Ελλήνες αποδίδουν ιδιαίτερη τιμή στην Παναγία μας,και όχι απλά μόνο τιμή αλλά και λατρεία η οποία γνωρίζουμε ότι κατά φύσιν αποδίδεται μόνο στον Θεό διότι «Ουδείς αγαθός ει μη εις, ο Θεός » (Ματθ. 19.17).

Τούτο σκανδαλίζει τους αιρετικούς,τους αποκομένους δηλαδή από την Εκκλησία,τους αποκτεινόμενους του Λόγου και αποκομμένους του Πνεύματος και ένεκεν της θρησκευτικής-τυπολατρικής σχέσης με την Εκκλησία κάποιων ορθοδόξων μολυσμένων από τα δηλητήρια των αιρέσεων της Δύσης ακούει κάποιος συχνά παράλογες και ανόητες δικαιολογίες (ως απάντηση δήθεν προς τους αιρετικούς),ορμώμενοι κατά το πλείστον από τα ακάθαρτα πνεύματα τα οποία τους περιπαίζουν ένεκεν ολιγοπιστίας.

Αξίζει να τονισθεί στο σημείο αυτό ότι η αγάπη προς την Παναγία μας και τους Αγίους είναι ο ασφαλής τρόπος,η σίγουρη απόδειξη, ότι κάποιος παραμένει και πορεύεται εντός της αγιοπνευματικής Σύναξης της Εκκλησίας ,εντός του Σώματος του Χριστού.

Για να κατανοήσουμε την αυθόρμητη και αυθεντική λατρεία στο Πρόσωπο της Παναγίας μας θα πρέπει να αντιληφθούμε τι είναι η Παναγία για την Εκκλησία μας αλλά και για όλο το ανθρώπινο γένος.

Ας θυμηθούμε τι απαγγέλει ο Αρχάγγελος της αποκάλυψης της Χάριτος του Θεού,ο Γαβριήλ, ευαγγελιζόμενος το χαρμόσυνο άγγελμα προς την Θεομήτωρ και προς πάντα το ανθρώπινο γένος:
Σήμερον Γαβριὴλ, ὁ τῷ Θεῷ παριστάμενος, πρὸς τὴν Παρθένον Aγνὴν παραγίνεται, τὸ:
Χαῖρε Kεχαριτωμένη ο Κύριος μετά Σου….,
Aὐτῇ εὐαγγελιζόμενος.

Ταῦτα διαποροῦσαν τὴν ἁγίαν Παρθένον, συντόμως ὁ ἄγγελος προφέρει τοῦ Λόγου τὸ Κεφάλαιον, λέγων:
Πνεῦμα Αγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ, καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι.
Διὸ καὶ τὸ Γεννώμενον ἐκ σοῦ Αγιον, κληθήσεται Υἱὸς Θεοῦ.
Ὃ γάρ ἐστι, τοῦτο καὶ πάντως κληθήσεται.

Συνταρακτική αποκάλυψη.
Ο Ασύλληπτος Τριαδικός Θεός εν τη Ουσία Του(Πνεύμα εστί ο Θεός) επελεύσεται,εισέρχεται και προσλαμβάνει,ενώνεται με την ανθρώπινη φύση δια της Αγνής Παρθένου,της Μόνης που θα μπορούσε να δεχθεί το Θείο Πυρ ως Αγνή,ως Παρθένος τω πνεύματι και τω σώματι,διότι το θελημά Της ήταν εκ γενετής το θέλημα του Θεού και η ένωση της ανθρώπινης ουσίας με την Θεία είναι γεγονός.

Η ένωση του Θεού και του ανθρώπου κατά φύσην συντελείται στο Τίμιο Πρόσωπο της Παναγίας μας και Φανερώνεται στο Πρόσωπο του Θεανθρώπου και Σωτήρα ημών.

Προσεγγίζοντας το Μυστήριο της Ενώσεως αγιοπνευματικά στην Εκκλησία μας, παρατηρούμε εκστατικοί ότι όπως στο Ανθρώπινο Πρόσωπο του Θεανθρώπου και Σωτήρα ημών κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος έτσι και στο Πρόσωπο της Παναγίας μας ενοικεί εξ ολοκλήρου παν το πλήρωμα της Θεότητος αμετακλήτως.
Τον δι ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρία κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου…(από το Σύμβολο της Πίστεως).

Καθώς το ΄΄Γεννώμενον΄΄,το Πρόσωπο του Θεανθρώπου, μας φανερώνει την ένωση της Θείας Φύσης με την ανθρώπινη,η Πάναγνος δηλώνει το σημείο της ενώσεως.

Διότι καθώς ο Θεός φανερώνεται ως Ανθρωπος δια της Θεοτόκου η Παρθένος αναβιβάζεται στον Ουρανό, ως ίση Θεά δια του Θεού και εν τω Θεώ,δια τούτο καλείται Υπεραγία Θεοτόκος και τούτο εκ φύσεως,εκ θείου θελήματος και όχι μυστηριακή κυοφορία του ΄΄Γεννωμένου΄΄καθώς συμβαίνει στους Αγίους.

Επομένως αν πριν την ένωση το θέλημα της Παναγίας μας ήταν εναρμονισμένο κατ΄υπακοή με το θέλημα του Θεού, ΄΄'ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου'.΄΄
αντιλαμβανόμεθα ότι μετά την ένωση, το θέλημα της Παναγίας μας είναι κατα φύσιν το θέλημα του Υιού Της και Θεού ημών και η ενοίκησης η καλύτερα η κοινωνία Απασας της Ουσίας της Τριαδικής Θεότητος παραμένει αμετακλήτως στο Προσωπό Της.

Αυτό βεβαίως δεν καταργεί την μοναδικότητα του Προσώπου Της.
Αντιθέτως γνωρίζουμε ότι οι ενέργειες του Αγίου Πνεύματος εν τη Θεία Κοινωνία προβάλουν την μοναδικότητα και το κάλλος του προσώπου πόσο μάλλον η Πανάχραντος Μήτηρ που συν(εν)εργεί εις Παν (του πληρώματος)του Αγίου Πνεύματος.Γι΄αυτό και δικαίως τα τάγματα του Ουρανού και η Μαχόμενη Εκκλησία μας την αποκάλεσαν την Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και Ενδοξοτέρα ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣ των Σεραφείμ,δηλαδή Παναγία και Παντάνασσα,ως την ανάσα του παντός κόσμου.

Υμνος του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά:
Κιβωτὸς γὰρ ἀληθῶς, ἡ ἁγία Παρθένος,
ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν κεχρυσωμένη,
ἡ ὅλον τὸν θησαυρὸν δεξαμένη τοῦ ἁγιάσματος.

Εχει σημασία να εστιάσουμε την προσοχή μας στον αποκαλυπτικό λόγο του Θεού που αναγγέλει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ:
΄΄Διὸ καὶ τὸ Γεννώμενον ἐκ σοῦ ἅγιον, κληθήσεται Υἱὸς Θεοῦ.΄΄

Γιατί λέει ΄΄κληθήσεται΄΄;
Προς συγκατάβαση των ανθρώπων.
Διότι στην ουσία πρόκειται για την Φανέρωση του Ενός,Μοναδικού,Αληθινού,Τριαδικού Θεού εις άπασα την Κτίσην,γι΄αυτό και ο Χριστός κατά το πλείστον αυτοονομάζεται ως Υιός Ανθρώπου στο Ευαγγέλιο,αναφέροντας την υπόσταση που είναι κατανοητή στους ανθρώπους.

Και όταν ονομάζεται Υιός Θεού στους μυημένους πάλιν προς συγκατάβαση το κάνει,διότι φανερώνεται μεν ως ο Υιός και Λόγος,ως η Δεύτερη Υπόσταση του Τριαδικού Θεού,εντούτης είναι Ομοούσιος και Συνάναρχος με τον Πατέρα,είναι η Φανέρωσης της Δόξας του Πατρός,η Δεύτερη Υπόσταση.(αυτή η διαστροφή έριξε στην αίρεση τους παπικούς και όχι μόνον,που εννόησαν!!! τον Υιό του Θεού ως άλλη οντότητα από τον Πατέρα).

Στην ερώτηση του Αποστόλου Φιλίππου. μας αποκαλύπτεται η ασύλληπτη και και ακατανόητη κατάσταση στην οποία προσκόπτει και παγιδεύεται η πλειοψηφία της ανθρωπότητας,την οποία θεωρούμε μόνον εν Αγίω Πνεύματι,εντός των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας-Ορθή Δόξα:
(Ιωάν. 14.9- 14.10)
"Κύριε, δείξον ημίν τον πατέρα και αρκεί ημίν. λέγει αυτώ ο Ιησούς. τοσούτον χρόνον μεθ' υμών ειμί, και ουκ έγνωκάς με, Φίλιππε; ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα. και πώς συ λέγεις, δείξον ημίν τον πατέρα; ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστί;" ("Κύριε, δείξε μας τόν Πατέρα καί μάς αρκεί". Λέγει εις αυτόν ο Ιησούς, "Τόσον χρόνον είμαι μαζί σας, καί δέν μέ εγνώρισες, Φίλλιπε; Εκείνος πού έχει ιδή μέ, έχει ίδή τόν Πατέρα.. καί πώς σύ λέγεις,“Δείξέ μας τόν Πατέρα”; Δέν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί καί ο Πατέρας είναι εν εμοί;).

Με σαφήνεια μας φανερώνεται ότι στον Ανθρωπο Ιησού κατοικεί εν τη Ουσία παν το πλήρωμα της Τριαδικής Θεότητος και αναλόγως της στάσης ημών(έργο πίστεως) έναντι του Φανερωμένου Θεού Λόγου εν Σαρκί και της Μυστηριακής ενώσεως εν τω Σώμα και τω Αίμα Του, μας αυτοαποκαλύπτεται ολόκληρη η Αγία Τριάς.

Και τότε αντιλαμβανόμεθα ότι η ένωση με τον Υιόν δια του Αγίου Πνεύματος μας αποκαλύπτει την Δόξα του Πατρός,μία Δόξα την οποία η Πανάχραντος Μήτηρ έλαβε εκ της ΄΄συλλήψεως΄΄ του ΄΄ξένου Τόκου΄΄.

Μία Δόξα την οποία ομολογεί ο Μέγας Θεολόγος,ο Αγαπημένος Μαθητής,ο Απόστολος Ιωάννης:
(Ἰωάν. 1, 14)Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.

Οπως μας αποκαλύπτουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, στον Θεάνθρωπο και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστό κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος και της Ανθρωπότητος και εύλογα μας παρέδωσαν την Ευχή της Ζωής, ΄΄Κύριε Ιησού Χριστέ,ελεησόν με΄΄ δια της οποίας συντελείται η ένωση ημών με τον Τριαδικό Θεό στο Πρόσωπο του Θεανθρώπου.Η ευχή είναι συγχρόνως και μάχαιρα για τα ακάθαρτα πνεύματα.

Δεύτερη ζωηφόρος ευχή η οποία κατεβάζει το πυρ της Θεότητος(κατά το μέτρο της πίστεως-αντοχής του ανθρώπου) και μας ενώνει με τον Θεό είναι :
΄΄Υπεραγία Θεοτόκε,σώσον ημάς΄΄.

Εννοείται ότι οι ευχές είναι δυνατές να λέγοντε εν τη καρδία εφόσον μετέχουμε των Μυστηρίων της Εκκλησίας(μετάνοια-εξομολόγηση-Θεία Κοινωνία)διαφορετικά η επιβολή-εξουσία των ακαθαρτων πνευμάτων(η οποία στον ΄΄σύγχρονο,προοδευτικό΄΄ άνθρωπο γίνεται αντιληπτή ως στρές-φοβία-ταραχή)δεν θα αφήσει τον άνθρωπο να φτάσει σε επίπεδο προσευχής-ένωσης με τον Θεό.

Εξαίσια ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ερμηνεύει την αποκάλυψη του Ευ-αγγελισμού βασιζόμενος στους λόγους του Αρχαγγέλου:
Δεῦρο τοίνυν, ἀγαπητοὶ, καὶ ἡμεῖς τῷ ἀγγελικῷ αἴνῳ συνεπόμενοι, τὴν κατὰ δύναμιν ὀφειλὴν εὐγνωμόνως ἀποτίσωμεν, λέγοντες·
Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ·
Σὸν γὰρ τὸ χαίρειν ἀληθῶς·
ἐπειδὴ μετὰ σοῦ ἡ θεία χάρις, ὡς οἶδεν, ἐσκήνωσεν·
μετὰ τῆς δούλης, ὁ Βασιλεὺς τῆς Δόξης·
μετὰ τῆς Ωραίας, ὁ Ωραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·
μετὰ τῆς Αμιάντου, ὁ Αγιάζων τὰ σύμπαντα.
Μετὰ σοῦ ὁ Θεὸς, καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ἐν ᾧ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος.

Ευλογημένο ει το Ονομά Σου Υπεραγία Θεοτόκε,εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΑΣ στο facebook
Το Αγγελμα της Ζωής.
Οδυσσέας Ντάκουλας.
ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΑΣ